Historische locaties in Ierland

Al meer dan duizend jaar torent de rots van Cashel, een indrukwekkende vesting, hoog uit boven de omliggende velden en houdt het de wacht over Tipperary. De legende – en een bewerkt kruis – impliceren dat er een verband is tussen St. Patrick en de eerste heersers van de Rots, de koningen van Munster, maar het eeuwenoude fort werd pas formeel aan de kerk gepresenteerd op 1101. Nadat het officieel afstand nam van zijn seculaire wortels werd de vesting net zo majestueus als een centrum van kerkelijke macht en floreerde het als spiritueel toevluchtsoord tot het leger van Cromwell het belegerde in 1647. Toch staat de architectuur uit die tijd nog steeds grotendeels overeind en betovert het nog steeds de toeristen die de Rots elk jaar weer belegeren. De parel van de vesting is ontegenzeggelijk de kapel van Cormac wat wel beschouwd wordt als een van de beste voorbeelden van 12e-eeuwse Romaanse architectuur in Ierland. Maar het is de 27 meter hoge ronde toren, gebouwd zonder cement in de 12e eeuw, die perfect de dubbelrol van de Rots van Cashel laat zien als zowel religieus centrum en als middeleeuwse vesting.

Volgens de oude legenden bouwde de Ierse strijdreus Finn McCool de Giant’s Causeway om te voorkomen dan hij natte voeten kreeg als hij overstak van Noord-Ierland naar Schotland. Terwijl geologen volhouden dat de ongeveer 40.000 voornamelijk hexagonale basalten kolommen zo'n 60 miljoen jaar geleden zijn ontstaan door vulkanische activiteit – niet door reuzen – is er nog steeds iets magisch aan de ruige symmetrie van de kolommen als ze zo afdalen van de kliffen en verdwijnen in zee. Bezoekers aan de Giant’s Causeway kunnen hun eigen route trap-stappen langs de ongebruikelijke rotsformaties naar de wilde Noord-Atlantische Oceaan of de Shepard's Steps beklimmen voor een wijds uitzicht over de rotskust. Een bezoekerscentrum werd in 2014 geopend en biedt je een diepere duik in de World Heritage Site met tentoonstellingen, audiogidsen, wandelsuggesties en routes over de toppen van de klif die zowel de geologische oorzaken als de mythische legenden van de opmerkelijke basalten kolommen onderzoeken dei naar de zee leiden.

In een dal dat werd uitgesleten door gletsjers en omringd door de ruige pieken van de Wicklowbergen wees een edelman de privileges van zijn bevoorrechte bestaan af en trok zich terug in een grot voor religieuze reflectie. St. Kevin, geboren in 498, stichtte later het Glendalough klooster op die plek en trok gelijkgezinde volgelingen aan die er studeerden en baden in de kloosterstad gedurende meer dan 900 jaar. Het klooster doorstond vele aanvallen van Vikingen door de jaren heen (wellicht dankzij de 30 meter hoge ronde toren die zowel een uitkijkpost bood als een schuilplaats voor belegerde monniken), maar het was niet opgewassen tegen de verwoestingen van Henry VIII die het officieel ontbond in 1593. Veel van de gebouwen staan er nog steeds en bieden een blik op het kloosterleven aan bezoekers die vaak een officiële tour door de gebouwen koppelen aan een excellente wandeling door het Glendalough dal. De dakloze kathedraal uit de 12e eeuw is de grootste ruïne op de locatie, maar enkele andere kerken, een hoog kruid gewijd aan St. Kevin en een piepkleine kapel met een steil stenen dak en ronde klokkentoren bewijzen nog steeds hun eer aan de eeuwen van kalme toewijding in de schilderachtige vallei.

Het religieuze leven in de Noord-Ierse stad Downpatrick was lang geconcentreerd rond de heuvel aan de zuidwestelijke stadsgrens. De monniken van verschillende kloosterorden baden hier vanaf de zesde eeuw en een kleien gemeenschap verzamelt zich hier nog steeds in de huidige kathedraal van Down – maar Catherdral hill, waar de kathedraal van down op staat is veel bekender dan de vermoedelijke begraafplaats van St. Patrick, de patroonheilige van Ierland. Een verweerd kruis uit de tiende eeuw en een veel recenter geplaatste granieten plaat met de naam van de heilige erin markeren zijn laatste rustplaats. Drommen bezoekers maken elk jaar de pelgrimstocht naar de kathedraal van Down en vele stoppen om St. Patrick te eren in het nabijgelegen Saul waar hij als eerste aan land kwam en zijn religieuze werk begon in 432 en om Slieve Patrick te beklimmen waar een granieten beeld van de heilige op de top staat. Begin jouw eigen pelgrimstocht bij het Saint Patrick Centre, waar een IMAX-bioscoop en een permanente tentoonstelling de bezoekers uitnodigt om de voetstappen van de patroonheilige te volgen.

