6x sprankelende sterrenfoto's

Deze illustratie toont een neutronenster op 50.000 lichtjaar van de Aarde, die in december 2004 tot zó’n felle uitbarsting kwam dat hij talloze ruimtetelescopen tijdelijk verblindde en de bovenste atmosfeer van de Aarde deed oplichten. De monsterexplosie vond plaats toen de buitenmantel van de neutronenster werd opengescheurd door zijn eigen, kolossaal sterke en verwrongen magnetische veld, wat leidde tot een vloed van gammastraling.

Een explosie van licht die in 2002 door een rode superreus genaamd V838 Monocerotis werd uitgezonden, verlicht een belvormige wolk van interstellair stof. De spectaculaire wervelingen rond de centrale ster hebben een diameter van duizenden miljarden kilometers en werden door de wetenschap pas opgemerkt toen Hubble deze opname in 2004 maakte.

Deze infraroodopname toont de stofwolken die de sterren van het Zevengesternte of de Pleiaden omhullen. Deze open sterrenhoop op vierhonderd miljoen lichtjaar van de Aarde ontstond zo’n honderd miljoen jaar geleden. De sterrenhoop bestaat uit duizenden sterren, maar is vernoemd naar de zeven helderste sterren van de cluster.

Gezien door telescopen op Aarde lijkt de sterrennevel op de foto een rechthoekige vorm te hebben, vandaar zijn naam: de ‘Rode Rechthoek-nevel’. Maar uit opnamen van de ruimtetelescoop Hubble bleek dat de nevel beter de ‘Rode X-nevel’ genoemd kan worden. De unieke vorm van deze nevel is te danken aan gaswolken die in kegelvormige straalstromen worden uitgestoten door de stervende ster in het centrum van de nevel. Deze ster begon 14.000 jaar geleden al met het afstoten van zijn buitenste lagen en zal langzaam kleiner en heter worden, waarbij hij een vloed aan ultraviolet licht uitzendt.

Deze opname van de ruimtetelescoop Hubble is de duidelijkste observatie van de Vijfling, een compacte sterrenhoop van jonge sterren op 25.000 lichtjaar van de Aarde. De Vijfling staat op slechts honderd lichtjaar van het centrum van de Melkweg en die positie betekent dat hij in slechts een paar miljoen jaar uit elkaar zal worden getrokken.

Op deze foto van de ruimtetelescoop Hubble zijn uitgestoten gaswolken van het kolossale supernovarestant Cassiopeia A te zien. Het gas is afgekoeld tot kleinere, dichte gaswolken die elk maar een klein fragment van de oorspronkelijke ster vormden, naar desalniettemin tienmaal groter zijn dan de diameter van ons zonnestelsel.