Niet alle helden dragen een cape; sommige hebben een kunststaart. Neem Mr. Stubbs, een Mississippi-alligator die zijn staart kwijtraakte toen hij door een groep illegale dierensmokkelaars werd vervoerd.

Nadat Mr. Stubbs in 2013 samen met andere exotische dieren achterin een truck was gevonden, werd hij naar de Phoenix Herpetological Society overgebracht, waar hij zijn eerste kunststaart kreeg. Die staart was een afgietsel van de staart van een dode alligator van ongeveer dezelfde omvang.

Maar de kunststaart bleek wat onhandig te zijn, omdat elke alligator zijn eigen specifieke zwaartekrachtspunt en drijfvermogen heeft. Een afgietsel van de staart van een andere alligator was niet de beste oplossing om Mr. Stubbs weer soepel rond te laten kruipen en zwemmen. Naarmate de alligator ouder werd, ontgroeide hij deze en volgende kunststaarten.

Vijf jaar later. Op het gebied van 3D-scanners en -printers is veel voortuitgang geboekt en de technologie is veel toegankelijker geworden.

Justin Georgi, assistent-professor anatomie aan de Midwestern University in Glendale, Arizona, zocht een geschikt project voor een masterstudent van hem, en samen besloten ze om een oplossing te vinden voor de staart van Mr. Stubbs, die inmiddels was uitgegroeid tot een lokale legende. Ze werkten samen met een plaatselijk bedrijf genaamd STAX3D om met behulp van een Artec 3D-scanner een op Mr. Stubbs afgestemde staart te creëren.

“Zij werkten met resoluties waarin details van minder dan een millimeter werden opgepikt en bruikbaar waren,” zegt Georgi, die zich specialiseert in de motoriek van grote reptielen en ook meehielp met de vervaardiging van eerdere staarten voor Mr. Stubbs. “Het was ongelooflijk om de staart voor onze ogen te zien ontstaan.”

Dankzij de grote precisie van de scanner en printer konden ze hun alligator voorzien van een goed passende staart die perfect aansloot op de lichaamsgrootte en -bouw van het dier.

Volgens Georgi probeert hij methoden te ontwikkelen waarmee zo optimaal mogelijke prostheses voor dieren gemaakt kunnen worden. Het is natuurlijk goedkoper om voor een nog groeiende alligator een iets grotere prothese te maken, maar hoe moeten de kosten van deze protheses worden afgewogen tegen het welzijn van het dier?

“Met de 3D-technologie kun je alles precies laten aansluiten en ook vooruitlopen op de groei van een dier,” zegt Georgi.

Gelukkig heeft Mr. Stubbs zijn prosthese snel geaccepteerd en op zijn lichaamsbewegingen afgestemd. De alligator had de prothese nog maar vijf weken toen hij een vrijwilliger een zwiep met de nieuwe kunststaart gaf, herinnert Georgi zich.

“Toen ik het hoorde, was mijn eerste reactie extatisch, ik vond het geweldig!” zegt Georgi lachend. “Uiteraard vroeg ik daarna meteen hoe het met de vrijwilliger ging. Maar te horen dat de alligator zijn nieuwe staart op zo’n natuurlijke wijze gebruikte, was een ongelooflijk opwindende doorbraak.”

Verrassend genoeg dient Mr. Stubbs nu als inspiratie voor anderen. Gehandicapte mensen hebben Georgi verteld dat ze hun eigen protheses beter konden accepteren nadat ze de alligator met zijn nieuwe staart hadden zien rondkruipen en -zwemmen.

“Dat soort dingen behoorden niet tot de oorspronkelijke doelstelling van het project om Mr. Stubbs te helpen, maar het is gewoonweg prachtig om te horen,” zegt Georgi.

Nu hij ziet dat de prothese van Mr. Stubbs goed werkt, heeft Georgi goede hoop dat de technologie kan worden toegepast bij andere diersoorten en misschien zelfs bij mensen.

Dit verhaal werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com