Het hoogste punt op aarde is een stukje hoger komen te liggen. Volgens de onderzoeksresultaten die vandaag werden gepresenteerd, is de Mount Everest 8848,86 meter hoog. Dat is bijna één meter hoger dan de hoogte die voorheen door de Nepalese overheid was erkend.

Het nieuwe cijfer, dat op 8 december in een gezamenlijke verklaring van het Survey Department of Nepal en de Chinese autoriteiten bekend werd gemaakt, is het resultaat van een meerjarig project om definitief de legendarische berg op te meten. Dit was het eerste serieuze onderzoek van de Everest in zestien jaar tijd. Het werd op de voet gevolgd door de geografische gemeenschap en met name wetenschappers die in kaart brengen hoe erg de regio in 2015 is getroffen door een aardbeving met een kracht van 7,8. (Waarom is de hoogte van Mount Everest veranderd?)

Tijdens een nachtelijke beklimming trotseerde een kleine groep Nepalese landmeters en gidsen afgelopen voorjaar de bijtende kou. Om drie uur ’s nachts bereikten ze de top, zodat ze niet werden gehinderd door de vele recreatieve klimmers. (Ontdek hoe de teams de metingen hebben uitgevoerd en met welke uitdagingen ze te maken kregen tijdens de expeditie.)

‘We wilden laten zien dat we dit met onze eigen middelen en technische expertise konden uitvoeren,’ vertelde Khimlal Gautam, chief survey officer van het project, vorig jaar aan National Geographic.

Technologische hoogtepunten

In 1856 berekende de wiskundige Radhanath Sickdhar dat de Everest de hoogste berg ter wereld is. Dat was tijdens zijn werkzaamheden voor de Great Trigonometrical Survey, een project dat als doel had het Indische subcontinent op te meten en in kaart te brengen. Sindsdien heeft een handvol onderzoekers geprobeerd de werkelijk hoogte van de berg te bepalen met behulp van de beste technologieën die op dat moment beschikbaar waren.

Tot de komst van satellieten gebruikten wetenschappers een zogeheten theodoliet. Met dit instrument, dat op een driepoot is bevestigd, kunnen hoeken tussen twee punten zeer nauwkeurig worden gemeten. In een zigzaggende beweging trok een onderzoeksteam vanaf de Golf van Bengalen naar het noorden tot de piek in zicht zou komen om zo de hoogte van de Everest stapsgewijs vanaf zeeniveau te meten. De zware uitrusting werd van bergtop naar bergtop meegezeuld.

Tijdens een onderzoek in 1954 waarbij een vergelijkbare techniek werd gebruikt, werd de hoogte van de Everest berekend op 8848 meter boven zeeniveau. Dat cijfer wordt nog steeds door veel landen en kaartenmakers gehanteerd.

In een onderzoek uit 1999 onder leiding van cartograaf en ontdekkingsreiziger Bradford Washburn werd de top van de Everest voor het eerst met GPS-technologie gemeten. Dit onderzoek werd gesponsord door de National Geographic Society. De hoogte die door dat team werd gemeten bedroeg 8850 meter. De Society hanteert dat cijfer tot de nieuwe metingen zijn geverifieerd.

Stijgende spanning

Om het nieuwe onderzoek zo grondig mogelijk uit te voeren, besloot het Nepalese team beide technieken toe te passen. Op 22 mei 2019 beklom Gautam de Everest samen met vier teamgenoten. Met behulp van een GPS-ontvanger en een bodemradar werd de dikte van de sneeuwlaag boven op de berg gemeten. Ondertussen stonden er op acht locaties met uitzicht op de top van de Everest landmeters klaar om de hoogte met behulp van moderne lasertheodolieten bij zonsopgang te meten. Dan is de lucht het helderst.

Nadat het veldwerk afgelopen jaar door de Survey Department of Nepal werd afgerond, verzandde het project echter in internationale politiek. Tijdens het staatsbezoek van de Chinese president Xi Jinping aan Nepal in oktober 2019, kondigden ambtenaren aan dat de twee landen de berg gezamenlijk opnieuw zouden onderzoeken. Hierdoor werd de bekendmaking van de nieuwe hoogte uitgesteld. Een team van Chinese onderzoekers was dit voorjaar aan de noordzijde van de berg bezig de top te meten met behulp van het Chinese Beidou-netwerk van navigatiesatellieten. Dit is een concurrerend systeem van GPS.

De resultaten zijn nu bekendgemaakt en vertegenwoordigers van beide landen gaven te kennen zeer veel vertrouwen te hebben in de nieuwe hoogtemetingen. Gautam benadrukt echter snel dat elk onderzoek een foutmarge heeft, hoe nauwkeurig het ook wordt uitgevoerd. ‘Het is bij cartografie niet mogelijk om het exacte punt of de exacte hoogte te vinden,’ zegt hij. ‘We proberen de meest waarschijnlijke waarde (M.W.W.) te bepalen.’

Dit artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd op NationalGeographic.com