Een vijfjarig meisje klimt op papa’s schouder, een vrouw in gymkleding staat nog zwetend van haar hardloopsessie uitbundig te swingen, een bejaarde hippie probeert een vrouw van middelbare leeftijd te versieren en een jonge moeder staat met haar baby in de draagzak te wiegen op de muziek. Op het podium staat een zeskoppige Afroband, die diepe swingende klanken de heuvels van San Francisco instuurt. Het gras aan de haven is bezaaid met families die pizza’s uit kartonnen dozen eten, bierdrinkende jongeren en barbecueënde brandweermannen.

Bij deze festiviteiten kwamen we terecht toen we de muzikale klanken en de geur van gebraden vlees volgden tijdens een familiewandeling door het idyllische havenstadje Sausalito. Daarop stuitten we dan weer per toeval toen we na een lange koude dag in San Francisco op de Golden Gate ferry stapten op zoek naar warmere oorden. Om geheimzinnige redenen is de stad continu omgeven door een dikke wolk mist, die plotsklaps verdwijnt zodra je de golf van Farallones oversteekt. Een medepassagier die van zijn werk kwam stuurde ons hierheen: ‘Het is net een zonovergoten Italiaans stadje’ zegt hij. De kwaliteit van het ijs en de pizza’s doet alleszins niet onder aan die vergelijking (Pizzeria Venice staat op nummer 1).

Van de ene minuut op de andere lijken we van winter naar zomer over te stappen. Dankbaar laten we onze botten opwarmen onder de zachte avondzon terwijl we langs de drijvende huizen (men houdt niet van de term ‘boothuizen’) aan de haven lopen. Deze huisjes genieten architecturale wereldfaam, en met het magistrale uitzicht op eiland Alcatraz – het voormalige thuis van de wereldberoemde gevangenis – en de nabijheid van ongerepte natuur op de schilderachtige heuvels, is het geen wonder dat ze tot de duurste van Amerika behoren.