De wereld is vol wonderen, ook al zijn ze moeilijk te bereiken. Hoewel de pandemie onze reizen tot stilstand heeft gebracht, is onze nieuwsgierigheid onveranderd. Vooruitlopend op een nieuw jaar - met de belofte van een terugkeer naar reizen - willen we graag 25 actuele verhalen over tijdloze plaatsen delen die onze toekomstige reisroutes zullen bepalen.

Geselecteerd door de wereldwijde redactie van National Geographic Travel en verdeeld in vijf categorieën (avontuur, cultuur en geschiedenis, natuur, gezin, duurzaamheid), spreken deze overtreffende trap van bestemmingen over veerkrachtige gemeenschappen, innovatieve inspanningen voor natuurbehoud en opwindende kansen voor toekomstige verkenningen.

De komende weken delen we hier alle 25 'Best of the World' bestemmingen, met deze week vier bestemmingen uit de categorie: 'natuur'.

Het volledige artikel verscheen 3 december in National Geographic Traveler editie 1, 2021. Tijdelijk verkrijgbaar zonder verzendkosten in de natgeoshop.

The aurora borealis swirls over Yellowknife the capital of Canadas Northwest Territories
The aurora borealis swirls over Yellowknife, the capital of Canada’s Northwest Territories.
Seong-won Jang, EyeEm, Getty Images

Yellowknife

- Northwest Territories, Canada

24 nachten per jaar danst hier het noorderlicht aan de hemel.

Het verhaal van Yellowknife, de hoofdstad van de Canadese Northwest Territories, leest als een avonturenroman. Deze stad met twintigduizend inwoners ligt aan de rand van het noordpoolgebied, aan de oever van het Great Slave Lake, en wordt omringd door een zee van ongerepte taiga. Yellowknife ontstond toen er rond 1930 in deze streek goud werd gevonden. De goudmijnen van Yellowstone waren tientallen jaren volop in gebruik. Toen in 2004 de laatste goudmijn sloot, was men al overgegaan op het delven van diamanten – geologen hadden in 1991 een van de rijkste diamantaders op aarde ontdekt.

Het Dene­volk leeft in deze streek al duizenden jaren in en met de natuur. In een roerige periode als deze – waarin de wereld kampt met problemen als COVID­19, klimaatverandering en uitstervende diersoorten – voelen de Dene zich vrij te midden van de natuur, zegt Catherine Lafferty, een Yellowknives Dene Nation, die haar recentste boek Land-Water-Sky/Ndè-Tı-Yat’a, uitbracht onder haar Dene­naam Katłıà.

We voelen ons verbonden met de natuur, die wij daardoor als helend ervaren,’ zegt Lafferty. Zij is opgegroeid in Yellowknife en schrijft over sociaal onrecht in het noorden van Canada. ‘Het landschap leert ons wat er werkelijk toe doet. Leven van wat de natuur ons schenkt, dat maakt ons gelukkig.’

Wie in deze afgelegen streek heeft gekeken naar de aurora borealis, het feeërieke noorderlicht boven de boreale bossen en ontelbare meertjes, kan hierover meepraten. –Traveler Tsjechië

Brazils Cerrado South Americas largest savanna is a haven for the sevenbanded armadillo and hundreds of other species
Brazil’s Cerrado, South America’s largest savanna, is a haven for the seven-banded armadillo and hundreds of other species.
Pete Oxford, Minden Pictures, NatGeo Image Collection

Cerrado

- Brazilië

Het enige Jurassic Park-achtige natuurgebied dat de aarde nog rijk is.

Natuurbescherming in het Braziliaanse Amazonegebied pakt niet zo positief uit in het aangrenzende, veel minder bekende natuurgebied de Cerrado. De grootste savanne van Zuid­Amerika beslaat bijna een kwart van het grondgebied van Brazilië en heeft een ongekend rijke biodiversiteit. Doordat veel sojaboeren en veehouderijen uit het Amazonegebied worden verdreven, neemt het gevaar van ontbossing in de Cerrado steeds verder toe: de afgelopen tien jaar is meer dan honderdduizend vierkante kilometer natuur vernietigd.

Met een project ter bescherming van de Cerrado (‘Geen savanne, geen water, geen leven’) luiden Brazilianen de noodklok: dit bedreigde, wonderschone natuurgebied heeft dringend
Isle bescherming nodig. Enkele van de grootste Zuid­Amerikaanse rivieren (zoals de Sâo Francisco, Paraná­ Paraguay en Tocantins­Araguaia) ontspringen hier, en vijf procent van alle planten­ en diersoorten op aarde komt voor in dit gebied.

