De wereld is vol wonderen, ook al zijn ze moeilijk te bereiken. Hoewel de pandemie onze reizen tot stilstand heeft gebracht, is onze nieuwsgierigheid onveranderd. Vooruitlopend op een nieuw jaar - met de belofte van een terugkeer naar reizen - willen we graag 25 actuele verhalen over tijdloze plaatsen delen die onze toekomstige reisroutes zullen bepalen.
Geselecteerd door de wereldwijde redactie van National Geographic Travel en verdeeld in vijf categorieën (avontuur, cultuur en geschiedenis, natuur, gezin, duurzaamheid), spreken deze overtreffende trap van bestemmingen over veerkrachtige gemeenschappen, innovatieve inspanningen voor natuurbehoud en opwindende kansen voor toekomstige verkenningen.
De komende weken delen we hier alle 25 'Best of the World' bestemmingen, te beginnen met vier bestemmingen uit de categorie 'Avontuur.'
Het volledige artikel verscheen 3 december in National Geographic Traveler editie 1, 2021. Tijdelijk verkrijgbaar zonder verzendkosten in de natgeoshop.
Het volledige artikel verschijnt 3 december in National Geographic Traveler editie 1, 2021.
Nationaal Park Los Glaciares
- Argentinië
Hiken over een ijsvlakte
De plaats El Calafate, gelegen aan het felblauwe Argentinomeer, dankt zijn naam aan de doornige struik waaraan de bessen groeien die cocktails en regionale bieren hun karakteristieke smaak geven. El Calafate ligt vlak bij Nationaal Park Los Glaciares en staat in de reiswereld bekend als de toegangspoort tot het ‘koninkrijk van ijs’ in het zuidelijke deel van Argentijns Patagonië.
Dit 4460 vierkante kilometer grote natuurreservaat, dicht bij de grens met Chili, bestaat uit sub-Antarctische bossen waar de Chileense huemul, poema, nandoe, condor, guanaco en de calafate-plant voorkomen. Maar het park is vooral beroemd om de bijna driehonderd gletsjers die bijna de helft van de oppervlakte beslaan. De populairste en best bereikbare is de Perito Morenogletsjer, die vijf kilometer breed is en zestig meter boven het Argentinomeer ligt. Hier hoor je grote brokken ijs met donderend geraas afbreken. Met stijgijzers aan je voeten kun je op de gletsjer genieten van het prachtige felblauw dat te spotten valt bij watervallen, in ijsspleten, ijsgrotten, ondergrondse rivieren en grillige ijsformaties.
Deze ijswoestijn is onderdeel van het Zuid-Patagonische IJsveld, de op twee na grootste continentale ijsvlakte ter wereld (na Antarctica en Groenland). Hikers keren na een spannende verkenningstocht over het ijs terug bij de boot die op het meer op hen wacht en praten na over hun avonturen onder het genot van een glas whisky met blokjes gletsjerijs erin. – Traveler Latijns-Amerika
Katmai National Park, Alaska
In de schaduw van de vulkaan
In het Katmai-park lopen geen wegen. Het overgrote deel van dit nationale park en reservaat van twee miljoen hectare bestaat uit wildernisgebied waar niet gejaagd mag worden. Het park, dat ruim 450 kilometer ten zuidwesten van Anchorage ligt, is alleen per boot of watervliegtuig te bereiken en heeft het aantal bezoekers al vóór het uitbreken van de pandemie aan banden gelegd.
Veel van die bezoekers komen voor een uitstapje naar een twee kilometer lang segment van een beek waar de grootste groep bruine beren ter wereld komt vissen. Dankzij de ‘bear cam’ en natuurseries als Fat Bear Week is deze plek inmiddels wereldberoemd.
Voor archeologen als Laura Stelson, die het gebied eerder heeft verkend en daarbij in de voetsporen trad van een expeditie in 1910 die door de National Geographic Society werd gefinancierd, is het park een plek waar je negenduizend jaar aan menselijke geschiedenis kunt bestuderen. Na een reusachtige uitbarsting van de vulkaan Novarupta in 1912 – de zwaarste van de twintigste eeuw – werd de inheemse bevolking van de regio geëvacueerd en elders ondergebracht. Stelson hoopt op een goede dag de juiste technologie te vinden om te kunnen zien wat er onder de dikke laag puimsteen en ander gesteente ligt die dit buitenaards ogende landschap toen heeft bedekt.
