Een goede tafelschikking maken voor een groot feest is een vak apart. Een gescheiden koppel kan immers niet te dicht bij elkaar zitten. Oma wordt netjes aan het hoofd geïnstalleerd om de kleinkinderen te kunnen verstaan. Uiteraard is er een oom wiens humor het simpelweg onmogelijk maakt om hem aan te schuiven bij een van de tafels. En er is altijd een gast van wie het gezicht bij niemand echt een belletje doet rinkelen. Vandaag behoor ik tot die laatste categorie.
Eerste kennismaking met Xiva
Een dag eerder zijn mijn reisgenoot Luna en ik neergestreken in Xiva, een stad in het westen van Oezbekistan en ooit een belangrijke handelspost langs de Zijderoute, en een van de beste reisbestemmingen voor 2026. Een van de hoogtepunten is sierlijk betegeld met blauw-groene mozaïeken: Itsjan Kala, de ommuurde binnenstad.
Een balzaal vol ontbijt en afwachting
De volgende ochtend in het hotel blijkt dat Xiva meer te bieden heeft dan historische gebouwen. In een soort Weense balzaal onder tl-licht wordt een uitgebreid ontbijtbuffet opgediend. Kunst en kitsch schudden elkaar stevig de hand in een zaal waar plastic hofleverancier is.
Leestip: Ik reisde naar het Rode Plein, maar niet in Moskou
Terwijl we in een hoekje het buffet soldaat maken, wordt de rest van de ruimte klaargemaakt voor de hoofdact van vandaag. Er verschijnen schalen lagman (Oezbeekse noedels), plov (Oezbeekse pilav), samsa’s (Oezbeekse deegpakketjes met vulling) en flessen frisdrank (Amerikaanse cola en sinas) op tafel.
Een uitnodiging zonder uitleg
Onze nieuwsgierige blik naar wat er staat te gebeuren wordt opgevangen door het hoofd van de feestcommissie. Met handen en voeten probeert hij uit te leggen wat de aanleiding is van de aanstaande fuif, maar de taalbarrière gooit roet in de omvangrijke schalen met eten. Dat weerhoudt hem er niet van ons uit te nodigen: over een uur zijn we van harte welkom.
Terug in de hotelkamer vragen we ons af waarmee we hebben ingestemd. Voor de zekerheid duikelen we onze chicste outfit op uit de krochten van onze backpacks.
Aan tafel bij onbekenden
Uitgedost maar ongestreken melden we ons even later weer in de balzaal. Bij binnenkomst wordt Luna bij de hand genomen naar een ronde tafel met prachtig geklede dames. Ik word op mijn beurt begeleid naar een tafel met negen mannen die ieder uitstralen het hoofd van een familie te zijn.
Wil je niets missen van onze verhalen? Volg National Geographic op Google Discover en zie onze verhalen vaker terug in je Google-feed!
De gesprekken zijn passioneel en in het Oezbeeks, maar alles wordt uit de kast getrokken om me deel te maken van het feestgedruis. Zo wordt er scherp op toegezien dat mijn bord te allen tijde gevuld blijft met plov. En zodra ik mijn thee neerzet, hangt de kan alweer boven mijn kopje. Kreten als ‘Amsterdam’ en ‘Johan Cruijff’ worden enthousiast beantwoord met ‘Ajax’ en ‘Ruud Gullit’. Er wordt afgesloten met gebed, waarna de ongeveer tweehonderd gasten opstaan en vertrekken.
Een onverwacht kraamfeest
Na afloop krijg ik een set babykleertjes en twee broden in mijn handen gedrukt. Wanneer ik nog even napraat met een van de jongere, Engelssprekende genodigden, wordt duidelijk waarom: ‘Bedankt dat je het kraamfeest wilde meevieren.’
Verbaasd blijf ik achter. Een beetje schuldbewust vraag ik me af wie van deze gastvrije mensen zijn plek aan oudstentafel heeft moeten afstaan aan een vreemdeling die alleen wat voetbalkreten slaakt. Het jongste familielid zal zich deze dag later in elk geval niet herinneren, maar ik des te beter: het opschudden van de tafelschikking heeft mij een onvergetelijke reiservaring bezorgd.
Meer ontdekken? Krijg onbeperkt toegang tot National Geographic Premium en steun onze missie. Word vandaag nog lid!
