Denk je aan het Rode Plein, dan denk je aan Rusland. Het symbolisch hart van de voormalige Sovjet-Unie heeft altijd hoog op mijn bucketlist gestaan, maar de kans bestaat dat jou een andere mening is toebedeeld. Gelukkig is er een alternatief voor wie zich ’s winters liever niet in zevenlaagskleding wil steken of voor wie een bezoek aan het Kremlin momenteel een heet hangijzer is. Daarvoor reizen we af naar... Maleisië!
Het Rode Plein en een arme spruit
Naar Malakka, om precies te zijn. Of Melaka. Of Malacca. Ik kom er maar niet uit wat de gangbaarste schrijfwijze is. En de Maleisiërs zelf ook niet, zo lijkt het: op plaatsnaambordjes wordt elke keer weer voor een andere vorm gekozen. Maar in een stad waar je invloeden terugvindt van over de hele wereld, mag die flexibiliteit misschien niet verbazen.
Zo is Malakka – we gaan voor het gemak voor Malakka – een van de vele plekken in Azië waar je met je neus op de feiten wordt gedrukt over het Nederlandse koloniale verleden. Bijvoorbeeld in het centrum van de stad, die lange tijd in handen was van de VOC. Het Stadthuys, het oudste Nederlandse bouwwerk in Azië (1650), doet bijvoorbeeld nog aan die tijd herinneren. De letters op dat rode gebouw kijken uit over... jawel, het Rode Plein, te zien op de foto bovenaan.
Op een heuvel even achter het Rode Plein herinneren de grafstenen nog aan de Nederlandse kolonisten. Je vindt er prachtige gedenkteksten als: Een jaer min drie dagen was dese spruit, doen God de zel (ziel?) deed gaen, het lichaem uit. Och, arme spruit.
Chinatown, Idols en ABBA
Tegenwoordig zijn het niet de Nederlanders, maar de Chinezen die hun stempel drukken op Malakka. Behalve dat ze er ieder vrij en niet-vrij stukje land volstouwen met futuristische woningbouw, vormen de Chinese Maleisiërs ook een grote bevolkingsgroep in Malakka. Net zoals in veel andere Maleisische steden heeft daarom ook Malakka een Chinatown, een wijk waar vooral etnische Chinezen wonen.
In Malakka blijkt wel dat de combinatie van zilte zeelucht en een vleugje Chinese cultuur het recept is voor het opbloeien van talent. Tijdens mijn eerste avond in de stad is Chinatown niet alleen het decor van een avondmarkt, maar krijgen Chinese Malakkers de kans hun anonieme leven in te ruilen voor een rock-’n-roll-bestaan in de spotlights.
In een soort miniversie van Idols worden onder andere ABBA vertolkt en een uitgebreid scala van voor mij onbekende Chinese klassiekers. Talent is er soms, enthousiasme altijd. Omdat beelden meer zeggen dan duizend woorden: hieronder vind je een parel op het gebied van zang en dans.
Disneyland op drie wielen
Als de overweldigende indrukken van Chinatown je een beetje te veel worden, kun je het epicentrum der talent gelukkig gemakkelijk ontvluchten. Door heel Malakka rijden namelijk driewielers die je voor een klein bedrag van A naar B vervoeren. En in tegenstelling tot in veel andere steden, hebben de driewielertaxichauffeurs in Malakka een leuke, en vooral creatieve manier gevonden om je naar hun fiets te lokken.
De fietsen zijn namelijk uitgedost in verschillende thema’s. Van Hello Kitty’s en Minions tot Pokémon: allemaal zijn ze vertegenwoordigd in de straten van Malakka (zie de foto onderaan). Met schreeuwend harde muziek uit de speakers scheuren ze de straathoeken om en staan ze in rijtjes te wachten op het Rode Plein. Een ritje is zeker niet goed voor je trommelvliezen, maar het is functioneel en dat je je een aantal minuten lang begeeft in een Disneyland op drie wielen is natuurlijk mooi meegenomen.
Lachend denk ik aan de slogan waarmee Maleisië zichzelf graag promoot: Malaysia, truly Asia. Ik vraag me af of Malakka die slogan onderuit haalt of juist bevestigt. Het antwoord laat ik maar even in het midden. Misschien verdwijnen alle excentriciteiten binnen een paar jaar door de bouwwoede van de Chinezen. Of misschien zorgen diezelfde Chinezen er juist voor dat onduidelijkheden over de schrijfwijze van Malakka voor eeuwig tot het verleden behoren; de basis voor Mollywood lijkt in ieder geval gelegd.
