Iconische plaatsen om te fotograferen

Zelfs vandaag de dag overweldigt Antarctica ons. Altijd al iconisch, op ons netvlies gebrand door de verhalen over heroïsche ontdekkingen en de tragische, fatale mislukkingen van de afgelopen eeuw, overmant Antarctica ons al van verre en maakt het zelfs doorgewinterde reizigers bescheiden door de grootsheid die in het echt veel indrukwekkender is dan we ons hadden kunnen voorstellen. Verdrongen naar de marge aan de onderrand van onze wereldbollen op school, is onze minimale kennis amper toereikend om ons voor te bereiden op de verbijsterende uitbarstingen van rijzige bergketens die langs de diepe blauwe lucht schuren, het sublieme blauw en turquoise van de ijsbergen en gletsjers en de onvoorstelbare overvloed aan leven. Het zijn uiteindelijk de onafzienbare nestkolonies van de pinguïns, altijd grappig maar volkomen onverschillig ten opzichte van de menselijke bezoekers, die Antarctica definiëren als een wereld op zich. Iconisch beeld: Afgezien van de pinguïns? Elk beeld dat de enorme schaalgrootte en afstanden weet te omvatten.

Gracieus, mooi en altijd betoverend. Venetië is een eersteklas voorbeeld van de tragische, alles verterende lust naar rijkdom, macht en ranzige ambitie. Dat al deze tegenstellingen naast elkaar bestaan in een dusdanig overdadige omgeving maakt het, terecht, een bestemming die synoniem is met een wereldse ervaring. “Venetië zien en dan sterven” zet de stad als ultiem eindpunt op elke bucketlist. Voor de Victorianen was het leven niet compleet, de jeugd niet voldoende afgesloten, tot Venetië van de lijst was afgestreept. En toch stijgt het boven alle clichés uit. Het is nooit smakeloos, maar altijd opmerkelijk. Vandaag de dag is deze eilandstad een museum op zichzelf, een tijdcapsule die we niet kunnen loslaten. Ze is zo adembenemend mooi. Iconisch beeld: De gondola's op het Grand Canal

Na meer dan 400 jaar verloren te zijn geweest onder de jungle in de hoge Andes werd de magie van Machu Picchu in 1911 opnieuw ontstoken. De iconische ontdekker Hiram Bingham vond de stad terug en bracht haar naar de moderne wereld. Een eeuw later is het nog steeds adembenemend en roept Machu Picchu verwondering op naar de Inca koningen en hun weelderige buitenplaats in de hoge bergen en ongelofelijke heiligdom ingeklemd tussen de omliggende bergen, diepe valleien en altijd wervelende wolken. Zelf de lama's lijken hier hun geesten te horen. De stenen huizen en wegen, de pleinen en heilige plaatsen vertellen ons over een nog steeds aanwezige, maar onzichtbare levensstijl. Iconisch beeld: Vanaf de hoger gelegen terrassen vanaf waar Hiram Bingham de originele foto's maakte voor het National Geographic tijdschrift.

Weinig plekken geven je zo'n gevoel van tijdloosheid als Stonehenge. De absolute zekerheid dat de aarde, de zon en Stonehenge de afgelopen 5.000 jaar exact in lijn hebben gelegen, zodat de lichtstralen over de velden van Salisbury konden glijden, wakkert ons gevoel voor kosmische orde aan. De rotsen staan daar maar, stoer maar toch elegant, op hun plaats gezet door handige mensen die we ons amper kunnen voorstellen of herinneren. En dan is dat moment vervlogen en realiseren we dat wij ook op een lijn kunnen zijn, hoe kort ook, met de tijd zelf. Iconisch beeld: De zonnestralen die op de een of andere manier de stenen kruisen.

De Taj Mahal is beroemd vanwege zijn schoonheid, beroemd als symbool van de eeuwige liefde, maar vooral beroemd om zijn beroemdheid. Zelfs als het geen perfecte symmetrie in steen zou zijn, de verhoudingen elegant bijgewerkt in eeuwen van monumentale bouwkunst onder de Mughal vorsten van centraal India, zou de Taj Mahai ons nog steeds verleiden als plaats in de geschiedenis van de wereldreizen. Eeuwenlang was het de ‘must see' toeristenattractie ter wereld. Miljoenen foto's zijn genomen vanaf exact hetzelfde punt aan de spiegelende vijver. Op een bepaalde manier is het nemen van de foto op zich een pelgrimstocht: zelf in het echt zien wat miljoenen anderen ook hebben gezien. Iconisch beeld: Over de spiegelende vijver met de Taj tussen de minaretten.

