Fotogalerij: de hoogste plekken ter wereld

1) SEQUOIA'S - DE HOOGSTE SEQUOIA MEET 115,5 METER Bijna alles aan sequoia’s is indrukwekkend. Allereerst worden ze lang: het record staat op 115,5 meter. Bovendien worden ze uitzonderlijk oud, tot ruim tweeduizend jaar. Deze reuzen bedekten ooit een gebied van achtduizend vierkante kilometer langs de kust van Californië en Oregon, maar hun aantal is in de loop van de negentiende eeuw sterk afgenomen door kap; het hout is erg kostbaar. 96 procent van het oorspronkelijke bos is vernietigd. Wat er over is in de Redwood National and State Parks in Californië, is nog steeds ’s werelds hoogste bos. Sequoia’s zijn veeleisende bomen. Ze kunnen niet direct langs de kust groeien doordat ze gevoelig zijn voor zout. Tegelijk moeten ze dicht genoeg bij zee staan om in de zomer ’s nachts mist te kunnen opvangen, zodat ze in het droge seizoen genoeg vocht hebben.

2) MOUNT EVEREST - DE HOOGSTE BERG TER WERELD IS 8848 METER HOOG Zo’n 325 miljoen jaar geleden vormde de Mount Everest de bodem van de oude Thetyszee. Maar circa zestig miljoen jaar geleden botste de plaat waar India op lag met de Euraziatische plaat, waardoor de zeebodem tegen de landmassa van Azië werd gedrukt. Zo ontstond 25 miljoen jaar geleden het Himalayagebergte, dat nog steeds elk jaar één centimeter hoger wordt. De hoogte van Mount Everest werd in 1806 voor het eerst gemeten tijdens de Great Trigonometric Survey. In 1856 verklaarde Sir George Everest dat de berg maar liefst 8840 meter boven de zeespiegel lag. Sindsdien is dat getal, dankzij verbeterde meettechnieken en veranderingen in de topografie, minimaal bijgesteld. Na de verwoestende aardbeving van 2015 werd de top opnieuw vastgesteld op 8848 meter.

Te midden van gebedsvlaggen op de top van de Gokyo Ri in Khumbu (Nepal) bekijkt een bergbeklimmer hoe de zon de top van de Mount Everest goud kleurt.

Op 7620 meter hoogte zijn klimmers op weg naar de top.

3) MACHU PICCHU - BIJNA 2500 METER BOVEN ZEENIVEAU Op een druilerige ochtend in juli 1911 leidden Peruaanse gidsen de Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hiram Bingham door een dichtbegroeid berglandschap naar een wonder. ‘We zaten midden in een tropisch woud en in de schaduw zagen we een doolhof van oude muren,’ schreef hij. De precolumbiaanse Incastad met haar stapelmuren, terrassen en hellingen, die algauw bekend zou worden als Machu Picchu, is sindsdien gedeeltelijk blootgelegd en gerestaureerd. Het historische heiligdom steekt boven de ruïnes uit en de hele stad (op 2430 meter hoogte) wordt omgeven door opmerkelijke, welige begroeiing. Het vochtige bos staat vol varens, palmen, begonia’s en honderden soorten orchideeën. Daarnaast leven er in het park, dat bijna geheel wordt omgeven door de Rio Urubamba, dieren als ocelotten, otters, brilberen en andescondors.

Machu Picchu zoals het er nu uitziet, op een helling boven het dal van de Urubamba.

Typische trapeziumvromige ramen van Machu Picchu.

4) NOORDERLICHT - AURORA BOREALIS VORMT EEN OVAAL VAN 3000 KILOMETER ROND DE NOORDPOOL Het noorderlicht (aurora borealis) ontstaat in het kolkende binnenste van de zon. De atomen van zonnegassen veranderen in een dunne stroom elektrisch geladen deeltjes: protonen en elektronen. Deze stroom, de zonnewind, is zowel materie als energie en wordt continu door de zon uitgespuwd. De meeste zonnewind wordt door het magnetisch schild van de aarde afgebogen, maar een deel daalt neer rond de magnetische noord- en zuidpool, en gaat een interactie aan met de zuurstof en de stikstof in de atmosfeer. Er ontstaan groene, rode, helderroze, blauwe of paarse vlagen, afhankelijk van de vraag hoe ver van de aarde de interactie tussen elektronen en stikstofmoleculen plaatsvindt.

Noorderlicht boven Portage Lake in Alaska.

Noorderlicht boven Bleik in Noorwegen. De meest voorkomende kleur is groenachtig wit.

5) DE ALTIPLANO - 1000 KILOMETER IJS, VUUR, WIND EN ZOUT. De Altiplano, rijk aan zilver en zout, houdt de hemel in al zijn spookachtigheid een spiegel voor. Het plateau (3660 meter hoogte) strekt zich uit over bijna duizend kilometer in de Andes van Bolivia, Peru en Argentinië en is een van de grootste hoogvlakten ter wereld. De meeste meren zijn verdampt tot zoutvlakten, maar Titicaca, ’s werelds hoogste bevaarbare meer, houdt stand. De Boliviaanse hoofdstad La Paz ligt in het nattere noorden. In het droge, verlaten zuiden liggen de Salar de Uyuni, een buitenaards aandoende zoutvlakte, en de Laguna Colorada, een zout, roodachtig meer dat geliefd is bij flamingo’s. Er zijn ook zwavelbronnen bij Sol de Mañana. De grond bevat zilver en tin, maar slechts weinig bomen overleven in de door wind geteisterde uitgestrektheid. Ook voor landbouw is de bodem nauwelijks geschikt.

Weerspiegeld in het kalme water van de Laguna Colorada passen James’ flamingo’s op hun minder kleurige jongen. Deze opvallende vogels komen alleen voor op hoogvlakten van de Andes.