Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met Zwitserland Toerisme.
Gids Bänz Simmen kijkt naar de Duivelsbrug in Andermatt, het belangrijkste kruispunt in de Alpen en geeft een snelle geschiedenisles. ‘De Gotthardpas maakte het dorp al in de Middeleeuwen strategisch waardevol,’ vertelt hij me. ‘Hier komen drie talen bij elkaar, en een vierde taal is maar zeventig kilometer ver weg.
Het zoetwaterreservoir van Zwitserland
We zijn hier midden in de Alpen. Twintig procent van het zoetwater in Zwitserland komt hiervandaan. Maar met de komst van de Gotthardtunnel verloor Andermatt aan belang. En opnieuw toen het Zwitserse leger de plek zo’n twintig jaar geleden definitief verliet. Het is een bestemming die zich keer op keer opnieuw moet uitvinden.’
Tegenwoordig gebeurt dat door een buitenlandse investeerder die een heel nieuw deel aan het bouwen is, met het Radisson Blu-hotel als een van de blikvangers. Maar de entree van Andermatt is er een vol historie, dankzij die Duivelsbrug. Simmen: ‘Een klassiek verhaal van een pact met de duivel, die deze brug gebouwd zou hebben in ruil voor de eerste ziel die zou oversteken.’
Met de boot naar Weggis
‘Ik hou niet zo van het fictieve element van legendes,’ hoor ik Markus Hofmann later die middag zeggen. Hij is voorzitter van het historisch archief in Weggis, een klein dorp aan de voet van de berg Rigi, dat je makkelijk per boot vanuit Luzern bereikt. ‘Ik ben meer geïnteresseerd in geschiedenis.
Hier in Weggis gaat het dan vooral over een man: Andreas Zimmermann (1869). Eind negentiende eeuw had hij de visie om te bouwen op een plek waar niemand iets in zag. Eerst het Post Hotel, later de promenade, de Lido (het openbare zwembad), tennisbanen. Hij veranderde het dorp tot wat het nu is.’
Weggis ligt majestueus aan het Vierwoudstrekenmeer, met een tijdloos uitzicht en een aantal prachtige maar soms iets minder tijdloze hotels. ‘Die hotelzone is beschermd,’ vertelt Hofmann, ‘om Weggis haar gezicht te laten behouden. Want net als Andermatt is Weggis een plek die zichzelf soms opnieuw moet uitvinden. Met het bergtoerisme naar de Rigi werd Weggis booming, maar toen de Pilatus bereikbaar werd, nam dat ook snel weer af.’
Berg van de draak
Want aan de andere kant van het meer ligt een nog hogere berg. Een die barst van de verhalen. Vernoemd naar de plek waar het graf van Pontius Pilatus zou liggen, en daarom tot de zestiende eeuw verboden te beklimmen. Als het water rondom zijn rustplaats verstoord zou worden, zou er onweersgevaar ontstaan, geloofde men.
Maar het belangrijkste verhaal, volgens schrijver en onderzoeker Kurt Lussi, die gespecialiseerd is in mythen van de regio: ‘In de Middeleeuwen werd gedacht dat er draken met geneeskrachtige gaven op de berg woonden. In 1421 viel er een draak uit de lucht en liet zelfs een steen achter: de Drachenstein, die nog steeds in het Natur-Museum Luzern te zien is.
Dat het waarschijnlijk om een meteoriet ging, kon men toen nog niet weten, maar de legende is aangegrepen om de berg en de draak onlosmakelijk met elkaar te verbinden.’ Op de Drachenweg wandel je rond de berg terwijl je leert over de legenden. De draak vormt ook het logo van de berg en kabelbanen. En op de top van de Pilatus overnacht ik in stijl: op 2132 meter hoogte in het negentiende-eeuwse berghotel Pilatus Kulm.
Het mooiste uitzicht
Maar het mooiste uitzicht zie ik ergens anders. Een paar toppen verderop ligt de Brienzer Rothorn, met 2350 meter de top van een van de meest veelzijdige en ongerepte natuurgebieden van Zwitserland: Unesco Biosphäre Entlebuch. Een landschap met karstformaties, honderden grotten vol druipsteen, met veenmoeras, alpenbloemen, steenarenden en ander wildlife.
Vanuit Sörenberg bereik ik per kabelbaan de top. Spiekend over de rand zie ik het tandpastablauwe water van de Brienzersee liggen. Daarachter Interlaken, de Thunersee en daarboven hooggebergte tot aan de horizon. Op een kraakheldere dag kun je zelfs een glimp van de Mont Blanc opvangen. Zo centraal in de Alpen ben je hier.
Meer bijzondere bestemmingen in Luzern? Ontdek ze in de galerij hieronder!
