Dit verhaal is tot stand gekomen in samenwerking met NBTC.
Toen logementhouder Hendrik Scholte op 1 november 1883 naar de markt in Assen moest, greep Vincent van Gogh zijn kans. Midden in de nacht stapte hij op het open wagentje van zijn huisbaas en reed mee tot aan Zweeloo, het dorp dat naam had gemaakt onder kunstenaars. Het gerucht ging dat Max Liebermann, een Duitse kunstschilder die Vincent enorm bewonderde, mogelijk in Zweeloo was.
Maar Liebermann of andere schilders waren in geen velden of wegen te bekennen. ‘Te Zweeloo vond ik evenwel geen enkele schilder ook kwamen er ’s winters nooit, zeiden de lui,’ schreef Vincent van Gogh in 1883 aan zijn broer Theo. In plaats van de dag uit te zitten in Zweeloo en te wachten op zijn lift terug naar Nieuw-Amsterdam/Veenoord, besloot Vincent om te voet te gaan. Nadat de teleurstelling was verwerkt, begon een onvergetelijke dag. Die wordt dit jaar herdacht met ‘Zwerver in Zweeloo’, een poëtische dwaaltocht door het prachtige brinkdorp met livemuziek, kunst en theater.
Dwaaltocht door ’t kunstenaarsdorp
‘Zwerver in Zweeloo’ laat zich het best omschrijven als een muzikale en beeldende voorstelling op verschillende locaties in het dorp. Gidsen nemen deelnemers mee op een wandeling langs vier historische boerenerven die het podium zijn voor muziek en theater. Het werk van live kunstenaars (o.a. een kunstschilder, zandtekenaar, houtskoolschetser en graffiti-artiest) wordt daarbij achter de artiesten geprojecteerd.
De vier scènes die op de boerenerven worden beleefd, zijn gebaseerd op de gemoedstoestand van Vincent in Zweeloo en Drenthe: verlangen, teleurstelling, verwondering, acceptatie. Het slot van de voorstelling heeft plaats bij het kerkje van Zweeloo dat door Vincent is geschetst. Hier komen de bezoekers en artiesten samen voor een verrassende finale.
Door de Drentse natuur
Zoals gezegd ging Vincent te voet terug naar Nieuw-Amsterdam/Veenoord, dwars door Drentse natuur die hij zo bewonderde. Hij genoot van alles wat hij onderweg zag en maakte verschillende schetsen. Waaronder eentje van een oud vrouwtje aan een spinnewiel. Vincent beleefde zijn finale aan het einde van de dag: ‘En nu toen de avondschemering viel – verbeeld U de stilte, den vrede van toen!’, schreef Vincent va Gogh in 1883 aan zijn broer Theo.
