Fotograaf pagina

Panos

Speciose Mukakibibi toont het litteken van de verwonding die ze tijdens de genocide in Rwanda opliep toen een man haar met een machete in het gezicht hakte. Ze was zwanger toen ze haar huis in Runyinya ontvluchtte, maar dat weerhield de man er niet van om haar aan te vallen. Drie van haar vijf kinderen werden uiteindelijk gedood.

In het vluchtelingenkamp Kibeho in Rwanda schreeuwt een man het uit te midden van een groot aantal lijken. Een jaar na de genocide op de Tutsi’s openden leden van het door Tutsi’s geleide Rwandese leger het vuur in een poging het vluchtelingenkamp te ontruimen. Bij de actie kwamen 4000 Hutu’s om en werden ruim 95.000 kinderen wees.

Deze verzameling machetes en andere metalen wapens werd in 1994 in een vluchtelingenkamp bij Goma, nabij de grens met Rwanda, in beslag genomen. Enorme aantallen van dit soort wapens waren in Rwanda in omloop en werden tijdens de genocide op grote schaal gebruikt.

Genocide werd in 1948 officieel als een misdaad tegen de menselijkheid gedefinieerd, maar het zou daarna nog decennia duren voordat iemand ervoor werd veroordeeld. De eerste slachting die als genocide werd aangemerkt, was die op 800.000 Tutsi’s en gematigde Hutu’s in 1994, waarbij ook honderdduizenden kinderen werden verdreven. In vluchtelingenkampen werden foto’s van deze kinderen opgehangen om hun nog levende verwanten op te sporen.