Een dutje in een bloemenveldje – zie hier: beren in de zomer
Een fotograaf verbleef twee maanden in het Canadese noordpoolgebied en onthult de zachte kant van ‘s werelds grootste landroofdier.

Hoewel er een drone boven hem zweefde voor het maken van deze foto, bleef de grote ijsbeer die door fotograaf Martin Gregus jr Scar werd gedoopt rustig liggen in dit veld met wilgenroosjes. Gregus vertelt dat hij veel beren een naam gaf in de hoop dat mensen ze dan als individuen zouden zien die beschermd moeten worden.
“Je ziet ijsberen altijd op ijs of sneeuw,” zegt fotograaf Martin Gregus jr. “Maar ze leven natuurlijk in de zomer ook gewoon door.” Hij was vastbesloten om de minder bekende kant van de beren te laten zien en zette achter op een klein schip een veldstation op. Zo bracht hij in de zomers van 2020 en 2021 33 dagen door ten noorden van Churchill, Manitoba.
De beren die door Gregus Betty en Veronica werden genoemd, ravotten bijna een uur lang rond de kei voordat hij ze wist vast te leggen terwijl ze de vorm van een hartje maakten. De twee leken onafscheidelijk en speelden en jaagden vaak samen.
Het lijkt of deze twee grote welpen hun moeder beschermen tegen het mannetje dat net buiten beeld voorbij loopt. Het deed Gregus denken aan Cerberus, de hond met de vele koppen uit de Griekse mythologie.
Aurora en haar jong Beans gaan rustig liggen terwijl er slecht weer op komst is. Door de klimaatverandering is er in deze regio de laatste tijd vaker onweer. Telkens wanneer de bliksem knetterde, begonnen de beren te trillen, net als honden die vuurwerk horen.
IJsberen brengen zoveel tijd in het water door dat ze door veel wetenschappers worden beschouwd als zeedieren. Er zijn waarnemingen dat ze een week lang onafgebroken zwommen en meer dan 550 kilometer aflegden. Om onderwaterfoto’s te kunnen maken van een ijsbeer die zich van het smeltende zee-ijs naar het droge land verplaatst, ontwikkelde Gregus cameraopstellingen en -technieken waarmee hij dicht bij de dieren kon komen zonder dat ze hem zagen.
Hoe langer Gregus de beren volgde, hoe meer hij hun persoonlijkheden leerde kennen. Zo was er een dappere welp die hij Hercules noemde. Het dier raakte een van zijn poten kwijt, maar wist zijn eerste twee zomers toch te overleven. Wanda, een enorm vrouwtje, leek de andere beren angst in de boezemen, maar hield zich vooral bezig met een soort yoga-achtige oefeningen tussen de wilgenroosjes. Een ander vrouwtje voelde zich zo op haar gemak in de buurt van Gregus dat zij haar welpjes Pebbles en Bamm-Bamm liet drinken op een afstand waarop hij ze kon horen spinnen. Gregus was ook getuige van gedrag dat hij niet vaak eerder had gezien, zoals beren die zich tegoed deden aan planten en die kuikens van sterns probeerden te pakken te krijgen door ze de zee in te jagen. Voorlopig ziet het ernaar uit dat het deze ijsbeerpopulatie lukt om zo de effecten van de klimaatverandering het hoofd te bieden, maar dieren die elders leven verhongeren.
“Op al deze foto’s zijn dikke, gezonde, vrolijk beren te zien,” aldus Gregus. Dus hoewel het wereldwijd verkeerd lijkt te gaan met de ijsberen “gaat er hier duidelijk iets goed.”
(Bekijk wat er gebeurt wanneer een ijsbeer een camera vindt).
“We keken vaak om ons heen en vroegen ons af: waar is Wanda? Want als zij in de buurt was, hoefden we ons geen zorgen te maken over andere beren,” vertelt Gregus over het grote, maar relaxte vrouwtje.
In dit deel van het noordpoolgebied is alles vlak, vertelt Gregus. Dat betekent dat zelfs een kleine rots al meer uitzicht biedt – tenminste aan beren die hun ogen open weten te houden. De beren, zoals Veronica (die op de foto te zien is), stonden vaak op deze rots. Ze waren op de uitkijk naar zeehonden, of beren die ze moesten zien te ontlopen. Gregus hoopt dat hij nog weer eens terug kan keren naar deze kust, waar hij beren heeft gezien “waar het heel goed mee gaat en die zich aanpassen.” Maar hij weet dat ijsberen in de meeste gebieden waar ze voorkomen in de problemen zijn gekomen door de stijgende temperatuur.
Dit artikel verschijnt in de editie van september 2022 van het National Geographic-magazine.