Het eiland Sørburøy ligt boven de noordkust van Noorwegen op een van de eenzaamste breedtegraden ter wereld. De wind gaat er nooit liggen en er leven meer schapen dan mensen. Toch is dit afgelegen gebied voor de bewoners, voor alle 35, niets minder dan een paradijs.
De Noorse fotografe Therese Alice Sanne legde een maand lang het leven op het eiland vast. Ze trof een zelfvoorzienende gemeenschap, die vastbesloten is om te blijven voortbestaan, tegen de vele klippen op.
“Ze hebben daar het absolute minimum van wat nodig is om een gemeenschap overeind te houden,” aldus Sanne. “De school voor zowel lager als middelbaar onderwijs, de winkel, de kade en de veerboot zijn allemaal van heel groot belang.” Het is een eenvoudig maar volledig onderling afhankelijk ecosysteem. Als één onderdeel wegvalt, gaat ook de rest ten onder.
Tot de jaren zestig van de vorige eeuw woonden er vierhonderd mensen op de verschillende eilanden van de archipel Froan. Nu zijn dat er nog maar 35, die allemaal op Sørburøy wonen. Uit onderzoek van Sanne en gesprekken met eilandbewoners bleek dat de leegloop te maken had met urbanisatie.
De acht kinderen op het eiland, tussen de zeven en vijftien jaar oud, hebben geen televisies of iPads om zich mee bezig te houden en vermaken zich buiten in de natuur. De volwassenen verdienen een inkomen met de visserij of met toerisme in het hoogseizoen.
“Op het eiland heerst een gevoel van rust dat ik nergens anders ben tegengekomen,” vertelt Sanne. “Als je zo dicht bij de natuur leeft, en zo ver verwijderd bent van al het andere, dan heeft dat een effect op je realiteitsbesef.”
Deze vrije en bijzondere gemeenschap is een voorbeeld van het naturalistische erfgoed van Noorwegen, dat volgens Sanne langzaam verdwijnt. “Noren leefden sinds de steentijd aan zee, maar we raken steeds meer geürbaniseerd,” stelt ze. “Deze gemeenschappen worden als curiositeit gezien [door buitenstaanders], maar ze leven gewoon zoals Noren dat al eeuwenlang deden.”
De geschiedenis is overal voelbaar op het eiland. Ook dit aspect wilde Sanne graag laten zien.
“Je kunt hier de sporen zien van hoe mensen vroeger leefden. De verlaten huizen zijn een waarschuwing voor wat er kan gebeuren. De eilandbewoners worden daar dagelijks aan herinnerd.” In het kleine gehucht doen spookverhalen en mythen de ronde, en Sanne zelf voelde zich ook ‘bespookt’ tijdens enkele nachten op het eiland.
Maar de praktische hedendaagse uitdagingen springen toch veel meer in het oog dan alle bovennatuurlijke geruchten. In 2009 hing het voortbestaan van de enige school op Sørburøy aan een zijden draadje, vanwege een tekort aan leerlingen. De gemeenschap loste dat op door een advertentie te zetten in een Litouwse krant. De eilanders vroegen een gezin met ten minste drie kinderen (en het liefst tien) op het eiland te komen wonen, en stelden belangstellenden een baan in de visserij en onderdak in het vooruitzicht.
Ze kregen reacties van 400 mensen. Het gezin waar de keuze op viel, woont nog steeds met hun vier kinderen op het eiland. Het is een van de vele voorbeelden van de ondernemende geest op Sørburøy.
Volg Alexandra Genova op Twitter @alexandraaa_cg
Therese Alice Sanne is een fotografe die werkt vanuit Trondheim in Noorwegen. Meer werk van haar is te zien op haar website en op Instagram.
