Fotograaf pagina

Newsha Tavakolian

Het Urmia-meer in Iran is een cruciale habitat voor vogels en was vroeger een populaire toeristische bestemming. Het droogt op als gevolg van de klimaatverandering en beheersproblemen.

Verscholen in de bergketen Hindoekoesj, is Band-e-Amir het eerste nationale park van Afghanistan. Zijn intens blauwe meren, van elkaar gescheiden door natuurlijke dammen van travertijn, zijn een geologische zeldzaamheid en trekken elk jaar honderdduizenden bezoekers uit alle provincies van hele land. “De Afghanen geloven dat het water in het park heilig is,” zegt fotografe Newsha Tavakolian. “Ik zag hoe een aangeslagen soldaat door zijn familie naar het meer werd gebracht; ze bonden hem een touw om het middel en duwden hem onder in het water. Het water zou hem genezen, zeiden ze. Ik vroeg een vrouw om mij onder te duwen in het water, dat het koudste was dat ik ooit heb gevoeld.”

Zomergasten bij het Urmiameer in Iran waden in de wateren die rood gekleurd zijn door bacteriën en algen. Toeristen uit heel Iran komen hier al generaties lang, maar het aantal bezoekers is gedaald omdat het meer sinds de jaren tachtig met ongeveer 80 procent is gekrompen.

Een actrice in islamitische jurk passeert een 2500 jaar oud houtsnijwerk in Persepolis, Iran. De vroegste ruïnes van Persepolis dateren uit de zesde eeuw voor Christus, toen het de hoofdstad van het Perzische Rijk was.

TEHERAN, IRAN | “Traditionele fotografen worstelden toch al met de uitdaging hoe ze de virtuele wereld en alles wat zich daarin afspeelt moeten vastleggen. Maar door het coronavirus voel ik me nu ook fysiek uitgedaagd,” zegt de Teheraanse fotografe Newsha Tavakolian, die haar eigen quarantaine doorbrak om beelden van haar woonplaats te maken. “Ik voel me verplicht om verhalen te vertellen, maar vaak zijn het verhalen van anderen. Ditmaal overkomen de gebeurtenissen mijzelf.”

Precies een jaar na de dood van haar vader Behrooz bezochten Newsha Tavakolian en haar zus zijn graf om er bloemblaadjes op te leggen. Ze hadden een grote herdenkingsceremonie met gasten en eten gepland, maar moesten alles weer afzeggen toen het coronavirus zich door heel Iran begon te verspreiden. De begraafplaats, waar het rond Perzisch Nieuwjaar normaliter een drukte van belang is, was spookachtig verlaten. “Ik probeerde me mijn vader voor de geest te halen, maar er waren te veel zaken die me afleidden,” schrijft zij.

Mannen praten aan de rand van het uitgedroogde Urmiameer in Iran. Foto uit het National Geographic-artikel ‘Verdroogde meren door klimaatverandering’ (maart 2018).

In een verdorde boomgaard nabij het door zware droogte getroffen Oermia-meer in Iran verbrandt een man hout van afgestorven bomen. Het gaat niet goed met Moeder Aarde, aldus de opstellers van een nieuw VN-rapport, maar een ommekeer is mogelijk.

Het Urmia-meer in Iran is een belangrijke vogelhabitat en toeristische trekpleister. Maar door de klimaatverandering en wateronttrekking droogt het meer op.

“Voor mij speelt gender op het punt van inspiratie geen belangrijke rol. Als jonge vrouw in Iran werd ik geïnspireerd door al mijn collega’s en mijn omgeving. Ik zag de wereld als een collage, gecreëerd door verschillende inspiraties van verschillende mensen. De kern van de fotografie is empathie en eerlijkheid tegenover het onderwerp en jezelf.”