Dit verhaal verschijnt in de april 2019 editie van National Geographic Magazine.
Kun je een plek vanuit meerdere gezichtspunten tegelijk bekijken? Jazeker – met een beetje hulp.
Fotograaf Nicolas Ruel gebruikt meestal een sluitertijd van acht seconden. Waarom exact acht? ‘Acht is het getal van oneindigheid,’ zegt hij. Hij hoopt dat het kijken naar zijn double-takefoto’s van stadslandschappen een eindeloos gevoel van verwondering oproept.
Hij begint met een stedelijke locatie met veel mensen, energie en beweging. Treinstations doen het goed, maar ook kerken, bibliotheken en stadions – plekken waar veel mensen samenkomen. Hij zet zijn statief neer en maakt een foto met een sluitertijd van vier seconden in één richting. Dan, met de sluiter nog altijd geopend, zwaait hij zijn camera rond voor een tweede opname van vier seconden, met een ander perspectief – zo ontstaat uiteindelijk één documentair beeld van acht seconden.
Bij een lange belichtingstijd ontstaat bewegingsonscherpte. Bij dubbele belichting lopen gewoonlijk twee beelden door elkaar heen. Maar het gebruik van beide technieken vanuit hetzelfde standpunt resulteert in een gevoel van diepte en laat de kijker vanuit een bepaald standpunt rondkijken. Plekken met mensen trekken Ruel het meest: van het ene op het andere moment zijn ze radicaal anders. Zo komen Times Square (New York) of Oxford Circus (Londen) tot leven zoals nooit tevoren.
Ruel zoekt naar nieuwe plekken om te fotograferen in een stedelijke omgeving, hoe levendiger hoe beter. De serie die begon met acht steden bevat er nu 68, het doel is honderd. Maar hij laat de mogelijkheid open dat de serie, net als de beelden zelf, ‘oneindig’ wordt.
