Bekijk merkwaardige foto's van een Namibische spookstad

Door de droge omstandigheden in de Namibwoestijn is het fraaie behang van een woning in dit vroeg-twintigste-eeuwse stadje goed bewaard gebleven. Maar de ruïnes zouden weleens snel door oprukkende zandduinen verzwolgen kunnen worden.

Begin jaren dertig van de vorige eeuw, een paar decennia na zijn pijlsnelle opkomst, was Kolmanskop alweer in verval. In 1956 werd het stadje geheel ontruimd.

De naam van deze plek leek weinig goeds te voorspellen: Kolmanskop – het ‘Heuveltje van Kolman’ – was vernoemd naar een arbeider die (jaren vóór de stichting van het stadje) tijdens een zandstorm op deze plek zijn ossenwagen achterliet.

Hoewel Kolmanskop in het midden van een kaal stuk woestijn ligt, kende het stadje ooit de nodige voorzieningen, waaronder een ziekenhuis met twee Duitse artsen, een kroeg, een ijsfabriek, een graskegelbaan en een muziektheater waar plaatselijke turners en acteurs en Europese operagezelschappen optraden.

Aanvankelijk werden in het gebied zóveel diamanten gevonden dat ze in het zand letterlijk voor het oprapen lagen en zelfs bij maanlicht goed zichtbaar waren. Na enkele jaren werd de mijnbouw veel intensiever.

De buitensporige luxe van de stadsbewoners stond in schril contrast met de leefomstandigheden van de arbeiders die deze welvaart verzorgden. Veel Herero-stamleden die uit het Sperrgebiet waren verdreven, werden als mijnwerkers aangesteld en gedwongen om maanden achtereen in overvolle barakken te wonen.

Kolmanskop is nu in handen van een privébedrijf en wordt als toeristenattractie door de firma onderhouden. De spookstad is alleen toegankelijk voor aangemelde groepen toeristen die een rondleiding krijgen, met een gids die Engels of Duits spreekt.

Zoetwater dat ooit over het spoor werd aangevoerd, was bestemd voor de besproeiing van gazons en tuinen in Kolmanskop. Nu begint het verlaten stadje langzaam te vervallen en neemt de woestijn weer bezit van het gebied.