Tien mooie maar niet al te zware wandeltochten

Rifugio Bonatti, Courmayeur, Italië Lengte: 11,3 kilometer vanaf Courmayeur Beloning: Europees comfort in de schaduw van het woeste Mont Blanc-massief Gewoon doén: Aan de voet van de machtige, witte en 4809 meter hoge Mont Blanc of Monte Bianco, zoals de Italianen hem noemen, ligt het stadje Courmayeur: een wat rustiger oord dan de avonturengekke Franse sportstad Chamonix, aan de overzijde van de grens. Maar ook Courmayeur heeft een lange geschiedenis van alpinisme, waaronder de op een na oudste bergsportvereniging ter wereld, de Società delle Guide di Courmayeur, die in 1850 werd opgericht en een uitgebreid museum over de geschiedenis van het alpinisme in deze stad beheert. De vallei kan ook bogen op een van de beste stelsels van refuges in de Alpen, waaronder de prachtige Rifugio Bonatti, vernoemd naar een pionier van de Italiaanse bergsport, de fotograaf Walter Bonatti. Met een weids uitzicht over de gletsjers en pieken van de scherpe, 4208 meter hoge bergkam Grandes Jorasses, is deze rifugio meer een berghotel dan een hut en serveert Italiaanse lekkernijen en aperitieven vanuit een goed gevulde bar. Hoewel de klim vanaf het stadje een hoogteverschil van ongeveer 853 meter beslaat, zal het genot van een espresso of fernet, een Italiaanse kruidenbitter, in deze ‘hut’ de pijn wat verzachten. (Je kunt ook de shuttlebus door de vallei nemen en zo de klimtijd reduceren tot ongeveer een uur, en het hoogteverschil tot 274 meter).

Imja Tse (‘Island Peak’), Nepal Lengte: 56,3 tot 64,4 kilometer Beloning: een bergtop in de Himalaya die door niet-klimmers goed is te bestijgen Gewoon doén: Dit is geen gemakkelijke bergtocht. Het is een echte klim naar een piek van 6189 meter hoogte in de Himalaya, en dus vereist de tocht een goede uitrusting en ervaring — maar het is wél de meest beklommen bergtop in de Himalaya en een piek die ook door sterke bergwandelaars met behulp van een gids goed kan worden bedwongen, zonder de gevaren en toewijding die komen kijken bij het beklimmen van een ‘achtduizender’ als de Everest of de Annapurna. De tocht begint op de route naar het Everest Base Camp, waarna het traject afwijkt richting een sliert van hooggelegen bergdorpjes en het basiskamp. Van daaruit heb je een uitzicht op de hele bergketen, waaronder een indrukwekkend zicht op de Lhotse, met direct daarachter de Everest (nadat je deze klim hebt voltooid, kun je ook het Everest Base Camp bezoeken). Een beklimming van deze top wordt ook gewaardeerd door de bevolking van Nepal, vooral in deze regio, die zwaar is getroffen door de aardbevingen van 2015 en nu het toerisme nodig heeft voor de wederopbouw.

Gleninchaquin, County Kerry, Ierland Lengte: 3,2 tot 6,4 kilometer Beloning: een gemakkelijke tocht die je tot in het hart van het ruige Ierse platteland voert Gewoon doén: De magische vallei van Gleninchaquin Park, die aan het einde van de laatste IJstijd – zo’n zeventigduizend jaar geleden – werd uitgesleten, geeft je het gevoel alsof je door een oeroude Ierse legende wandelt. Geen wonder dat dit groene grasland nomadische stammen als de rondtrekkende Fianna aantrok, die hier hun kampen opsloegen en wier kookplaatsen in de bodem zijn aan te wijzen. Dit is een privépark, met functionerende boerderijen en schaapskuddes binnen zijn grenzen, dus maakt dit idyllische cultuurlandschap evenzo deel uit van de tocht als het weidse natuurlandschap, de kalme meertjes, de watervallen en de groene heuvels. Met verschillende korte tochtjes kun je de plek in je opnemen, van een uitstapje rond de boerderij tot een wandeling door de wilde natuur van het hoge land.

