Een afbeelding van de Hubble-ruimtetelescoop laat ongekende details zien van het Antennestelsel, een gebied waar stervorming plaatsvindt. Het is twee- tot driehonderd miljoen jaar geleden ontstaan, toen twee sterrenstelsels in botsing kwamen. De heldere, blauwwitte gebieden zijn nieuwe sterren omringd door roze gekleurd waterstof. Ons sterrenstelsel, de Melkweg, en het nabijgelegen Andromedastelsel zullen naar verwachting over een paar miljard jaar op een soortgelijke manier met elkaar botsen.

Dit is het Karrenwielstelsel. Dit beeld in valse kleuren is gecreëerd door afbeeldingen van vier ruimtetelescopen te combineren: de Galaxy Evolution Explorer, de Hubble-ruimtetelescoop, de Spitzer-ruimtetelescoop, en de Chandra X-ray Observatory-satelliet. Astronomen denken dat een kleiner sterrenstelsel, mogelijk een van de twee stelsels links onderaan, zo’n honderd miljoen jaar geleden het midden van het Karrenwielstelsel heeft doorkruist.

Op deze afbeelding van de Hubble-ruimtetelescoop zijn de restanten van een geëxplodeerde ster te zien die in de Grote Magelhaense Wolk ronddraaien. Dit sterrenstelsel is 180.000 lichtjaar verwijderd van de Melkweg en is daarmee een naaste buur te noemen. De Grote Magelhaense Wolk is vanaf het zuidelijk halfrond zonder telescoop te zien.

Deze illustratie uit 2008 toont een verbeterde aanblik van ons sterrenstelsel, de Melkweg. Na bestudering van infraroodafbeeldingen van de Spitzer-ruimtetelescoop van de NASA, kwamen wetenschappers tot de conclusie dat ons sterrenstelsel twee grote en twee kleine armen heeft. Voorheen dacht men dat er vier grote armen waren. De kleine armen zijn te herkennen als vage sporen tussen de grote armen, die zijn ontstaan uit de uiteinden van de oranje staaf in het midden.

Het Zwarte Oogstelsel dankt zijn bijnaam aan de stofbaan die voor het heldere centrum van het stelsel ligt. Deze stofbaan absorbeert licht. De meer formele naam van het Zwarte Oogstelsel is Messier 64. Men gaat ervan uit dat het stelsel zijn sinistere aanblik heeft gekregen dankzij een botsing met een ander sterrenstelsel, misschien wel een miljard jaar geleden. Deze afbeelding is gemaakt met de Hubble-ruimtetelescoop.

Een infraroodbeeld van sterrenstelsel Messier 82, met de bijnaam ‘Sigaarstelsel’, laat een centraal vlak in blauw en wit zien, met een rode aureool van rook en stof. Deze rode wolk bestaat uit deeltjes koolwaterstof vergelijkbaar met uitlaatgassen, die door de miljoenen jonge sterren in dit stelsel de ruimte in worden geblazen.

Het NGC 300-sterrenstelsel op een afbeelding in valse kleuren. Net als de Melkweg is het een spiraalvormig stelsel. Het bevindt zich op zeven miljoen lichtjaar van de aarde. De blauwe stippen in de buitenste armen zijn jonge, hete sterren. De oudere sterren staan in het midden en zijn geelgroen.

Te midden van NGC 1316 draaien kosmische stofnevels. Dit is een gigantisch lensvormig sterrenstelsel dat miljarden jaren geleden is gevormd toen twee spiraalvormige sterrenstelsels samensmolten. Astronomen hebben sterrenhopen van rode sterren in NGC 1316 onderzocht om vast te kunnen stellen dat dit enorme stelsel inderdaad door een grote botsing is ontstaan.

Deze samengestelde afbeelding van het sterrenstelsel Messier 81 (M81) laat een spiraalvormig sterrenstelsel zien met een volgens astronomen “indrukwekkende vormgeving”. Elk van de armen krult helemaal naar het midden. M81 bevindt zich ongeveer twaalf miljoen lichtjaar van het sterrenbeeld Grote Beer en is een van de helderste sterrenstelsels die met een telescoop vanaf aarde te zien zijn.