In tegenstelling tot veel andere zaken in Seoel, geldt voor het oversteken van een kruispunt hetzelfde protocol als in Nederland: je drukt op het knopje, je wacht op groen licht en je steekt over. Althans, daar ging ik van uit.
Maar in de Zuid-Koreaanse hoofdstad ligt dat blijkbaar toch net even anders. Want behalve dat ik bij ieder groen stoplicht behoorlijk veel tijd kreeg om over te steken, word ik steevast getrakteerd op verongelijkte blikken van wachtende automobilisten. Waarom? Het kostte me twee weken om daarachter te komen. Om ervoor te zorgen dat jij als reiziger wel razendsnel bent ingeburgerd in Seoel, deel ik mijn tips.
Seoel is een waar culinair paradijs
Ik had mezelf ongetwijfeld een hoop moeite bespaard als ik het mysterie direct bij aankomst had voorgelegd aan de luchthavenrobot, want die bestaat in het ultramoderne Zuid-Korea. Het ding rijdt rond in de aankomsthal, heet je welkom, helpt je met vragen in alle talen en houdt je gezelschap wanneer jij de race naar de bagageband weer eens hebt gewonnen van je koffer.
Ik had het ook kunnen vragen aan de receptionist van het hostel waar ik verblijf. Maar wanneer hij me lachend probeert wijs te maken dat het printen van twintig A4’tjes voor een Chinees visum in het hostel omgerekend evenzoveel euro’s kost, gun ik hem mijn vraag niet meer.
Niet alleen de drukkosten zijn hoog in Seoel, het leven in de hoofdstad van Zuid-Korea is sowieso niet goedkoop. Toch hoef je niet overal veel geld uit te geven. Zo is lekker eten is best betaalbaar. Voor een paar euro eet je bij takeaway Mijeong Noodles. Of nog beter: struin langs de streetfoodtentjes in Gwangjang Market, waar je het beste van de Koreaanse keuken krijgt voorgeschoteld. Wanneer je bereid bent een keer wat meer geld neer te tellen, dan is de Koreaanse barbecue een schot in de roos.
Paleizen en musea in Seoel
Eerst een bodempje leggen is geen slecht advies wanneer je een bezoek wil brengen aan een van de vele paleizen die de stad rijk is. Het bekendste is waarschijnlijk Gyeongbokgung – ik heb de naam moeten kopiëren om geen spelfouten te maken. Het enorme paleizencomplex werd in de veertiende eeuw gebouwd en was eeuwenlang het onderkomen van de koningen van de Joseondynastie. Tijdens de Japanse heerschappij in Korea (1910-’45) werden grote delen van het complex helaas gesloopt, maar inmiddels zijn grote delen in ere hersteld. Een alternatief is het nabijgelegen Changdeokgung. Nog zo’n tongbreker, maar absoluut de moeite waard.
Voor wie zich wat meer in de geschiedenis van Korea wil verdiepen, is het oorlogsmonument van Korea een must-see. Het naastgelegen museum is een indrukwekkende vertolking van Korea’s nationale trauma: de oorlog met buur Noord-Korea, die in 1950 begon en formeel nooit is beëindigd. Ook gaan er vanuit Seoel tours naar de zogenoemde gedemilitariseerde zone, een buffer die de grens vormt met Noord-Korea. Trek voor zulke trips een dagje uit.
Hoe zit het met dat stoplichtknopje?
Maar zoals zo vaak op reis, zijn de mooiste ervaringen geen bezienswaardigheden. Via via kom ik in contact met twee Koreaanse modestudenten die ik Nam en Kim mag noemen. Ze besluiten me te adopteren, waardoor ik verhuis van een hostelslaapzaal naar het werkatelier waar Nam en Kim t-shirts ontwerpen.
Ze denken eraan het driekamerappartement in de toekomst via Couchsurfing aan reizigers beschikbaar te stellen en ik dien als proefpersoon. Een rol die ik graag op me neem. Ondanks het breken van de voorwaarden – ‘Beloof ons dat je niet naar het Gangnam Style-monument gaat, K-pop is vreselijk.’ – mag ik blijven.
Nam en Kim begrijpen veel beter dan ik hoe Seoel werkt. Wanneer we met z’n drieën op straat lopen, wijzen ze me de ene na de andere copyshop aan waar ik voor een prikkie m’n Chinese papierwerk in orde kan maken. En ze kijken me vragend aan wanneer ik bij een kruising op het stoplichtknopje wil drukken. ‘Dat is voor mensen die slecht ter been zijn. Druk je daarop, dan blijft het licht langer op groen.’ Aha, dat verklaart de nukkige automobilisten. We steken over en heel even voelt deze westerse toerist zich een echte local.