Hooker Valley Track, Aoraki/Mount Cook National Park, Nieuw-Zeeland Lengte: 4,8 kilometer (heen en terug) Beloning: Een regenwoud dat plaatsmaakt voor grootste vergezichten over de Zuidelijke Alpen van Nieuw-Zeeland en uitkomt bij een gletsjermeer Gewoon doén: Het is lastig een tocht te vinden die zó kort is en toch zo veel te bieden heeft: in slechts 4,8 kilometer verrast de Hooker Track je met regenwoud, voetgangersbruggetjes die boven een woeste rivier hangen, weidse vergezichten over de hoogste bergen van het land, gletsjers en het melkblauwe water van een meer. Met een hoogte van 3724 meter heerst Mount Cook over een nationaal park dat de grote contrasten van de Stille Zuidzee belichaamt: gletsjers die tegen steile en zwaar beboste bergtoppen op kruipen, toppen die bijna direct uit zee lijken te verrijzen en verrassende stormen die alles op elk moment kunnen stilleggen. Alles wat je hiervoor hoeft te doen is een middagje wandelen over de Hooker Track, die begint bij een bezoekerscentrum en eindigt bij een meer aan de voet van de gletsjer, waarin vaak afgekalfde stukken ijs drijven. Onderweg laveer je tussen de zwerfkeien van de morene en het open land. De tussenstops zijn er voor de vergezichten, die je een idee geven van de machtige toppen van het grootste bergmassief op het zuidelijk halfrond.

Les Dentelles de Montmirail, Gigondas, Frankrijk Lengte: 6,4 kilometer Beloning: een glas van een van de beste wijnen van de Rhônevallei, halverwege een wandeltocht naar majestueuze muren van kalksteen Gewoon doén: Hoewel deze tocht misschien iets langer is dan de andere routes op deze lijst, heeft deze één duidelijk voordeel: er is wijn onderweg. En niet zomaar een wijn. Gigondas — de naam betekent zoiets als ‘gelukzalige plek’, omdat Romeinse soldaten zich hier ontspanden met de producten van de lokale wijngaarden — is een van de beste wijnregio’s in de Rhônevallei. De wijngaarden strekken zich uit over de beboste kalksteenheuvels van de Montmirail, en het stadje Gigondas heeft, pal aan het centrale pleintje, proeverijen in wijngrotten. Maar de echte beloning wacht hoog boven het stadje: de natuurlijke kalksteenmuren van Les Dentelles, die klimmers uit de hele wereld aantrekken, verrijzen boven de omringende heuvels en het pad loopt vlak langs de voet ervan. Om de muren te bereiken moet je stevig doorstappen, maar de inspanning wordt verzacht door makkelijke gedeelten langs wijngaarden en door de beloning van een glas wijn en een maaltijd. Het pad begint net buiten het stadje. Je kunt deze route verkorten door vanuit Gigondas alleen naar Les Dentelles te lopen, of verlengen door over te stappen op de langere Grande Randonnée Pays de Montmirail, een netwerk dat naburige plaatsen verbindt.

Lassen Peak Trail, Lassen Volcanic National Park, Californië Lengte: Acht kilometer (heen en terug) Beloning: Niet al te zware inspanning voor een uitzicht vanaf een van de enorme stratovulkanen van de Cascades Gewoon doén: Lassen Peak is de zuidelijkste van de grote vulkaanpieken in de Cascades. In tegenstelling tot andere toppen in deze bergketen — denk aan Mount Rainier, die je pas bereikt na een urenlange trek over levensgevaarlijk terrein dat wordt doorsneden door kloven — is deze top op een zwoele dag relatief gemakkelijk te bereiken. De tocht is ook een goede gelegenheid om vulkanisme in actie te zien: de Lassen is nog altijd actief – de laatste keer dat hij uitbarstte, was in 1915. Het is tevens de grootste van de dertig vulkaankegels van dit park, op de centrale bergrug van Noord-Californië. De tocht naar de 3187 meter hoge top is met een hoogteverschil van 610 meter binnen 4 kilometer niet heel eenvoudig, maar het geeft wandelaars die waarschijnlijk geen van de naburige slapende reuzen kunnen beklimmen, de kans om er toch eentje op hun naam te schrijven.

North Vista Trail, Black Canyon van het Gunnison National Park, Colorado Lengte: 4,8 kilometer (heen en terug) Beloning: een gemakkelijke toegang tot een blik in een van de diepste afgronden van de planeet Gewoon doén: vanaf het bezoekerscentrum hoef je niet erg ver te wandelen om een blik over de reling te werpen in een duizelingwekkende afgrond van 549 meter: loodrecht beneden je ligt de Black Canyon in het Gunnison-park, dat in 1999 in het leven werd geroepen. Van daaruit hoef je evenmin erg ver te lopen: een kalme wandeling onder Pinyon-naaldbomen en jeneverbessen brengt je naar nog mooiere en minder druk bezochte vergezichten als Exclamation Point. De canyon is een van de diepste en steilste ter wereld, dankzij de schuurkracht van de rivier de Gunnison, die zich in sommige gedeelten van het park met een verval van 117 meter per kilometer door harde gneis- en schistlagen slijt. Die kracht heeft formaties als de 686 meter steile klif genaamd Painted Wall gevormd. De loodrechte kliffen trekken ook veel topklimmers aan, die deze wanden via lange en uitdagende routes proberen te bedwingen. Maar de enige uitrusting die wandelaars op deze aangename route nodig zullen hebben, is een verrekijker, zodat ze op grote hoogte bergsialia’s en in de diepten slechtvalken kunnen spotten.

