Al tweeduizend jaar lang worden de bergen in de provincie Ifugao op de Filipijnen zorgvuldig gecultiveerd. Een schijnbaar eindeloze hoeveelheid terrassen liggen trapsgewijs honderden meters opgestapeld.
De rijstterrassen van Ifugao, die de natuurlijke contouren van de bergen volgen, benadrukken het ruige natuurschoon van de regio nog extra. Ze zijn ook een schoolvoorbeeld van hoe mensen op een harmonieuze en duurzame manier met hun omgeving kunnen omgaan. Deze velden, en de kennis om ze te bewerken en onderhouden, worden al eeuwenlang van generatie op generatie doorgegeven.
De oorspronkelijke bouwers van de terrassen gebruikten wallen van steen en leem om natte velden aan te leggen voor de rijstteelt. Ze ontwikkelden ook een irrigatiesysteem, waarbij water wordt gebruikt dat afkomstig is uit de bossen op de bergtoppen. De indrukwekkende constructieve hoogstandjes werden met de hand gebouwd, net als het bewerken van het land met de hand werd (en wordt) gedaan.
De rijstvelden spelen al eeuwenlang een cruciale rol in het levensonderhoud van de bevolking van Ifugao, en zijn ook cultureel van belang. Bij het systeem van seizoensgebonden beplanting, ongediertebestrijding en oogst is de hele gemeenschap betrokken. De activiteiten vallen samen met maancycli en gaan soms gepaard met religieuze rituelen.
Maar de wereld verandert, en dat is ook in deze regio te merken. Steeds meer jonge mensen trekken weg, om in steden op zoek te gaan naar een andere toekomst. Doordat er weinig mensen overblijven om de velden op de oude manier te bewerken, is het de vraag wat ermee zal gebeuren. Ongeveer 25 tot 30 procent van de terrassen is onbebouwd. Ze beginnen in verval te raken, net als het irrigatiesysteem.
Vanwege deze problemen belandde het gebied in 2001 op de lijst van bedreigd werelderfgoed. In 2012 werd het daar weer van afgehaald. Duurzaam toerisme biedt hoop voor het behoud van het gebied. Waarschijnlijk draagt het toerisme in deze regio nu meer bij aan de Filipijnse schatkist dan de rijstteelt.
Hoe kun je er komen?
Hoewel andere gebieden net zo fraai zijn, genieten de rijstterrassen van Banaue de grootste faam. Banaue ligt op zo’n 350 kilometer van Manilla (ongeveer acht tot tien uur rijden, inclusief tussenstops en rijden door bergachtig terrein). Er gaan dagelijks bussen.
Wanneer moet je gaan?
Tijdens de zomer en de herfst kan overvloedige regenval het uitzicht op de bergen belemmeren. In de winter is die kans aanzienlijk kleiner. In juni wordt er geoogst. Het landschap heeft dan een gouden gloed en er is veel activiteit.
Wat doe je er?
Het zal geen verbazing wekken dat wandelen tussen de terrassen een populaire activiteit is bij mensen die deze regio bezoeken. Maar de smaragdgroene berghellingen zijn ook prachtig als je niet wandelt, en er zijn overal geweldige plekken om te picknicken. In Banaue worden volop rondleidingen aangeboden.
Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com