De biodiversiteit van de Cerrado is duizelingwekkend: ruim tienduizend plantensoorten (waarvan bijna de helft uniek voor de streek) en dieren met enorme afmetingen, zoals tapirs van zo’n driehonderd kilo, zeldzame reuzengordeldieren van wel vijftig kilo en reuzenmiereneters (bedreigd in Brazilië) van zo’n 45 kilo. Al even bovenmaats is de reuzenpalmboom buriti, die nestgelegenheid biedt aan een deel van de ruim 850 vogelsoorten en een belangrijke voedselbron vormt voor veel andere dieren in de Cerrado. – Traveler VS

A female moose wades across a lake in Isle Royale National Park Michigan
A female moose wades across a lake in Isle Royale National Park, Michigan.
Jim Brandenburg, Minden Pictures, National Geographic

Isle Royale

- Michigan, VS

In dit vrij onbekende nationale park komen wolven en elanden voor.

Het ongerepte Isle Royale in Michigan maakt deel uit van een indrukwekkend, maar niet zo bekend nationaal park in het noordwesten van Lake Superior. Het 72 kilometer lange wilderniseiland ligt op slechts dertig kilometer van de oever van het noordoostelijke deel van Minnesota, maar is door mistbanken, felle stormen en onstuimige golven vaak lastig bereikbaar.

Mede doordat er eind 19de en begin 20ste eeuw in deze woeste wateren veel schepen vergingen kon er op Isle Royale een uniek ecosysteem ontstaan. In het park komen slechts achttien zoogdiersoorten voor (vergeleken met veertig op het vasteland), veelal
nakomelingen van de onverschrokken dieren die in de zomer naar het eiland zwemmen of er ’s winters over het bevroren meer naartoe lopen.

Onderzoekers bestuderen sinds 1958 de beroemdste bewoners van Isle Royale: wolven en elanden – het is de langstlopende roofdier­prooistudie ter wereld. Toen er in 2018 nog maar één wolvenpaar over was, werd er een meerjarig project gestart om de populatie te vergroten. De wolven houden de elandenpopulatie in toom houden en geven het ecosysteem een oppepper.

De kans is groot dat je tijdens een bezoek elanden spot en de roep van de ijsduiker hoort. Druk zal het er in elk geval niet zijn; door de afgelegen ligging trekt het eiland vooral doorgewinterde rugzaktoeristen aan. Het binnenland kan via de peddelroute Chain of Lakes per kano of kajak worden verkend. – Traveler VS

Mount Lidgbird rises over the lagoon at Lord Howe Island Australia Only 400 visitors are allowed at any one time to experience the natural wonders of this UNESCO World Heritage site
Mount Lidgbird rises over the lagoon at Lord Howe Island, Australia. Only 400 visitors are allowed at any one time to experience the natural wonders of this UNESCO World Heritage site.
Peter Unger, Getty Images

Lord Howe-Eiland

- Australië

Het 'laatste paradijs' in de Tasmanzee.

Het eilandje Lord Howe ligt zo ver uit de route dat het tot de 18de eeuw onbewoond bleef. In het ‘laatste paradijs’, zoals de inwoners hun eiland terecht noemen, laat men tegenwoordig maar vierhonderd bezoekers toe (een fractie meer dan het aantal permanente bewoners) om een van de meest geïsoleerde ecosystemen op aarde te beschermen.

Lord Howe heeft een lengte van slechts elf kilometer en is op het breedste punt nog geen twee kilometer breed. Dit is het grootste eiland van een gelijknamige, op de werelderfgoedlijst geplaatste archipel die miljoenen jaren geleden ontstond na de uitbarsting van een onderwatervulkaan. Rond het eiland ligt het Lord Howe Island Marine Park. Hier vind je de zuidelijkste koraalriffen op aarde, meer dan vijfhonderd vissensoorten en een heel scala aan beschermde en bedreigde zeedieren, waaronder de walvishaai, de witte haai en de karetschildpad.

Het Protecting Paradise Program, opgesteld om de natuur en de biodiversiteit op het eiland te beschermen, pakt de zaken groots aan. Met behulp van technologie dringen lokale vrijwilligers schadelijke invasieve soorten terug (vooral knaagdieren). Dit is nodig om inheemse soorten te beschermen, zoals de ernstig bedreigde boomkreeft, zo groot als je hand – tachtig jaar lang werd gedacht dat het kreeftje was uitgestorven, tot het in 2001 op het eiland werd weer gezien. – Traveler VS

Het volledige artikel verscheen in National Geographic Traveler editie 1, 2021.