Malta, een ongepolijst klimparadijs in de Middellandse Zee

Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met VisitMalta.

Daar hang ik dan. De zon schijnt meedogenloos op mijn roodverbrande rug en mijn voeten voelen alsof ze elk moment uit de strakke klimschoentjes kunnen knallen.

‘Waarom doe ik dit in hemelsnaam,’ schiet door mijn hoofd. Mijn handen zijn glibberig van het zweet en wanhopig probeer ik met mijn vingertoppen grip te krijgen op het gele kalksteen waaruit Malta grotendeels bestaat. Ver onder me glinstert de Middellandse Zee. Ritmisch beukt het water tegen de rotsen terwijl ik met trillende spieren de kronkelende klimroute probeer te ontcijferen.

De eerste klimmers op Malta waren... vissers!

Malta kent een turbulente klimgeschiedenis die begon bij lokale vissers die kleine treetjes en randjes uithakten in de rotsen. Bepakt met vismateriaal beklommen ze de vaak loodrechte rotswanden om de beste fishing spots te bereiken, vertelt gids Andrew Warrington van MC Adventures.

Mijn blik glijdt over de rots en inderdaad: hier en daar ontdek ik uitgehakte randjes en afgesleten richels. Sporen uit een verleden waarin men nog geen lichtgewicht touwen en klimgordels had.

De strenge klimethiek van de Britten

Ondanks de vroege start van de klimhistorie bleef Malta lang onopgemerkt als klimbestemming. Volgens Andrew komt dat vooral door de Britten, die tot 1964 de dienst uitmaakten op het eiland. In de jaren zeventig speelden Britse militairen een grote rol in de ontwikkeling van de Maltese klimgebieden.

Zij hielden er een strenge klimethiek op na en hielden stug vast aan het traditionele klimmen (trad-klimmen): een klimstijl waarbij men gebruikmaakt van mobiele zekeringen die men zelf in de rots moet plaatsen. Deze manier van klimmen is een stuk riskanter dan het moderne sportklimmen, waarbij men gebruikmaakt van vaste haken die in de rots zijn geboord, en wordt daarom door weinig mensen beoefend.

Klimgids Nicola Gatti gooit de klimtouwen van de richel van een kalksteenrots voordat hij en Welmoed aan hun klauteravontuur beginnen.

De serial driller op blote voeten

Ook Andrew verzette zich lange tijd tegen de komst van het sportklimmen op Malta, vertelt hij me vroeg in de ochtend wanneer we ons voorbereiden op een klim later die dag. Maar Nicola Gatti, zijn zwijgzame metgezel, is een andere mening toebedeeld. Sinds een grote golf de klimschoenen van de Italiaan van een rots afsloeg, klimt hij op blote voeten.

Goede klimlocaties op Malta zijn bijvoorbeeld Wied Babu (ook voor beginnende klimmers) of Blue Grotto (ervaren klimmers). Ook de Red Wall is een grote maar fraaie uitdaging: eerst abseil je veertig meter naar beneden, om vervolgens op eigen kracht omhoog te klimmen. Nog niet zo ervaren? Misschien is sea level traversing wat voor jou. Daarbij klim je zijwaarts langs een klif boven het water. Lukt het niet om de zwaartekracht te trotseren? Dan laat je je gewoon vallen in zee. Kijk wel uit voor kwallen.

‘Nicola is een echte serial driller’ vervolgt Andrew terwijl Nicola het touw waarmee we zullen abseilen aan de rots bevestigt. ‘Vijftien jaar geleden kwam hij gewapend met een boormachine en een zak haken naar Malta en sindsdien heeft hij 142 nieuwe sportklimroutes aangelegd.’

Bij sea level traversing klim je zijwaarts boven het water zonder touwen en gordels. Het voordeel? Als je valt, is de landing altijd zacht. Hier waagt auteur Welmoed zich aan een klim.

Eindeloze klimmogelijkheden op Malta

Waarom Andrew zijn klimprincipes uiteindelijk toch overboord gooide? ‘Toen ik begin 2000 aan de eerste klimgids van Malta werkte, wilde ik de lokale klimgemeenschap dolgraag een gezicht geven. Maar ik bleek amper twee pagina’s te kunnen vullen met foto’s van lokale klimmers: de strenge regels ontnamen de nieuwe generatie de kans om de fantastische klimmogelijkheden van Malta te ontdekken.’

En dat terwijl de klimmogelijkheden op Malta eindeloos zijn. Van steile kliffen aan zee tot koele grotten en groene valleien: overal is ruw kalksteen waar klimmers van elk niveau een uitdaging kunnen vinden.

‘Ergens is het misschien goed dat Malta nog niet zo bekend is als klimbestemming,’ mijmert Andrew met zijn blik op het eilandje Filfla in de verte: een natuurreservaat dat niet betreden mag worden omdat het werd gebruikt als oefenterrein van de Britse Royal Navy en Air Force, waardoor er nog veel onontplofte bommen liggen. ‘In tegenstelling tot populaire klimbestemmingen als het Griekse eiland Kalymnos zijn de klimgebieden hier namelijk heerlijk rustig. Daarnaast zijn de rotsen nog behoorlijk ongepolijst.’

Gids Nicola Gatti verkent de klimroute die is uitgezet. Malta is als klimbestemming nog behoorlijk onbekend, waardoor je de rotsen meer dan eens voor jezelf hebt.

The only way is up

Zo ook de rots waarvan de ruwe kristallen zich nu in mijn vingertoppen graven. ‘De enige way out is door te klimmen, besef je dat?’ vraagt Andrew me met een bezorgd gezicht, vlak voordat ik de leegte instap om abseilend mijn weg te vinden naar het kleine rotsplateau waar het startpunt van ons klimavontuur ligt. ‘No worries,’ antwoord ik een stuk zelfverzekerder dan ik me voel.

Dezelfde schijnzelfverzekerdheid probeer ik op te wekken nu ik uit alle macht zoek naar grip op deze rots. ‘The only way is up,’ begin ik in mezelf te neuriën. De woorden vormen een mantra in mijn hoofd en leiden me af van de gedachte dat ik maar een klein stipje ben aan een dun touwtje, hoog boven het deinende blauw. Mijn blik jaagt naar grepen en langzaam ontdek ik een zekere lijn. Mijn lichaam past zich aan aan het ritme van de rots en al neuriënd klim ik verder. Begeleid door het niet-aflatende gedreun van de Middellandse Zee.

Wil je meer inspiratie opdoen voor je reis naar Malta? Klik hier voor meer informatie.