‘Vincent en ik leerden elkaar al reizend kennen. In Alaska werkten we mee aan de opnames van het televisieprogramma From Alaska with love. Ik was een van de twaalf Nederlandse vrouwen die gekoppeld werden aan vier Alaskaanse mannen, maar ik had meer oog voor geluidsman: Vincent. Nu zijn we al een jaar op pad met onze dochters Jessii (vijf jaar) en Juna (drie jaar).
Sindsdien hebben we Australië, Marokko en IJsland bezocht en trokken we door Zweden met een camper en een vijf maanden oude baby. Als Vincent druk was met werk, ging ik alleen op pad. Zo ben ik met een vriendin naar Cuba gegaan toen ik zwanger was van Jessii en toen ik zwanger was van Juna ging ik in Australië backpacken met Jessii. Dat zag er best bizar uit: een dikke buik, een kinderwagen én een backpack op mijn rug.
Maar die reizen duurden nooit langer dan een maand, dus dit was ook voor ons een heel avontuur. Ik was zwanger van Jessii toen we plannen maakten voor deze wereldreis. We prikten gewoon een datum in de toekomst: 1 september 2015. Daarop volgde vijf jaar heel hard sparen. Al onze vrienden gingen stappen, uiteten en kochten nieuwe kleren, wij zetten al ons geld opzij. Dat we in die vijf jaar ook nog eens twee kinderen kregen, maakte geen verschil voor onze plannen.
Voor ons was het krijgen van kinderen zelfs een extra motivatie om te gaan. Geen huisje boompje beestje, maar het volle avontuur opzoeken. Dat wil niet zeggen dat we niet met knikkende knieën en betraande ogen op het vliegveld stonden hoor. Maar uiteindelijk is het allemaal gewoon een lange vakantie, hoe moeilijk kan het zijn.
Wij hebben reizen met kinderen nooit als een beperking gezien. We snappen eigenlijk niet waar iedereen zo moeilijk over doet... in China hebben ze ook gewoon luiers, hoor. Daarbij zijn kinderen de meest flexibele wezens op aarde. Thuis vervelen ze zich snel en moet je ze bezighouden met uitjes en een hele hoop speelgoed. Hier is elke dag een uitje en spelen ze met alles en iedereen die we tegenkomen.
Kinderen maken ook veel sneller connecties dan volwassenen. Zo hebben we door de kinderen heel wat mensen leren kennen en worden we regelmatig door locals uitgenodigd om te blijven eten of slapen. Zeker Aziaten zijn helemaal gek op kinderen. Op die manier maakten we vorig jaar een klik met Vietnamese familie. Met hen zetten we toen een beach resort op waar we nu een maand aan het werk zijn. Ook hier merken we hoe goed de energie van de kinderen is voor de sfeer. Vooral de oudste babbelt iedereen de oren van het hoofd, helemaal in het Engels!
Samen reizen is natuurlijk wel heel erg intens. Zo leerden we elkaar door en door kennen en voelen we elkaar nu haarfijn aan. Minder leuke momenten zijn de kinderen wakker maken omdat de bus om twaalf uur ’s nachts vertrekt en dan nog midden op straat in Ho Chi Minh visa-aanvragen invullen om de grens naar Cambodja over te steken. Daar wordt niemand blij van.
Ons werk hier in Vietnam heeft ons ook doen realiseren dat we ons niet permanent in het buitenland willen vestigen, daarvoor missen we onze vrienden en familie te veel. We hebben ons uitgeschreven in Nederland zodat de kinderen geen schoolplicht meer hebben. Maar ik onderwijs Jessii elke dag een uurtje en wil haar toch graag naar een Nederlandse school sturen.
We blijven nog een maand in Vietnam, daarna gaan we naar Indonesië, dan twee maanden Australië en we eindigen onze reis in Maleisië. Voor kerst vliegen we weer terug naar Nederland. Het gekke is: toen we thuis waren vonden we reizen een heel spannend idee, nu vinden we thuiskomen ontzettend spannend. Het is maar wat je gewend bent.
Toch zou ik deze reis voor niks ter wereld willen ruilen. We zijn wakker geworden in een bungalow op een verlaten bountystrand in Thailand, en hebben met z’n vieren op een motor door China gereden. Ik zou het iedereen aanraden. Elk moment met je kind is speciaal, maar dit zijn ervaringen die ook zij nooit vergeten!’
Volg de familie Stam via het Instagramacccount van Josja of Vincent.
