Mars: een verkenning in 38 foto's

Deze NASA-foto van 3 februari 2013 is een zelfportret van de Marsrover Curiosity. Volgens nieuw onderzoek heeft Curiosity aanwijzingen gevonden dat op Mars ooit een zoetwatermeer heeft gelegen waarin gedurende tientallen miljoenen jaren allerlei microben zouden hebben kunnen gedijen, veel langer dan wetenschappers zich hadden voorgesteld.

Dit duivenveld ligt op de bodem van een oude krater in Noachis Terra, een van de oudste plekken op Mars.

Op deze foto in verbeterde kleuren zijn meerdere kraters op het zuidelijk halfrond van Mars te zien. De blauwige afzettingen zijn zeer waarschijnlijk ijzerhoudende mineralen die niet eerder zijn geoxideerd (verroest).

De plek waar het hitteschild van de NASA-rover Opportunity is neergekomen.

Zandduinen behoren tot de meest voorkomende landschappen die op Mars door de wind zijn gevormd. Deze gebieden bieden inzicht in de geologische geschiedenis van de omringende sedimenten.

Deze clusters van donkerbruine strepen werden door de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) gefotografeerd op rozekleurige zandduinen die met rijp waren bedekt.

De panoramische camera van de NASA-rover Opportunity maakte in de zomer van 2014 deze opname van de westelijke rand van de krater Endeavour.

De bodem van de krater Aram Chaos, een geërodeerde inslagkrater ten oosten van het canyonstelsel Valles Marineris, is bezaaid met zandduinen.

Melas Chasma is het breedste gedeelte van de Valles Marineris, de grootste canyon van het zonnestelsel.

De rover Opportunity bracht vier maanden door op de noordhelling van een steenrichel genaamd ‘Greely Haven’ en maakte meer dan achthonderd foto’s van de omgeving.

De duinen in de krater Russell zijn een favoriet onderwerp voor de HiRISE-camera aan boord van de MRO, niet alleen vanwege hun grote schoonheid maar ook omdat de hoeveelheden rijp die zich hier elk jaar na de herfst ophopen en in de lente weer verdwijnen, precies kunnen worden gemeten.

De gaten die in deze foto zijn te zien, zijn geen inslagkraters. Het materiaal waarin ze zijn ingebed, werd uitgeworpen bij de vorming van de grote inslagkrater Hale, die niet op deze foto is te zien. Substances known as volatiles - which can explode as gases when heated rapidly by immense impact heat - exploded out of the ejecta and formed these moats. Sand dunes near the top of the picture, unrelated to the moats, have shifted over some parts of the moats.

Curiosity maakte dit 360o-panorama als onderdeel van een langdurig onderzoek naar de geologische context en details van de landschappen die de rover sinds zijn landing in 2012 heeft doorkruist.

De zogenaamde ‘terugkerende hellinglijnen’ (recurring slope lineae (RSL’s)) zijn seizoensgebonden stroompjes op warme hellingen die zich vooral in de centrale en oostelijke gedeelten van de Valles Marineris voordoen.

De rand van de krater Victoria heeft een opmerkelijke kartelvorm, die is ontstaan door erosie en het afbrokkelen van materiaal van de kraterrand.

Door opgehoopt stof op de zonnepanelen van een rover kan de stroomvoorziening worden verminderd, waardoor de beweeglijkheid van de rover beperkt blijft totdat de winter voorbij is of de zonnepanelen door de wind zijn schoongeblazen.

Op 25 september 2015 maakte de rover Curiosity deze opname van de Bagnold-duinen in de krater Gale.

Dit grondgesteente (bedrock) is deels vrij komen te liggen in het inslagbassin Kowalski.

Deze spectaculaire en recente inslagkrater heeft een doorsnede van ongeveer dertig meter en wordt omringd door de langgerekte schroeistralen van de inslagzone.

De gelaagde afzettingen op de Noordpool van Mars bestaan uit ijsafzettingen die 3 kilometer dik zijn en een doorsnede van ongeveer 1000 kilometer hebben.

Zandduinen behoren tot de meest voorkomende landschappen die op Mars door de wind zijn ontstaan. Hun verspreiding en vorm worden beïnvloed door veranderingen in windrichting en windkracht.

Op deze selfie van Curiosity is het ruimtevoertuig op de lager gelegen flanken van Aeolis Mons (‘Mount Sharp’) te zien, op de plek waar de rover een gat in een rots genaamd ‘Buckskin’ (‘Valkkleur’) heeft geboord.

Onderzoekers gebruikten de rover Curiosity in maart 2015 om inzicht te krijgen in de structuur en samenstelling van een wirwar van gesteente-aders op de onderzoeksplek ‘Garden City’, die in het midden van de foto is te zien.

Deze krater in de buurt van de depressie Sirenum Fossae vertoont aan de glijzijde (binnenzijde) steile hellingen die door geulvormende erosie (‘gullies’) zijn uitgesleten en waar zich mogelijk ook ‘terugkerende hellinglijnen’ voordoen (op de hellingen die richting de evenaar wijzen).

In deze opname zijn talloze ondiepe kuilen met opstaande randen te zien, maar wetenschappers weten niet precies hoe deze merkwaardige landvormen zijn ontstaan.

Op deze plek op de lager gelegen flanken van de krater Gale hebben instrumenten aan boord van satellieten rond Mars zowel sporen van kleimineralen als van sulfaatzouten gedetecteerd. Deze minerale verandering kan erop wijzen dat het milieu in en rond de krater lang geleden een transformatie onderging.

Stroperige, kwabvormige kenmerken worden op de gemiddelde noorder- en zuiderbreedten van Mars vaak aan de voet van hellingen aangetroffen en in verband gebracht met geulvormende erosie (‘gullies’).

Veel landschappen op Mars vertonen kenmerken die doen denken aan landvormen op aarde, zoals rivierdalen, klippen, gletsjers en vulkanen.

Twee van de verhoogde rillen op de linker middenwielen van de NASA-rover Curiosity gingen in het eerste kwartaal van 2017 kapot; op deze foto, die werd gemaakt met de camera aan de arm van de rover, is op de bovenkant van een wiel een ril te zien die gedeeltelijk is losgeraakt.

In het pittoreske gebied ‘Murray Buttes’ hebben de afzonderlijke buttes (steile, rotsachtige heuvels) en mesa’s (tafelbergen) aparte nummers gekregen; deze butte wordt aangeduid als ‘M9a’.

In deze opname van de Mars Reconnaissance Orbiter van de NASA is te zien dat de zomer op het zuidelijk halfrond van Mars ten einde loopt: de zon staat laag aan de hemel, waardoor details van het oppervlak vanuit de ruimte goed te zien zijn.

Het team van de NASA-rover Curiosity heeft het vreemde object in het midden van deze foto geanalyseerd en is tot de slotsom gekomen dat het om een stukje afval van het ruimtevaartuig zelf gaat.

De ‘Hoge Duin’ is onderdeel van de ‘Bagnold-duinen’ en is de eerste Martiaanse zandduin die van dichtbij is bestudeerd. De duinen zijn beweeglijk en verplaatsen zich met ongeveer één meter per jaar.

In deze verbluffende opname die in de lente van de vlakte Amazonis Planitia werd gemaakt, werpt een torenhoge stofduivel zijn sierlijke schaduw op het Martiaanse oppervlak.

Landvormen die ‘gullies’ worden genoemd, worden in veel van de grote zandduinen op Mars aangetroffen en zijn opgebouwd uit ‘alkoven’, ‘kanalen’ en ‘schorten’.

De NASA wil zowel in 2018 als in 2020 rovers naar Mars sturen.