Dit is waarom je Stonehenge wilt zien tijdens de zomerzonnewende

Feestvierders komen bijeen om de zonsopgang op de midzomerdag te vieren. Duizenden mensen komen elk jaar naar deze plek om de langste dag van het jaar op het noordelijk halfrond te verwelkomen.

Zonlicht valt door een van de trilieten van Stonehenge, dat is gelegen op de Salisbury Plain in Engeland. Het monument werd aangelegd op een aarden platform en bestaat uit blokken van blauwe hardsteen die over een afstand van 240 kilometer werden aangevoerd. Daarna werden nog grotere blokken van sarsensteen aangevoerd vanuit de Marlborough Downs, ruim dertig kilometer verderop.

Experts en wetenschappers zoeken al lange tijd naar de precieze functie van Stonehenge, waarover talloze theorieën de ronde doen. Omdat de ruimten tussen de staande stenen van de concentrische steencirkels op één lijn liggen met bepaalde zonnestanden (bij zonsopgang op midzomerochtend en bij zonsondergang op midwinteravond), menen sommigen dat het monument voornamelijk een astronomisch doel diende.

In 1986 werd Stonehenge samen met de steencirkel van Avebury – de grootste ter wereld – en andere neolithische plekken in de omgeving opgenomen in de Werelderfgoedlijst. Op de foto grazen schapen op de vlakte rond de grafheuvel.

‘Henges’ worden omschreven als cirkelvormige aardwallen met een aangrenzende, interne greppel. Stonehenge zelf is (heel strikt gesproken) geen henge, want de positie van de aardwal en greppel is daar omgekeerd.

In 2014 maakten wetenschappers bekend dat uit geavanceerde opnamen met behulp van grondradar was gebleken dat onder het landschap rond Stonehenge al duizenden jaren een verbluffend complex van oeroude monumenten, gebouwen en grafheuvels lag verborgen.

Tot de archeologisch belangrijke plekken rond Stonehenge behoren de Avenue, de Cursus en de Durrington Walls. De omgeving is ook het gebied met de hoogste dichtheid aan ronde grafheuvels in heel Groot-Brittannië.