Fotograaf pagina

Martin Gregus

In dit deel van het noordpoolgebied is alles vlak, vertelt Gregus. Dat betekent dat zelfs een kleine rots al meer uitzicht biedt – tenminste aan beren die hun ogen open weten te houden. De beren, zoals Veronica (die op de foto te zien is), stonden vaak op deze rots. Ze waren op de uitkijk naar zeehonden, of beren die ze moesten zien te ontlopen. Gregus hoopt dat hij nog weer eens terug kan keren naar deze kust, waar hij beren heeft gezien “waar het heel goed mee gaat en die zich aanpassen.” Maar hij weet dat ijsberen in de meeste gebieden waar ze voorkomen in de problemen zijn gekomen door de stijgende temperatuur.

“We keken vaak om ons heen en vroegen ons af: waar is Wanda? Want als zij in de buurt was, hoefden we ons geen zorgen te maken over andere beren,” vertelt Gregus over het grote, maar relaxte vrouwtje.

IJsberen brengen zoveel tijd in het water door dat ze door veel wetenschappers worden beschouwd als zeedieren. Er zijn waarnemingen dat ze een week lang onafgebroken zwommen en meer dan 550 kilometer aflegden. Om onderwaterfoto’s te kunnen maken van een ijsbeer die zich van het smeltende zee-ijs naar het droge land verplaatst, ontwikkelde Gregus cameraopstellingen en -technieken waarmee hij dicht bij de dieren kon komen zonder dat ze hem zagen.

Aurora en haar jong Beans gaan rustig liggen terwijl er slecht weer op komst is. Door de klimaatverandering is er in deze regio de laatste tijd vaker onweer. Telkens wanneer de bliksem knetterde, begonnen de beren te trillen, net als honden die vuurwerk horen.

Het lijkt of deze twee grote welpen hun moeder beschermen tegen het mannetje dat net buiten beeld voorbij loopt. Het deed Gregus denken aan Cerberus, de hond met de vele koppen uit de Griekse mythologie.

De beren die door Gregus Betty en Veronica werden genoemd, ravotten bijna een uur lang rond de kei voordat hij ze wist vast te leggen terwijl ze de vorm van een hartje maakten. De twee leken onafscheidelijk en speelden en jaagden vaak samen.

Hoewel er een drone boven hem zweefde voor het maken van deze foto, bleef de grote ijsbeer die door fotograaf Martin Gregus jr Scar werd gedoopt rustig liggen in dit veld met wilgenroosjes. Gregus vertelt dat hij veel beren een naam gaf in de hoop dat mensen ze dan als individuen zouden zien die beschermd moeten worden.

De Slowaaks-Canadese fotograaf Martin Gregus gebruikte een drone om twee ijsbeervrouwtjes vast te leggen die op een warme zomerdag in het ondiepe getijdenwater van de Hudsonbaai in Canada aan het spelen waren. Deze foto is onderdeel van Gregus portfolio met foto’s van beren die hij gedurende drie weken maakte en waarmee hij de Rising Star Portfolio Award won. De strijd van ijsberen om te overleven tijdens de klimaatverandering is goed gedocumenteerd. Gregus wilde ze op hun gemak vastleggen, in de zomer, om ze in een ander licht te laten zien.