Fotograaf pagina

Anne Farrar

Geen van de nu nog bestaande diersoorten zorgt ervoor dat de vruchten van de osagedoorn over een groot gebied worden verspreid. Sommige wetenschappers vermoeden dan ook dat ze ooit zijn verspreid door inmiddels uitgestorven reuzen als mastodonten of grondluiaards.

De vruchten van de osagedoorn zijn de grootste inheemse vruchtensoort in de Verenigde Staten.

Het hout van deze bomen rot nauwelijks; hekpalen gemaakt van osagedoornhout blijven tientallen jaren goed.

Er groeien doorns aan de laagste takken van de osagedoorn, waardoor deze handig zijn om te gebruiken in voor hagen.

De vruchten van de boom zitten vol met een melkwit, rubberachtig sap dat vlekken op je handen achterlaat. De zaden uit de vruchten zijn broos en worden gegeten door dieren als eekhoorns.

Een osagedoorn in de Amerikaanse staat Ohio. De bomen kunnen drie tot vijftien meter hoog worden. Ze leveren zeer sterk en toch flexibel geel-oranje hout op, dat erg gewild is om schietbogen van te maken.

De vruchten van de osageboom, in het Engels ook wel ‘hedge apples’ genoemd, zijn ongeveer even groot als een softbal. De meeste dieren kunnen de vruchten niet verteren. Maar de bomen speelden een belangrijke rol in de Amerikaanse geschiedenis.