In hun spookachtige rijen wekken de Paaseilandbeelden, moai genaamd, ons onderbewustzijn op. De stenen beeldenrij, tegelijkertijd onwerkelijk en diep gekend door ons, roept de voorouderverering op precies zoals de eilandbewoners waarschijnlijk bedoeld hadden. Ons voorstellingsvermogen hapert bij de eenzaamheid. De Polynesiërs maakten hun epische reis over de uitgestrekte Stille Oceaan naar dit spikkeltje van een eiland en vervolgens kwam er bijna duizend jaar niemand in de buurt. Overgelaten aan hun eigen voorstellingsvermogen, vonden de eilandbewoners hun eigen versie van oneindigheid uit. In het donker, onder een zuidelijke sterrenhemel hebben de reuzenbeelden de kracht om in je gedachten te komen spoken zoals weinig ander plekken op aarde dat kunnen. Iconisch beeld: Tongariki met de lange rij moai erboven

De tempel van Angkor Wat is het grootste religieuze complex ter wereld, zoals het oprijst uit de Cambodjaanse jungle. Maar vlakbij staat nog een tempel, Ta Prohm: kleinere smaar veel indringender. Hier druipen de wortels van de reusachtige wurgvijgen over de fijn bewerkte stenen muren en kaderen ze doorgangen af. Ze zijn van elkaar afhankelijk: noch de muren, noch de bomen kunnen overeind blijven zonder de ander. De wortels krullen over en onder de heilige symbolen door en lijken zo op synapsen van een oud centraal zenuwstelsel dat verloren gedachten verbindt die in steen zijn gevangen. Iconisch beeld: De tempelpoorten omlijst door wortels.

De Serengeti is voor de meeste bezoekers een openbaring: wildernis bestaat nog op onze planeet. Daar op de zonovergoten graslanden van Tanzania is het leven elementair, de voedselketen niet te missen en ongevoelig, de kunst van het overleven alledaags en zijn vriendelijkheid en mededogen betekenisloos. De grote migraties combineren de vele spelers in een groot, meeslepend drama. De weidse vergezichten zijn kalm, afgezien van het sluipende gestalte van een leeuw in het hoge gras. Wij zijn hier de indringers en we herpakken ons door onze betekenisloosheid te accepteren. Het is tegelijkertijd vernederend en vertrouwd. Iconisch beeld: Symbolische beelden en vormen die primaire emoties oproepen.

De piramides belichamen in feite het begrip 'iconisch'. Hun typerende driehoekige vorm is direct herkenbaar en staat in onze collectieve menselijke blauwdruk geprint. Die vorm! En dus zijn ze al 4.500 jaar het wonderlijkste wonder, ongeëvenaard voor hun lef en het toonbeeld van design. En dan is daar ook de Sfinx: zo intrigerend omdat we er zo weinig vanaf weten. Hij is vooral verleidelijk op oude foto's, toen hij nog tot zijn nek begraven zat in het zand van de Egyptische woestijn. Iconisch beeld: Onderzoek de verschillende samenstellingen, vanaf een afstand voor gestapelde beelden of van dichtbij voor intieme connecties.

In de hooglanden van Papua Nieuw-Guinea komen we oog in oog te staan met de delen van ons brein die de moderne wereld goed verborgen heeft gehouden. De Huli stam (en vele andere volken en culturen) dragen hun tradities uit die diep in tijd en hoofd verankerd liggen, sleuren hun innerlijke geesten naar buiten en (door middel van gedetailleerde kleding en riante make-up) dragen ze met trots zoals sing-sings. De transformatie van alledaagse mensen naar verschijningen uit de geestenwereld is verbijsterend. Starend naar hun gezichten gaan we de confrontatie aan met onze eigen versplinterde natuur. Door heel Papua Nieuw-Guinea heen draagt elke groep, met trots, hun eigen identiteit en innerlijk uit. Iconisch beeld: De gezichten bij het dansen, de karakters komen tot leven.