Dit artikel verscheen in de National Geographic Historia editie 4, 2019.
Het Egyptische pantheon omvatte talloze goden, die leefden in de hemel. De mensen leefden op aarde, de doden in het dodenrijk. Grote goden als Amon, Isis, Hathor, Osiris en Horus hadden ook op aarde een huis: de tempels. Voor de ‘gewone’ man of vrouw waren zij onbereikbaar – de mensen hadden geen toegang tot de tempels, alleen priesters en de farao konden de goden aanroepen.
De doorsnee Egyptenaar had dan ook geen bemoeienis met deze goden: geen lasten, maar ook geen lusten. Hij kon wel zijn toevlucht zoeken bij de god Bes. Die beschermde hem tegen boze geesten, slangen, schorpioenen en gevaarlijke ziekten. Bes had bijzondere verdiensten bij de bescherming van kinderen en zwangere vrouwen. Beelden van hem werden daarom wel gebruikt als poten voor een (kraam)bed. Veel vaker nog werd hij meegedragen in de vorm van een amulet. Amuletten werden op industriële schaal vervaardigd, getuige de vele teruggevonden mallen.
