Fotograaf pagina

Enric Sala

De lagune van het Millenniumatol ligt bezaaid met Acroporakoralen. De meeste die in 2015-’16 waren afgestorven, hebben zich inmiddels hersteld. Het aantal doopvontschelpen is er nog wel laag. Er is hoop voor koraalriffen, zegt Sala, als we ze maar beschermen – en klimaatverandering een halt toeroepen.

Warmtebestendige Montipora-koralen met hun paarse poliepen; een school rifvisjes, een van de vele soorten die in deze wateren leven.

Een roofzuchtige zeester die veel schade kan aanrichten, maar hier door de evenwichtige voedselketen geen problemen oplevert.

Een doornenkroon.

Een kwal.

Hetzelfde rif in oktober 2021. Koraalsoorten die de opwarming overleefden hebben zich over het rif verspreid en brengen het weer tot leven.

Deze heuveltjes van dood ‘bloemkoolkoraal’ bij het eiland Flint verbleekten tijdens El Niño van 2015-’16, maar in 2017 waren ze alweer met roodwieren bedekt.

Een papegaaivis knabbelt sappige algen van een koraalskelet bij het atol Millennium (Caroline). Dit gegraas stimuleert de aangroei van kalkvormende wieren, waaraan koraallarven zich hechten. Zo herstelt het rif zichzelf.

De kleine rifvissen rond Vostok en andere Zuidelijke Line-eilanden zijn zo talrijk en planten zich zo snel voort, dat ze een gezonde populatie toppredatoren in stand houden. Hier zwemt een grijze rifhaai tussen rifbaarzen en anthiassen boven koraal van het geslacht Montipora.

Een manenrob zwemt voor de kust van het Isla de los Estados, dat tot het Argentijnse deel van Tierra del Fuego behoort. Met het project ‘Pristine Seas’ onder auspiciën van de National Geographic Society wordt beoogd om een derde van de wereldzeeën te beschermen. (Uit ‘Het ambitieuze plan om een derde van de oceanen te beschermen,’ september 2020.)