Dodencel: de verhalen van mensen die onschuldig ter dood werden veroordeeld

8 jaar vast, waarvan 2 in een dodencel; vrijgesproken in 1993 In 1993 werd Bloodsworth, nu 60, de eerste terdoodveroordeelde die dankzij DNAonderzoek werd vrijgesproken. Hij was veroordeeld voor het verkrachten en doden van een meisje van negen. Vijf getuigen zeiden hem in de buurt van de plaats delict te hebben gezien. Hij kreeg de doodstraf, zonder dat er harde bewijzen tegen hem waren. Negen jaar later werd zijn onschuld bewezen dankzij DNA dat werd aangetroffen op gearchiveerde bewijsstukken.

6 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2001

5 jaar vast, de helft in een dodencel; vrijgesproken in 1995 Bij haar proces in 1990 werd Sabrina Smith (50), meisjesnaam Butler, veroordeeld wegens de moord op haar zoontje Walter. Haar advocaten verzuimden getuigen op te roepen die konden verklaren dat de verwondingen van het kind strookten met de hartmassage die ze had geprobeerd toe te passen. Butler mocht niet voor de rechtbank verklaren dat ze onschuldig was. Het hooggerechtshof van Mississippi gelastte een nieuw proces wegens nalatigheid door de aanklagers. Butler werd vrijgesproken. Ze is een van de twee vrouwen in Amerikaanse dodencellen die vrijspraak kregen; Debra Milke zat 25 jaar onterecht vast.

5 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 1997

2 jaar gevangenis, beide in een dodencel; vrijgesproken in 1976. Ron Keine (73, midden), hier omringd door zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, werd ten onrechte ter dood veroordeeld wegens het ontvoeren, verkrachten en vermoorden van een student. The Detroit News ontdekte dat een belangrijke getuige haar verklaring had gedaan onder druk van de aanklagers. Keine werd vrijgelaten toen het moordwapen werd gelinkt aan een dakloze, die de moord bekende. Een aanklager werd uit zijn ambt gezet en drie agenten werden beboet.

27 jaar vast, waarvan 2 in dodencel; vrijgesproken in 2014

13 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2001

20 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2005 Derrick Jamison werd in 1984 in Cincinnati gearresteerd voor het beroven en doden van een barman. Zijn veroordeling berustte op een valse verklaring van een van de echte daders, die tegen Jamison getuigde in ruil voor strafvermindering. Zijn executie werd zes keer aangekondigd, maar telkens uitgesteld – de laatste keer negentig minuten voor het geplande tijdstip. In 2000 gelastte een rechter een nieuw proces; in 2005 werden alle aanklachten ingetrokken. Jamison, nu 60, draagt zijn kennis over de weeffouten in het Amerikaanse justitiële systeem aan anderen over in de hoop het te veranderen.

17 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2002 Meléndez leerde Engels in de dodencellen in Florida. Als hij vertelt over zijn vrijspraak, noemt hij het aantal jaren, maanden en dagen dat hij er zat. Er was geen fysiek bewijs voor zijn betrokkenheid bij de moord in 1983 waarvan hij werd beschuldigd, maar hij werd pas vrijgesproken toen er een transcript opdook van een geluidsopname waarop de echte dader de moord bekent. Het transcript was al lange tijd beschikbaar, maar de aanklager had dit achtergehouden. Na zijn vrijlating hoorde Meléndez dat zijn moeder geld opzij had gezet om het lichaam van haar zoon na zijn executie te kunnen overbrengen naar Puerto Rico, waar hij is geboren.

11 jaar vast, waarvan 5 in een dodencel; vrijgesproken in 1981 Graham (rechts, nu 69) poseert met zijn zoon Jabari, die een tatoeage van zijn vader op zijn arm heeft. Graham was een probleemtiener die een paar jaar doorbracht in jeugddetentie. Hij werd veroordeeld voor de moord op een gevangenisbewaarder in Stockton (Californië) in 1973. Tegen de tijd dat zijn zaak nietig werd verklaard, zat hij allang in een gevangenis voor volwassenen. In 1979 verklaarde het Californische hooggerechtshof zijn veroordeling nietig toen bleek dat de aanklagers systematisch zwarte juryleden hadden geweigerd. Toen het proces in 1981 werd overgedaan, werd hij vrijgesproken. Nu geeft hij lezingen over de doodstraf en raciale misstanden in de rechtsgang.

4 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2001 Joaquín José Martínez (49), die een Spaans paspoort heeft, is de enige Europeaan die in een Amerikaanse dodencel zat en vrijspraak kreeg. Hij werd veroordeeld voor een dubbele moord in Florida, in 1995. Het hooggerechtshof van de staat herriep het vonnis en gelastte een nieuw proces; de aanklagers hadden zich schuldig gemaakt aan beïnvloeding van de jury, en politieverklaringen tijdens Martínez’ proces waren niet-ontvankelijk. Tijdens het nieuwe proces trokken getuigen hun verklaring in. In 2001 werd Martínez vrijgesproken. Hij voert nu campagne tegen de doodstraf. Toen hij vastzat, riep de paus op zijn leven te sparen.

7 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 1987 Cobb (79) is in de VS het vaakst voorgekomen voor dezelfde moorden. Hij is vijf keer berecht voor een dubbele moord in 1977. De eerste twee processen eindigden onbeslist, bij het derde werd hij schuldig bevonden en ter dood veroordeeld. Het hooggerechtshof van Illinois herriep het vonnis omdat Cobb en een medeverdachte geen eerlijk proces hadden gehad. Bij een vierde proces kwam de jury er niet uit, in het vijfde sprak een rechter hem vrij. Cobb kreeg in 2000 gratie van de gouverneur van Illinois.

15 jaar in een dodencel; vrijgesproken in 2012 Thibodeaux, nu 46, werd veroordeeld voor het verkrachten en vermoorden van zijn minderjarige nichtje. Hij bekende – na langdurige politieverhoren en door slaapgebrek. Hij trok zijn verklaring in, maar werd toch veroordeeld, ondanks tegenstrijdigheden tussen zijn bekentenis en de feiten van de misdaad. Hij zat al tien jaar in de dodencel toen de officier van justitie de zaak heropende, in samenwerking met zijn advocaten en het Innocence Project. Er werd een DNA-onderzoek opgestart, dat aantoonde dat het meisje niet was verkracht en dat het aangetroffen DNA niet van hem was.