Fotograaf pagina

Sarah Coghill

Dubrovnik - 'de Parel van de Adriatische Zee' - groeide in de dertiende eeuw uit tot een belangrijke mediterrane zeemacht. De stad is erin geslaagd zijn gebouwen uit de tijd van de gotiek, de renaissance en de barok in stand te houden, ondanks de schade door een aardbeving in 1667 en de Balkanoorlogen van de jaren negentig van de vorige eeuw.

De zon gaat onder boven Dubrovnik en de Elaphiti-eilanden, een kleine archipel in de verte.

Smalle en steile straatjes vormen een doolhof in het historische centrum van Dubrovnik.

Op deze schotel met verse en plaatselijk gevangen zeevruchten liggen zeeappels, zee-egels, diepzeegarnalen, wilde oesters, wilde mosselen, Arca noae, schaalhorens en één grote mantel.

Een beeld van de maagd Maria waakt over de zee bij het stadje Trpanj en staat symbool voor het overwegend katholieke Kroatië.

Op de boerderij van de familie Bede worden de kippen gevoerd.

De Konavle-vallei ten zuidoosten van Dubrovnik wordt in tweeën gedeeld door de rivieren Ljuta en Konavočica en omvat wijn- en olijfgaarden, naast boomgaarden met geurige mandarijnen, vijgen en moerbeivruchten.

De middeleeuwse stad wordt omgeven door ruim 24 meter hoge muren, die in hun lange geschiedenis vaak zijn uitgebouwd en aangepast, maar hun oorspronkelijke, twaalfde-eeuwse karakter hebben behouden.

In de bed and breakfast Villa Vatikan in Trpanj staan potten met ingemaakte loquats, eetbare rozenblaadjes die in suiker en grappa zijn ingelegd (ooit bedoeld om rozenlikeur van te maken), siroop van onrijpe dennenappels en ingelegde zure kersen.

Het Sponzapaleis was het douanekantoor van Dubrovnik en herbergt nu een fototentoonstelling over mensen die tijdens het nietsontziende beleg van 1991-1992 hun leven verloren.