Hier drink je thee van cocabladeren in je alpacatrui, terwijl de zon fel op je gezicht schijnt. Op de grens van Bolivia en Peru ligt het gigantische Titicacameer verscholen tussen de Andes, op 3812 meter boven de zeespiegel. Volgens de Inca’s is dit de geboorteplaats van de zon. Schattige witte dorpjes en groene rotsachtige eilanden vol afbrokkelende kathedralen staan te stralen in de immer felle zon, met hoge Andespieken op de achtergrond. Een plek als deze zag je nooit eerder.
De Copacabana van Bolivia
Hoewel het niets weg heeft van de Copacabana in Brazilië, heeft Bolivia een eigen Copacabana: een knus stadje van slechts een paar straatjes, recht aan het Titicacameer. Traditioneel geklede Bolivianen sloffen door de straten en verkopen kleurrijke alpacatruien. Copacabana is de doorgang voor veel reizigers die de grens oversteken naar Peru, en andersom. Toch blijf je hier al snel langer hangen dan in de gemiddelde grensoversteekplaats.
Hoewel het vanwege de grote hoogte pittig is, klim je voor het mooiste uitzicht over het grootste meer van Zuid-Amerika naar het hoogste punt van Copacabana: Mount Calvario. De droge lucht laat je happen naar adem, maar op de top rust je uit tussen eeuwenoude ruïnes in gezelschap van Boliviaanse dames en hun lama’s. Even lijkt het dorpje beneden op een miniatuurversie van de Braziliaanse Copacabana, maar dan zonder toeristenmassa.
Waar de zonnegod geboren werd: Isla del Sol
De volgende dag pak je de boot naar Isla del Sol: een rotsachtig eiland omringd door helderblauw water dat ergens doet denken aan de Griekse kust. Het eiland is ruig en idyllisch tegelijk: een landschap dat je totaal niet verwacht in Bolivia. Ezeltjes staan te grazen op groene heuvels met lieflijke baaitjes op de achtergrond, terwijl een pittige hike naar de andere kant van het eiland maakt om de ruïnes te bezoeken: 4000 jaar geleden woonden hier al mensen.
De Inca’s geloofden dat hun zonnegod werd geboren op Isla del Sol: het Eiland van de Zon. Geen vreemde gedachte: de hemel is hier altijd strakblauw, het eiland groen en vruchtbaar. Vandaag woont er nog een handjevol mensen op het eiland, die leven van visserij, landbouw of toerisme. Het heilige zonne-eiland ligt op slechts een uurtje varen van Copacabana. En varen over het Titicacameer is vrij bijzonder: het is het hoogst bevaarbare meer ter wereld.
Slapen op rieteilanden aan de Peruaanse zijde
Het 8340 km² grote meer is ook vanaf de Peruaanse zijde te bezoeken. Vanuit Puno ga je het meer op naar de rieteilanden van de Uros-indianen: drijvende eilanden gebouwd van riet dat langs de oevers van het Titicacameer groeit. Het riet rot langzaam weg, dus moet constant vernieuwd worden. Zelfs de huizen, scholen en boten hebben de bewoners van riet gemaakt.
Overnacht bij de lokale bevolking op Amantani: een eiland even verderop. Je slaapt in een huisje van klei op een matras van stro met een paar dekens: het leven is hier simpel. De volgende ochtend vaar je naar Taquile, terwijl je de zon ziet opkomen boven het Titicacameer. Net als Amantani heeft dit eiland geen wegen of auto’s. Dwaal over de steile trappen om vervolgens samen met de kleurrijk geklede eilanders een kopje muñathee te drinken op het dorpsplein. Tegen zonsondergang vaar je weer terug naar Puno, wetend dat dit heilige meer je altijd zal bijblijven.
