12x de kleurrijke traditie van de sari
Al sinds mensenheugenis kleden Zuidoost-Aziatische vrouwen zich in kleurrijke sari’s van zijde en katoen. De manieren waarop deze lange stofbanen worden vervaardigd en gedragen zijn zeer divers en fascinerend.
In de Saree Factory hangen medewerkers pas geverfde banen stof in de zon te drogen, waarna ze worden opgevouwen en naar de winkel getransporteerd. In India worden de meeste sari’s tegenwoordig machinaal geweven, maar in het land werken nog altijd ruim 2,6 miljoen traditionele handwevers in het ambacht. Bij de vervaardiging van sari’s bestaan er grote verschillen in weef- en verfmethoden, terwijl het kledingstuk ook per regio verschillend wordt gedragen.
In Jodhpur, Rajasthan, contrasteert de karmijnrode dupatta (sjaal) van een vrouw met de pastelkleurige muren van de ‘blauwe stad’.
Sari’s zoals deze exemplaren in een fabriek in Rajasthan zijn soms wel tweeënhalve meter lang, zodat ze meerdere keren om het lichaam gewikkeld kunnen worden.
Tijdens het Holi-feest in de Indiase deelstaat Uttar Pradesh dragen vrouwen de traditionele rode sari en hebben ze bamboestokken bij zich, die ze van oudsher gebruiken om de mannen van het dorp een ceremonieel tikje te geven, als symbool van de liefde tussen de hindoegoden Krishna en Radha.
Textielarbeiders in de Saree Factory halen banen chiffon uit reusachtige weefmachines. De stoffen worden geproduceerd in banen met een lengte van soms wel vijfhonderd meter en dan in kortere saridoeken gesneden.
In een fabriek in Rajasthan vergaren vrouwen pas gedroogde sari’s. Vóór de introductie van synthetische verfstoffen in de negentiende eeuw werden sari’s geverfd met natuurlijke pigmenten als indigo en meekrap.
Vrouwen winkelen in een sariwinkel in Jaipur, die van boven tot onder is gevuld met stoffen en kledingstukken. Het zoeken van de juiste sari kan een urenlang odyssee zijn die het drinken van vele kopjes chaien het ter plekke laten vermaken van stoffen met zich meebrengt.
In de Indiase deelstaat Rajasthan gebruikt een ambachtsman een houten drukblok om saristof van een patroon te voorzien. Deze regio is een van de centra van dit traditionele ambacht, wat niet alleen te zien is op sari’s maar ook op gewonere kledingstukken.
In Bundi, Rajasthan, zijn de muren van de Chitrashala, een onderdeel van het Garh-paleis, gedecoreerd met kleurrijke muurschilderingen in de stijl van de achttiende- en negentiende-eeuwse ‘Bundi-school’, waaronder afbeeldingen van vrouwen in sari’s en andere gedrapeerde gewaden.
In Jodhpur, Rajasthan, dragen vrouwen in kleine knoopjes geverfde sari’s in de Bandhani-stijl die voor deze regio typerend is. De patronen ontstaan door stukjes stof in piepkleine bundeltjes te knopen, waardoor de verf op die plekken niet goed aan de stof hecht.
Chemische verfstoffen op basis van aniline werden in de negentiende eeuw ook in India geïntroduceerd en stellen fabrikanten in staat om saridoek in honderden verschillende kleuren te produceren. Maar hoewel deze verfstoffen prachtige kleuren opleveren, zijn het ook stoffen die het milieu kunnen verontreinigen. Sommige ambachtslieden pleiten voor een terugkeer naar natuurlijke pigmenten.
Medewerkers van een sarifabriek in Rajasthan maken onbewerkte stof gereed voor het verfproces.