Takao, Japan Lengte: 3,2 tot 16 kilometer (heen en terug) Beloning: een verrassend bos aan de rand van een van de grootste metropolen ter wereld Gewoon doén: met 38,8 miljoen inwoners in de agglomeratie Tokio is dit gebied het grootste onafgebroken stedelijke gebied op aarde. Het is nauwelijks voor te stellen dat je te midden van al dat beton een wandeltocht kunt maken, maar de beboste hellingen van de 599 meter hoge berg Takao liggen op een kleine vijftig kilometer van het centrum van Tokio en zorgen voor de broodnodige dosis rust. Geen wonder dat op de top van de berg een boeddhistisch heiligdom staat, waar yamabushi of bergmonniken – die naar verluidt over mythische krachten beschikken – trainen. De plek wordt volgens de overlevering ook bestookt door tengu of kwade berggeesten. O ja, er is ook nog een apenpark – met echte apen. De tocht ernaartoe is gemakkelijk en biedt verschillende opties om de top te bereiken, waaronder een verhard voetpad en de mogelijkheid om de route te halveren (tot ongeveer anderhalve kilometer en een wandeling van drie kwartier) via een kabelbaan. Reken er niet op dat je alleen zult wandelen, want dit pad wordt jaarlijks door 2,5 miljoen bezoekers afgelegd. En als je na de wandeling een beetje moe bent, kun je je beneden in het dal altijd onderdompelen in een onsen, een traditioneel Japans badhuis rond een warmwaterbron.

Roanoke Trail, Nags Head Woods, Outer Banks, North Carolina Lengte: 2,4 kilometer (heen en terug) Beloning: de kans om de laatste overblijfselen van een ecosysteem van duinbossen te verkennen, op het zich verplaatsende zand van de barrière-eilanden langs de Amerikaanse oostkust Gewoon doén: de non-profitorganisatie Nature Conservancy is bezig hier gevoelige ecosystemen aan te kopen, om ze te behouden voor de inheemse flora en fauna die er van afhankelijk is. Dat geldt zeker ook voor het Nags Head Woods Ecological Preserve, waar enkele van de laatste duinbossen aan de oostkust nog gedijen. Deze korte wandelroute loopt door een zeer gevarieerd landschap van hickorybomen en groenblijvende eiken (die bijna nergens zó dicht bij zee te vinden zijn), zoutpannen en vogelbroedplaatsen, waarna hij uitkomt op een rustig strand. Al met al kun je hier een korte wandeltocht maken door een zeer populair toeristengebied, waarbij je de ooit zo weidse rust van de Atlantische kust in je op kunt nemen. Wie wat langer wil wandelen, kan andere korte routes in het reservaat proberen, naar vijvers en andere plekken in deze bossen.

Sólheimajökull, IJsland Lengte: 1,6 tot 3,2 kilometer Beloning: een kans voor niet-klimmers om het uiteinde van een gletsjer van dichtbij te bekijken Gewoon doén: de Sólheimajökull, wat zoiets betekent als ‘huis van de zonnegletsjer’, is een levend laboratorium. De Sólheimajökull (die is bedekt met een fijn laagje zwart gruis dat bij uitbarstingen van de vulkaan Hekla werd uitgestoten) is een gemakkelijker te bereiken uitloper van de veel grotere gletsjer Mýrdalsjökull en biedt getrainde IJslandse gidsen de kans om wandelaars naar een turbulent en altijd veranderend gletsjerlandschap te leiden. Na een tocht van een kleine kilometer kunnen wandelaars hun klimuitrusting aangespen (stijgijzers, ijsbijl, helm) en rondkijken in de gletsjerspleten en moulins (kolkende waterkuilen die rotsen en ijs wegslijten). Hoewel de Sólheimajökull in de loop der tijd binnen de smalle vallei zowel is aangezwollen als geslonken, is hij momenteel in een verontrustend hoog tempo van vijftig meter per jaar aan het smelten en zou hij aan het einde van de eeuw verdwenen kunnen zijn.