De Neolithische inwoners van het Boyne rivierdal bouwden niet alleen monumentale, ceremoniële locaties, ze versierden ze ook met spiralen, halvemanen en geometrische ontwerpen. Knowth, dat gebouwd is rond 3.200 v. Chr, heeft waarschijnlijk meer prehistorische kunst dan welke andere locatie in Ierland dan ook – de meer dan 200 versierde stenen, die gevonden zijn bij opgravingen, vormen samen een derde van alle versierde stenen die in heel Europe zijn gevonden. De ronde basis van de Great Mound grafheuvel met ingang is ingelegd met meer dan 120 grote, versierde stenen en bedekt met een paddenstoelvormig dak bedekt met gras. Het vreemde, gebobbelde landschap lijkt op de een of andere manier organisch zoals het bedekt is met meer dan 12 kleinere met gras bedekte heuvels. Knowth komt in de buurt van Newgrange dat bekend staat om zijn uitlijning met de winterzonnewende wanneer de zon de binnenste kamer verlicht, maar daar zijn de gangen binnenin niet open voor het publiek. Bij Knowth is het ook een stuk minder druk. Je kunt beide plaatsen alleen bezoeken met een tour met gids via het Brú na Bóinne bezoekerscentrum.

Gebouwd op een steile rots met twee pieken die ongeveer 11 kilometer van de kust ligt van Count Kerry is het klooster van Skellig Michael het toonbeeld van de extremen van vroege Christelijke aanbidding en discipline. Monniken woonden mogelijk vanaf de zesde eeuw tot in de dertiende eeuw op het eiland en ze bouwden er de smalle stenen terrassen op zo'n 150 meter boven het water voor hun bijenkasten, oratoriums en tuinen met kanalen en waterbakken om regenwater op de vangen. De uitgebreide bouwwerken van steen, waaronder een aantal bijna verticale trappen, dienden als boetedoening en waren praktisch tegelijk. Op de zuidpunt moesten de monniken voor een devotieroute over de rotsen klimmen om bij een aantal gebedsplaatsen te komen op richels voor ze bij hun eindpunt aankwamen – een grote steen waarop een kruis is uitgehakt op een rots klif ongeveer 213 meter boven de zee, die alleen bereikt kan worden met doodsverachting langs het pad voor vergeving. Het zal je niet verbazen dat Skellig Michael een UNESCO World Heritage locatie is. Het is ook een vogelspottersplek vanwege een grote kolonie papegaaiduikers. Zelfs vandaag de dag is het niet eenvoudig om op Skellig Michael te komen omdat boten alleen op kalme zee kunnen aanmeren. Boten vertrekken vanaf Ballinskelligs en Portmagee. Er is een bezoekerscentrum op het Valentia-eiland.

Dit bijzondere museum in Dublin presenteert de oude voorwerpen en schatten van Ierland en met meer dan 9.000 jaar menselijke geschiedenis zijn er bijzondere objecten en archeologische ontdekkingen tentoongesteld. Het meest indrukwekkend is de prehistorische goudverzameling, de grootste en mooiste inheems gedolven goudtentoonstelling van alle nationale musea van Europa, op Athene na. Je vindt er lunula halssieraden, bladgouden zonneschijven en halsbanden, gedraaide armbanden, oorringen en kledingspelden gedateerd van 2.200 tot 500 v. Chr. Omdat ze in het veen zijn beland in de bronstijd, hebben turfstekers het grootste deel van deze schatten gevonden. De eerste Christelijke relikwieën zijn van wereldbelang, waaronder de kelk van Ardagh Chalice, het kruis van Cong, de Lismore Crozier, en een bel die volgens de overlevering van St. Patrick was. De vondsten van de Wood Quay in Dublin, wat de meest complete Vikingstad is die ooit in West-Europa is opgegraven, laten de stadsplattegrond en het dagelijks leven zien in het jaar 1000 en daarvoor, evenals de wijdvertakte handelsroutes. Het museum heeft ook een grote wapenverzameling; een vroege, geïllustreerde versie van het Boek der Psalmen dat pas in het veen werd gevonden; en goed bewaarde veenlijken die vermoedelijk uit de ijzertijd stammen of daarvoor als rituele offers. De toegang voor het archeologisch museum aan Kildare Street is gratis.

