De meeste mensen zullen jou kennen als zanger. Heb jij altijd al veel gedaan met fotografie?
Liefde voor fotografie heb ik eigenlijk altijd gekend. Ik fotografeer al sinds de analoge tijd – rolletje in je camera, het wieltje doordraaien, vervolgens naar de fotowinkel en dan een week wachten om het resultaat te zien –, maar de grootste progressie heb ik gemaakt in het digitale tijdperk. Omdat ik het resultaat meteen kon zien en dit kon reproduceren, was de verbetercurve groter.
Ik fotografeer het liefste mensen. Die liefde komt voort uit mijn jachtige en vluchtige leven waarin in korte tijd veel gebeurt. Ik heb de behoefte dat vast te leggen, net als de mensen die ik ontmoet.
Welke fotografen inspireren jou?
Ik ben geïnspireerd door verschillende fotografen, waaronder Raymond Rutting, William Rutten, Adrian Sommeling maar ook Humberto Tan. Zij hebben mij leren kijken naar andere dingen, andere perspectieven en andere hoeken.
Fotografeer je, naast mensen, ook landschappen en dieren?
Mijn voorkeur gaat met name uit naar mensen, maar ook naar architectuur en landschappen. Voor een betoverend mooi landschap stap ik soms tijdens een rit zelfs even uit de auto, dat wil ik dan graag vastleggen. Ik heb mijn camera vaak mee, maar met mijn telefoon maak ik ook graag foto’s.
Bij dieren ligt mijn specialiteit niet echt. Hoewel ik wel dierenfoto’s heb gemaakt voor de tv-show Het Perfecte Plaatje. Dat ging, maar ik vond het wel lastig. En eerlijk is eerlijk, ook minder leuk.
Wat zou je graag willen bereiken met je foto’s?
Poeh, ik wil niet echt iets met mijn foto’s bereiken. Mijn grote liefde voor fotografie kwam voort uit het feit dat ik voor Warchild wilde vastleggen wat we deden, waar en voor wie.
Daar ontstond voor mij de grote noodzaak om een documentaire te maken. Ik wilde dat de kinderen waar we zo voor streden een gezicht kregen. Letterlijk. Ik kon op die manier het verhaal van WarChild op een andere manier delen.
Foto’s kun je publiceren, zowel online als in gedrukte vorm. Zo kreeg de hobby die ik had, opeens een belangrijker karakter: het fotograferen kreeg een doel.
Waarin zit voor jou dan de specifieke zeggingskracht van een foto?
Een foto moet iets met je doen. Het moet of een vraagteken oproepen of een uitroepteken zijn.
Ik kan de schoonheid in een foto zien in alle vormen. Dus in een portretfoto of juist een nieuwsfoto – die weer iets anders met je moet doen dan een artistiek portret. Het moet een mooie combinatie zijn tussen het onderwerp en het licht.
Een foto doet vaak iets met je als er niet voor een menselijk perspectief is gekozen. Een foto wordt voor mij vaak net interessanter wanneer je een andere hoek kiest en niet de standaardlijn.
Waar ga jij op letten bij het beoordelen van de inzendingen?
Authenticiteit, eigenheid en stijl, artistieke keuzes!
