Door over elkaar heen schuivende ijslagen binnen in de gletsjer puft en kraakt de Perito Moreno luidruchtig: het geluid is bijna nog indrukwekkender dan het aanzicht van de zestig meter hoge ijsmuur. De ijsmassa van Perito Moreno schuift zo’n één á twee meter per dag verder. Met regelmaat, met name in de maand januari, breken er daarom spectaculaire stukken ijs af: sommige ijsschotsen zijn zo groot als een huis. Met veel lawaai vallen ze in het Argentinomeer.
Ondanks de gigantische vallende ijsrotsen krimpt de gletsjer niet. Dat komt doordat het ijs dat in de zomer afbreekt, in de winter weer aangroeit. Dit is een zeldzaamheid: met de klimaatverandering zijn er nauwelijks nog gletsjers die niet krimpen. De Perito Morenogletsjer wordt, samen met 47 andere gletsjers, gevoed door het Zuid-Patagonische IJsveld, na Groenland en Antarctica de grootste ijskap ter wereld.
Niet alleen het voorkomen en de groei van de Argentijnse gletsjer zijn opmerkelijk: ook de naam is vrij apart. Perito Moreno betekent klein bruin hondje. Het is nog altijd een raadsel waar deze naam vandaan komt. Klein is de gletsjer in elk geval niet: de ijsmuur heeft een oppervlakte van maar liefst 250 vierkante kilometer. Bruin is ze evenmin, eerder blauw. De gletsjer heeft haar kleur te danken aan de enorme druk waarmee het ijs de afgelopen honderden jaren in elkaar is geperst.
Om de gletsjer te kunnen zien, reis je naar El Calafate in het uiterste zuiden van Argentinië. Om je een idee te geven: met de bus vanuit Buenos Aires doe je er zo’n 36 uur over. Het plaatsje dient als uitvalsbasis om het nationaal park Los Glacieres te bezoeken, waar Perito Moreno de hoofdrol speelt. Loop over houten platforms langs de gletsjer of maak een boottocht langs de ijsmuur en laat je omver blazen door haar grandeur. De ultieme gletsjerervaring is een ijswandeling. Met een pikhouweel in de hand en ijzers aan je schoenen trotseer je het blauwe, krakende ijs.