Je ziet meteen waarom het kasteel van Dunluce in Noord-Ierland zo'n goed te verdedigen vesting was – het staat bovenop een hoge, rotsachtige punt die uitsteekt boven zee en is alleen per brug (vroeger een ophaalbrug) over een ravijn bereikbaar. Het stamt uit de 13e eeuw en was een tijd lang de residentie van Clan MacDonnell. Loop door de gebogen poort met wachttoren naar de sfeervolle binnenplaats, waar je de ruïne kunt bekijken en genieten van het verre uitzicht over de kliffen van de Anthrim kustlijn. La Girona, een schip van de Spaanse armada, leed schipbreuk in 1588 hier vlakbij en sommige van de teruggevonden kanonnen schijnen op het kasteel terechtgekomen te zijn. De graaf van Antrim bouwde een luxe woonverblijf binnen de muren, maar de keuken schijnt in zee gestort te zijn in 1639, met personeel en al. Verarmd na de Battle of the Boyne in 1690 – toen hij de verliezende kant steunde – verliet de graaf Dunluce en verhuisde hij naar een van zijn andere huizen. Het kasteel is nu het hoogtepunt van de 53 kilometer lange Causeway Coast Way wandelroute.

Deze fascinerende gevangenis in Dublin laat de hartverscheurende moed zien van de mannen en vrouwen die de Engelse overheersing bevochten en hielpen om een onafhankelijk land op te richten. De Kilmainham gevangenis, geopend in 1796, speelde een rol in elke opstand in de daaropvolgende 128 jaar – vele Ierse leiders zaten hier gevangen tot en met de Ierse onafhankelijkheidsoorlog (1919-1921). Het vuurpeloton dat de 14 leiders van de Paasopstand uit 1916 executeerde in de gevangenistuin betekende een keerpunt, en creëerde verontwaardiging en steun voor het nationalisme. De kleurrijke rondleiding vertelt de verhalen van vele gevangenen, zoals dat van Joseph Plunkett die met zijn liefje trouwde in de kapel van de gevangenis vlak voor hij voor het vuurpeloton moest verschijnen, en dat van James Conolly die niet eens meer kon staan door zijn verwondingen en daarop op een stoel werd gebonden voor zijn executie. Het strenge, grijze gebouw is een van de grootste onbewoonde gevangenissen van Europa en laat de primitieve omstandigheden zien zoals ze toen waren. In de afgelopen jaren was ze het decor van films zoals 'Michael Collins' (1996) en 'In the Name of the Father' (1993).

Het Noord-Ierse Derry (officieel londonderry) de best bewaarde ommuurde stad op het Ierse eiland en is een van de mooiste voorbeelden van een ommuurde stad in Europa. De muren waren af in 1618, en zijn tot 8 meter hoog en 10,5 meter dik op plekken waar de wachttorens en kanonnen staan. Een rondleiding van 1,5 kilometer over de muren vertelt over de vroege geschiedenis van de stad, maar ook over het geweld tijdens 'de Troubles' die volgens vele begonnen zijn in Derry eind jaren 1960. Je kunt omlaag kijken naar Bogside, een katholieke wijk met opschriften op de muren als “Je loopt nu bevrijd Derry in”. Voor een dieper perspectief maak je een stadswandeling langs de leuzen op de muren langs Rossvill Street die bekend staan als de People’s Gallery samen met de kunstenaars uit Bogville die begonnen ze te schilderen als getuigen van de gebeurtenissen die hier plaatsvonden zoals de slag om Bogville in 1969 en Bloody Sunday uit 1972. Nu staan er ook vredessymbolen en mensenrechtenactivisten van over de hele wereld op de muren. Sla het museum van Free Derry niet over dat de strijd om de mensenrechten documenteert of het Tower Museum dat beide kanten van het verhaal presenteert. Het Tower Museum heeft ook voorwerpen uit een schip van de Spaanse armada, dat in 1588 voor de noordkust zonk, en een prachtig uitzicht over de stad vanaf het uitkijkplatform.