27 april 2016
De Syrische vluchtelingencrisis heeft internationale aandacht gevestigd op moslims in Europa. Het doet ook het anti-islamitische sentiment groeien. Maar zoals fotograaf Guy Martin toont in zijn foto’s van Ribnovo, Bulgarije, zijn moslimgemeenschappen al lang deel van het continent.
Het afgelegen stadje Ribnovo is een van de twee steden in het land waar Slavische moslim of Pomaakse trouwceremonies gehouden worden. Die vinden elke winter plaats, dat is het traditionele trouwseizoen.
Bekijk de hele fotogalerij hieronder
Pomaakse trouwceremonies in Ribnovo duren twee volle dagen, zaterdag en zondag. Elk winterweekend in Ribnovo zie je mensen dansen, eten en grote slaapkamers bouwen om de nieuwe bruiden en bruidegoms te vieren. “Deze slaapkamers,” zegt Martin, worden vroeg op zaterdagochtend opgezet buiten het huis van de bruid. Ze moeten vrienden, familie en burgen laten zien hoe hun nieuwe leven eruit gaat zien en zijn ook bedoeld om te pochen: hoe groter en mooier het eruitziet, hoe beter.
Daarna komen vrienden en buren langs met cadeaus, die ze buiten het huis van de bruid afleveren. Martin zegt dat de familie van de bruid ook een houten stelling van zes meter boven het huis bouwt, waar mensen gemaakte dekens, tapijten en kleding voor in het nieuwe huis van de bruid en de bruidegom hangen.
Betrokkenheid van de gemeenschap is het belangrijkste. Martin zegt dat voor het bouwen van de stelling bijvoorbeeld tien tot vijftien man nodig is. Dan zijn er andere taken zoals het opzetten van de slaapkamer en alles opruimen voor het einde van de dag. “Een leger van 50 tot 60 mensen is nodig voor elke trouw,” zegt Martin.
Na het slaapkamerspektakel ’s ochtends, zorgt de familie van de bruid voor een zaterdagnamiddagviering. Tradities zijn Pomaaks eten, geld vastpinnen op de bruid en de bruidegom en de traditionele dans houra op het stadsplein. Later op de avond beschilderen de bruid en haar vrienden hun handen met henna. Jonge mensen eindigen de nacht in koffiehuizen, rokend en pratend.
De familie van de bruidegom houdt een ander feest in de namiddag.
Maar zondagnacht laat de bruid niet alleen haar handen vol henna verven. Ze gaat ook liggen terwijl haar vriendinnen haar gezicht met witte verf en juwelen decoreren, een proces dat gelina heet en volgens Martin uren kan duren.
Achteraf moet de bruid met de ogen gesloten opstaan en wordt ze naar buiten gebracht. Martin zegt dat dat symbolisch is, omdat ze het huis nu echt zal verlaten.
Tegen die tijd verzamelt zich buiten een menigte, en de bruid en de bruidegom staan er ongeveer een uur om cadeaus in ontvangst te nemen en foto’s te maken (terwijl de ogen van de bruid de hele tijd gesloten blijven). Een imam kan een zege komen geven. Dan begint de bruid aan de ceremoniële wandeling naar het huis van haar man.
"De bruid en bruidegom – of ze nu vlakbij of ver weg van elkaar wonen – moeten wandelen terwijl haar ogen gesloten blijven.", zegt Martin.
Wanneer ze aankomen volgt de familie van de bruidegom het koppel naar de slaapkamer. De familie van de bruidegom kan een rode sluier van haar gezicht heffen om haar symbolisch te ontmoeten – zoals het was toen alle huwelijken gearrangeerd waren.
Daarna verlaat iedereen het koppel voor drie hele dagen.
Tegenwoordig verhuizen veel jonge mensen uit Ribnovo naar het buitenland op zoek naar werk – soms voor een paar maanden per jaar, maar soms ook voor langere tijd. En nu daten normaler wordt, zijn er steeds minder gearrangeerde huwelijken. Sommige jonge Pomaken zien om andere redenen af van de traditionele ceremonie, zoals financiën. Het kost namelijk veel geld om zo’n huwelijk in elkaar te steken.
Martin zegt dat de huwelijkstradities nog sterk leven onder de Pomaken, maar het valt nog de bezien hoe de jongere bewoners van Ribnovo zichzelf opstellen tegenover nieuwe ideeën als ze naar het buitenland verhuizen, en of ze naar huis blijven komen om te trouwen.
