Te midden van zandduinen in Peru bevindt zich een blauwe lagune omringd met palmbomen – een oase zoals die hoort te zijn. Er gaan verhalen dat de prinses nu in het meer woont als een zeemeermin, en dat je haar hoort huilen om middernacht met nieuwe maan.
Tegenwoordig hoor je er vooral de geluiden van buggy’s en zandboarders. In de jaren ’40 verkreeg Huacachina bekendheid onder de Peruaanse bevolking. De lagune zou helende krachten bevatten en de rijke lagen van de bevolking kwamen massaal naar deze oase om hier gebruik van te maken. In de jaren ‘50 ging deze hype weer voorbij, tot de plek een jaar of vijftien geleden herontdekt werd. Deze keer richtten ondernemers zich op buitenlandse toeristen en inmiddels heeft het plaatsje weer wat aan faam verworven.
De ongeveer 100 inwoners van Huacachina hebben verschillende activiteiten ontwikkeld die deze plaats nog aantrekkelijker maken onder reizigers. Wat is er beter dan zandboardend van de duinen af te glijden richting een oase midden in de woestijn? Ook kan je buggy’s huren om rond te crossen, is er de mogelijkheid om met een bootje de lagune over te varen en zijn de Nazca lijnen in de buurt. Maar een van de meest populaire activiteiten is om een van de duinen op te klimmen en met zonsondergang van dit bijzondere tafereel te genieten.
Huacachina ligt op slechts 8 kilometer afstand van de stad Ica, waar de bewoners hun goederen vandaan halen. In Ica is geen vliegveld, dus je bent gedwongen de bus te pakken vanaf Lima, wil je deze laatste oase van de Amerika’s bezoeken. De beste tijd om hier naartoe te gaan is tussen mei en augustus, wanneer het winter is in Huacachina en de temperaturen te behappen zijn.
