Aan boord van de Beluga II neemt onderzoeker Erik Zettler monsters uit de Rijn om de rivier te onderzoeken op microplastic. De monsters uit de Rijn worden genomen met de ‘manta trawl’. Op de achtergrond zie je Greenpeace campagneleider Manfred Santen, hij heeft een groot deel van het onderzoek gecoördineerd.

Hier is de ‘manta trawl’ te zien waarmee de monsters worden genomen. De twee zijvleugels houden het net op de oppervlakte van het water, zodat de opening (de mond) alles opslurpt dat op of vlak onder het wateroppervlak zit. In de mond van het net zit een doorstroommeter, waarmee de hoeveelheid gefilterd water wordt gemeten.

Een stuk plastic dat opgevist is met het net, wordt hier met een steriele techniek bewaard. Daarna kan het plastic op aanwezige micro-organismen gecontroleerd worden.

Zettler zoekt met collega Lena Engelmann naar plastic in de emmer waarin het net is geleegd. De Rijn is een van de meest vervuilde industriële rivieren ter wereld.

Aan boord van de Beluga II is een soort laboratorium gecreëerd. Hier schrijft Erik Zettler details op de etiketten voor de genomen monsters.

Om ervoor te zorgen dat de samples enige waarde hebben, is het belangrijk dat alle metadata worden bijgehouden. Gps-locatie, exacte tijdopname, condities: alle details worden genoteerd. Zonder deze informatie is een monster waardeloos.

Organisch materiaal dat overblijft nadat al het zichtbare plastic eruit is gehaald, wordt bewaard en uitvoeriger bestudeerd in het laboratorium.

Zettler bekijkt het monster door de microscoop, waarbij hij zoekt naar microplastic dat niet zichtbaar is met het blote oog.

Zo ziet een monster uit de Rijn eruit door de microscoop. Wanneer er stukjes tussen zitten die op plastic lijken, moet dat eerst door het laboratorium bevestigd worden.

De samplebuisjes worden bewaard in een rekje. Ieder rijtje met monsters dient een ander doel, van plastic-analyse tot DNA-onderzoek. Alle buisjes worden geordend, geconserveerd en gelabeld.