Katie's verhaal in 12 foto's

1 jaar en 1 dag voor Katie’s transplantatie. Katie en haar ouders, Robb en Alesia Stubblefield, profiteren van een zonnige lentedag, in een park in de buurt van de Cleveland Clinic. Met Katie in een rolstoel verkenden de drie het park met zijn bloeiende bomen en zingende vogels. Het uitje vond plaats nadat Katie een maand in het ziekenhuis had doorgebracht. In de drie jaren voor haar transplantatie is Katie tientallen keren in het ziekenhuis opgenomen.

Katie zit onder een boom langs de Wade-lagune in Cleveland, Ohio. Tijdens een wandeling met haar ouders zette haar vader haar neer in haar rolstoel. Hij beschreef het uitzicht en liet haar eventjes alleen voor wat zeldzame tijd met zichzelf.

Katie en haar ouders verlaten de Crile Eye Clinic in de Ohio Cleveland Clinic. Katie's gezichtsvermogen werd beschadigd tijdens haar zelfmoordpoging en artsen hebben contactlenzen geplaatst zodat ze beter kan zien.

Katie's moeder, Alesia, helpt haar met naar bed gaan in het appartement in het Ronald McDonald-huis. Op deze nacht jeukte Katie's voorhoofd, waar een metalen plaat achter haar huid zit, zo erg dat Alesia haar vasthield terwijl haar vader, Robb, hardop passages uit de Bijbel voorlas totdat ze slaperig werd.

Katie knuffelt haar moeder terwijl ze na een afspraak bij de oogkliniek van Cleveland Clinic naar buiten lopen.

9 maanden en 22 dagen voor Katie’s transplantatie. In het Tudor Arms hotel in Cleveland zingen Katie en haar vader samen 'Have I Told You Lately That I Love You' terwijl ze een dansje maken. ‘Vroeger trok ik nooit zo veel op met mijn ouders,’ zegt Katie, die ervan overtuigd is dat ze mede dankzij hun goede zorgen nog leeft. ‘Natuurlijk zijn we nog steeds ondersteboven van deze hele toestand,’ zegt Robb. ‘Maar er gebeuren in het leven nu eenmaal dingen waar je een optater van krijgt. Het gaat erom hoe je ermee omgaat.’

Voordat Katie Stubblefield een gezichtstransplantatie onderging, poseerde ze voor dit portret. Het toont haar ernstig gewonde gezicht, maar fotograaf Maggie Steber wilde ook 'haar innerlijke schoonheid en haar trots en vastberadenheid' vastleggen.

6 maanden en 1 dag voor Katie’s transplantatie. Om haar 21ste verjaardag te vieren, vertelt haar moeder haar een wens te doen en de kaars uit te blazen. Het gezin ging uit eten, hoewel Katie soms mensen over haar gezicht hoorde fluisteren. Het maakte haar van streek, maar ze deed alsof ze het niet hoorde. Ze wilde hen vertellen: "Ik raakte gewond, maar ik word beter".

De avond voor de operatie gebaart Katie hoe blij ze is dat ze een nieuw gezicht krijgt ter vervanging van haar moeizaam opgelapte hoofd. Haar vriendin Diana Donnarumma, die ze heeft leren kennen in het Ronald McDonald-huis, en verpleeghulp Karnyia Wade delen mee in de vreugde.

Papay (rechts) en Raffi Gurunluoglu, een andere chirurg, werken aan het verwijderen van het gezicht van de donor. De operatiekamer zat vaak vol met chirurgen, specialisten, verpleegkundigen en andere geïnteresseerden die observeerden. Afbeeldingen van Katie Stubblefield op de muur achter het team herinneren hen aan wat er op het spel staat.

Na zestien uur opereren zijn de artsen in de Cleveland Clinic in Ohio klaar met de verwijdering van het gezicht bij een orgaandonor. In een eerbiedige stilte laten ze de ernst van hun werk tot zich doordringen, terwijl het gezicht tussen twee levens in wordt gefotografeerd. Hierna zullen de artsen nog eens vijftien uur bezig zijn om het gezicht aan te brengen bij Katie Stubblefield.

Katie's familie kijkt naar haar nieuwe gezicht nadat de operatie voltooid is. Tijdens de procedure keerden chirurgen meerdere keren terug naar de ouders van Katie om te bespreken hoeveel donorweefsel ze zouden moeten gebruiken. Uiteindelijk besloten haar ouders het hele gezicht te transplanteren, ondanks het grotere risico van afstoting, omdat ze wisten dat dit de keuze was die Katie zou hebben gemaakt.