Tussen de kruidenwinkeltjes in de oude en rommelige Dinhua-straat in Taipei bewerken Man Na Lo en Chen Jung Lee de ruggen van hun klanten met lemmeten van staal. Onder de kalmerende geuren van ginseng en goji-bessen stoten de vrouwen af en toe luide klanken uit: de manier waarop ze de zieke chi, die tijdens de behandeling van de klant op de masseuses zou overgaan, weer kwijtraken.
Welkom in Taiwan, waar massagetherapeuten jouw rug met slagersmessen bewerken. Schrik niet, want de messen zijn afgestompt. Maar als je op zoek bent naar zachtaardig gewrijf met softe theeboomoliën, is dit waarschijnlijk niet de wellness-behandeling voor jou. De ‘mesmassage’ of dao liao is iets heel anders dan het gebruikelijke losmaken van de spieren: in plaats van stevige handen gebruiken dao liao-therapeuten slagersmessen als instrumenten, om
om stromingen van negatieve energie aan de huid te onttrekken en positieve energie in te voeren.
“We zijn geen religie of wetenschap. Onze praktijk is gebaseerd op energie, waarbij we mensen helpen om hun positieve chi te vinden en hun ziel aan te raken,” legt Hsiao Mei Fong uit, eigenaresse van het Scholingscentrum voor de Oude Kunst van de Mestherapie in Taipei. Wie onder het dao liao-mes gaat, voelt zich als een lam op een slachtbank, maar deze massages kunnen iemand veel energie geven doordat ze de bloedsomloop stimuleren en het evenwicht van het lichaam herstellen, vertelt Hsiao.
Haar massage van één uur kost 1200 Taiwanese dollar (€35) en wordt aanbevolen bij chronische aandoeningen als artritis en slapeloosheid. In haar winkeltje heeft zij mesmassages aan klanten van alle leeftijden gegeven – van één tot honderd jaar oud.
De mesmassage is geen nieuwe hype voor mensen met masochistische fantasieën. De dao liao-behandeling heeft een eerbiedwaardige traditie van ruim tweeduizend jaar oud. Volgens onderzoek van de Taiwanese Nanhua University werden mesmassages tijdens de Han- en Tang-dynastieën door boeddhistische monniken aangeboden aan ernstig zieke mensen bij wie de gebruikelijke heelkunst niet aansloeg.
Hoewel de therapie om onbekende redenen in China uit de gratie raakte, is de griezelig ogende traditie in Taiwan nog steeds populair. Tegenwoordig vind je in de smalle steegjes van Dadaocheng, het historische centrum van Taipei, zeer geoefende therapeuten die hun klanten nog op dezelfde manier masseren als de monniken dat in het keizerlijke China deden.
Dankzij de enorme populariteit van de acupunctuur en de faam van de Chinese Nobelprijswinnaar Tu Youyou begint de rest van de wereld zich steeds meer te verdiepen in de duizenden jaren oude wijsheid van de traditionele Chinese heelkunst, zegt Yan Liu, professor aan de University of Buffalo en kenner van de geschiedenis van de Chinese geneeskunst. Terwijl sommige moderne en ‘reductionistische’ medische concepten zich op specifieke cellen en microben richten, berust de Chinese heelkunst op een overkoepelende (‘holistische’) benadering.
De beoefenaren geloven dat “de levenskracht niet alleen door het lichaam circuleert maar de hele kosmos doordringt,” legt Liu uit. “De Chinese heelkunst is een enorme schatkamer. Daar moeten we ons voordeel mee doen.”
