We zitten in de marble arch pub aan Rochdale Road in Manchester. Voor ons op tafel staan twee glazen door de eigenaar gebrouwen Manchester bitter. Dit is nou precies zo'n plek waar helemaal niets is veranderd sinds de pub 125 jaar geleden de deuren opende. Zelfs de mozaiekvloer is nog origineel. Toch zijn er heel veel dingen veranderd in de voormalige industriestad van Noord-Engeland. Samen met fotograaf Jonathan Andrew ga ik in Manchester op zoek naar wat er over is van die industriele sfeer en willen we ervaren in hoeverre de stad een gedaanteverandering heeft ondergaan.
Een paar weken voor vertrek liet Jonathan me schilderijen zien van de Engelse schilder Laurence Stephen Lowry – L.S. Lowry zoals ze hem hier noemen. Jonathan is een geboren en getogen Engelsman en afkomstig uit een stadje ten zuidoosten van Manchester. Buiten de landsgrenzen is L.S. Lowry nauwelijks bekend, maar in Engeland de onbetwiste meester in modernistische weergaven van het industriële leven in Noord- Engeland – de kraamkamer van de wereldwijde industriële revolutie.
In Jonathans ouderlijk huis hangen ook vandaag nog Lowry-replica’s aan de muur. Hele families in greater Manchester vonden werk in de haven, pakhuizen, smederijen, touwslagerijen en kolenmijnen. En meer richting het stads- centrum werkten ze in grote katoenspinnerijen en weverijen. ‘Cottonopolis’ heette Manchester ook wel. Dat men hier – hoe nostalgisch ons dit soort beelden nu ook voorkomen – niet onder de beste omstandigheden leefde, wordt meteen duidelijk als je een blik op de schilderijen werpt. Aan het kanaal van Manches- ter, bij de Salford Quays, zijn Lowry’s mooiste en indringendste werken te zien in een modern glazen gebouw... The Lowry.
