Dit artikel verscheen in de 2e 2021 editie van National Geographic Magazine
Het Perfecte Plaatje is een RTL4-programma waarin een groep van tien bekende Nederlanders les krijgt in fotografie en met elkaar wedijvert in opdrachten met uiteenlopende thema's. Wekelijks ontvangen de deelnemers twee foto-opdrachten, die worden beoordeeld door een vaste jury en een wisselend jurylid van wie de expertise in lijn ligt met het thema. Al sinds het eerste seizoen van Het Perfecte Plaatje in 2016 wordt de vakjury gevormd door National Geographic fotograaf Cynthia Boll en portretfotograaf William Rutte. Voor de finale schuift de hoofdredacteur van National Geographic aan als extra scheidsrechter.
Omdat Het Perfecte Plaatje ook een afvalrace is, eindigt de serie met een finale tussen de twee beste deelnemers. Die strijden om de roem en om de hoofdprijs: publicatie van de in de finale gemaakte foto's in National Geographic. De afgelopen jaren vond de finale plaats in respectievelijk Oman (2019) en Costa Rica (2018). Omdat de pandemie het grensoverschrijdend reizen in 2020 beperkte, werd gekozen voor het Waddengebied, dat niet voor niets op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat.
Er was nog een andere wijziging ten opzichte van de vorige edities: de finale werd in twee afleveringen opgedeeld. Het eerste deel van de finale vond met drie overgebleven deelnemers plaats op Vlieland. Nadat Janny van der Heijden, de culturele scherprechter van Heel Holland Bakt, was afgevallen, werd in oostelijke richting verkast, eerst naar Terschelling en vervolgens naar Ameland. Daar streden uiteindelijk de twee laatste finalisten om de overwinning: cabaretier en kleinkunstenaar Stefano Keizers en vlogster Bibi Breijman.
Op Vlieland werd de finalisten gevraagd twee foto's te schieten die samen een verhaal moesten schetsen van Vlieland in de herfst. Een ervan diende een macro-opname te zijn, gemaakt van zeer korte afstand. Bibi Breijman, de uiteindelijke winnaar van Het Perfecte Plaatje, fotografeerde de door hulsttakken zichtbare vuurtoren op Vlieland, bijgenaamd 'De Rode Kabouter', en een van de vele zwammen waar het eiland om bekend staat.
De foto-opdracht op Ameland kwam uit de koker van National Geographic: de finalisten moesten drie foto's maken die niet alleen de schoonheid van het gebied laten zien, maar ook duidelijk maken dat de natuur hier de baas is, met speciale aandacht voor getijdenwerking en de karakteristieke luchtpartijen. Ten slotte moesten op een van de foto's een of meerdere zeehonden te zien zijn.
Bibi Breijman had een grote zoomlens nodig om de groep rustende zeehonden op een zandplaat te kunnen fotograferen, van zo'n dertig meter afstand. Daarna dwaalde ze door het zompige gebied op zoek naar een beeld van het unieke Waddenlandschap, daar waar het weer van het ene op het andere moment kan omslaan.
Terwijl de heldere lucht transformeerde tot een duistere hemelpartij en de natte zandstorm de lens teisterde, zag Breijman in de verte uit de duisternis drie wandelaars opdoemen. Alsof ze uit een andere wereld kwamen, stapten deze drie mysterieuze gestalten het beeld in - een foto die later bij de beoordeling door jurylid William Rutten 'te gek' zal worden genoemd.
Volgens Breijman laat deze foto duidelijk zien hoe dominant de natuur hier is. 'Het ene moment loop je met je gezicht in de zon, en nog geen vijf minuten later lijkt het wel nacht. Deze foto is midden op de dag genomen, maar wekt de indruk dat de personen een avondwandeling aan het maken zijn.'
De wispelturigheid van het weer op Ameland werd ook goed getroffen in de derde foto, een mooie opname van een woeste wolkenpartij waar de zon zich doorheen tracht te vechten.
