Een bizarre bestemming kan een plek zijn waar je als reiziger dolgraag naartoe gaat, óf die je juist koste wat het kost wil vermijden. La Isla de las Meñucas valt overduidelijk in de laatste categorie. Op dit kleine eiland onder de rook van van Mexico-Stad worden niet je dromen maar je nachtmerries werkelijkheid. De ogenschijnlijk onschuldige naam betekent ‘eiland van de poppen’ en duidt op de enige bewoners: honderden zwaar verminkte – en volgens de legende bezeten – kinderpoppen.
Een bezeten eilandbewoner
De Mexicaan Don Julián Santana Barrera leidt een eenzaam bestaan op het eiland, wanneer hij halverwege de vorige eeuw het levenloze lichaam van een jong meisje vindt. Ze blijkt onder zeer mysterieuze omstandigheden te zijn verdronken. Niet lang daarna valt zijn oog op een voorbij drijvende kinderpop. Ervan uitgaand dat deze van het meisje was, besluit Julián de pop in een boom op te hangen nabij de plek des onheils, als een laatste eerbetoon.
Na deze nobele daad zou de geest van het meisje bezit hebben genomen van Julián, en hem hebben aangezet tot het verzamelen, verminken en plaatsen van poppen over het gehele eiland. De rest van zijn leven stond in het teken van deze obsessieve en uiterst obscure bezigheid. En misschien wel nóg obscuurder is zijn eigen dood: in 2001 werd Julián namelijk op tachtigjarige leeftijd verdronken aangetroffen op exact dezelfde plek waar hij het meisje destijds had gevonden.
Wat is er waar van de legende?
In hoeverre dit macabere verhaal berust op waarheid blijft in het ongewisse. Waar locals claimen dat de Mexicaanse kluizenaar daadwerkelijk bezeten was, beweert Juliáns familie dat de man zich het verhaal van het meisje alleen maar inbeeldde. Hoe het ook zij: Juliáns verzameldrift heeft ertoe geleid dat het eiland ligt bezaaid met kinderpoppen, veelal met uitgestoken ogen, afgehakte ledematen en andere gruwelijke verminkingen. Om kippenvel van te krijgen.
Sinds de dood van Julián wordt het eiland bewoond en onderhouden door zijn zoon. La Isla de las Muñecas trekt door de huiveringwekkende ‘aankleding’ jaarlijks veel toeristen. Op verzoek en tegen betaling van een flinke vergoeding is een tour door het gebied mogelijk. Stel je de droomvlucht voor, maar dan exact het tegenovergestelde. De vraag is natuurlijk of je dat moet willen…
Christian (1990) schrijft als Digital Editor verhalen voor de website van National Geographic. Studeerde geschiedenis en journalistiek. Maakte luchtige televisie voor de Keuringsdienst van Waarde en serieuze radio voor de buitenlandredactie van de NOS. Bezig aan een boek over de Amsterdamse volkswijk Tuindorp-Nieuwendam. Zelfverklaard klimaatgekkie en slow traveler. Groot liefhebber van Latijns-Amerika. Kweekt eigen groenten in de buurtmoestuin, zwerft graag rond in zijn groene camperbusje – bij voorkeur naar bestemmingen zonder bereik.