(Ontdek ook deze zes ‘buitenaardse’ bestemmingen op onze planeet.)
“Het Katmai-park is een heel unieke plek, waar allerlei verschillende soorten landschappen in één enkel park worden gepresenteerd,” zegt Stelson. “Je hebt kusten met stranden, toendra, sparrenwouden, bergen, vulkanen en dan die rare woestijn. Dus je hebt te maken met een grote diversiteit aan milieus en ervaringen.”
Dominica
Avontuurlijk toerisme op een eiland met een rijke natuur.
Over Dominica, door de oorspronkelijke bewoners Waitkubuli (‘lang is haar lijf’) genoemd, loopt een ruige bergrug die dit eiland in de Caribische Zee heeft beschermd tegen koloniale inmenging en al te ingrijpende ontwikkeling. Het eiland bezit een dichtbegroeid regenwoud en een groot aantal natuurlijke attracties: negen actieve vulkanen, 365 rivieren, bulderende watervallen, zwarte zandstranden en geothermische plekken, zoals Boiling Lake, een onder water gelegen fumarole (een opening in de aardkorst waaruit warme tot zeer hete gassen en dampen ontsnappen) van 93°C.
Helaas kan het vulkanische landschap de wereldwijde klimaatverandering niet tegenhouden. De opwarming van het zeewater maakte orkaan Maria, die in september 2017 over het eiland trok, extra krachtig. De orkaan veroorzaakte catastrofale landverschuivingen en bracht grote schade toe aan bijna alle gebouwen en andere infrastructuur.
Na de orkaan veerde de natuur op, werden huizen hersteld en besloot de regering om van Dominica de eerste klimaatbestendige natie te maken. Avontuurlijk toerisme ondersteunt die overgang: het levert banen op en zorgt voor een economische prikkel om de belangrijkste natuurlijke rijkdom van Dominica te herstellen en te beschermen: de ongerepte natuur. – Traveler VS
Svanetië
- Georgië
In dit afgelegen, bergachtige gebied wacht bezoekers een warm onthaal.
Deze streek in het noordwesten van Georgië wordt begrensd door soms 4500 meter hoge toppen van de Kaukasus. Het beeld van een zeer afgelegen, geïsoleerd gebied wordt versterkt door de middeleeuwse stenen torens die her en der in het ruige landschap staan. Deze waren bewoond en hadden de functie van forten; ze werden gebouwd in een periode waarin de Svaneten vanuit dorpen en hooggelegen nederzettingen hun gebied verdedigden. Ushguli is zo’n dorp. Het ligt in Opper-Svanetië, een regio die op de werelderfgoedlijst staat. Het dorp ligt op 2438 meter en is daarmee een van de hoogst gelegen plaatsen van Europa.
In deze geïsoleerde streek is de Svanetische cultuur in de loop van de tijd gaan afwijken van de Georgische; de taal is oraal (dus niet opgeschreven) en men kent hier bijzondere gebruiken rondom het knippen van baarden en het uitvechten van vetes. Het gebied gold vroeger als wetteloos, maar wordt tegenwoordig geroemd om zijn gastvrijheid. ‘Feesten en proosten zijn aan de orde van de dag,’ zegt Michał Głombiowski, een Poolse reisauteur en fotograaf die Georgië vaak bezoekt.
Sportieve reizigers kunnen de streek verkennen via het Opper-Svanetische deel van de Transkaukasische Route, een uitgestrekt netwerk van langeafstandspaden dat Georgië, Armenië en Azerbeidzjan in de toekomst met elkaar moet verbinden. Wie voldoende longcapaciteit heeft om een vierdaagse wandeltocht door het hooggebergte te ondernemen van regiohoofdstad Mestia naar Ushguli, wacht een schitterend uitzicht op de grillige bergtoppen overdag, en een warm welkom in een Svanetisch pension als de avond valt.
– Traveler Polen
Het volledige artikel verschijnt 3 december in National Geographic Traveler editie 1, 2021.
