Het is begonnen! Ik ben aangekomen op Mauritius, een eiland in de Indische Oceaan, zo’n 855 kilometer ten oosten van Madagaskar, waar ik een maand verblijf om uit te vinden wat er achter de witte zandstranden, omlijnd met palmbomen, te ontdekken valt. Volg mij over drie van de mooiste wandelroutes van het eiland.
1. Een 360-graden uitzicht op blauwe baaien
Zucht, puf, steun. We volgen het pad naar de top van Le Morne Brabant, een berg en tevens schiereiland in de zuidwestelijke punt van Mauritius. Vanaf de voet van de berg is het zo’n anderhalf uur naar de top. Het zweet druppelt van mijn voorhoofd, mijn slapen bonken. ‘Hóe ga ik dit doen?’, denk ik. Le Morne is onze eerste beklimming op Mauritius. Mijn lichaam moet nog wennen aan de steile bergpaden en vooral aan de warmte. Maar voor ik het weet, klim ik als een berggeit met handen en voeten over het steeds nauwer wordende pad naar de top. De hele weg kijken we neer op witte stranden en turquoiseblauwe lagunes bezaaid met riffen en eilandjes.
Met hoofden als tomaten bereiken we de ruim 500 meter hoge top. ‘Ooit werden de grotten in de rots gebruikt als schuilplaats, door voormalige slaven,’ vertelt onze gids JeanBony, terwijl we over de basaltrotsen naar een hoger uitkijkpunt klimmen. ‘Ze ontsnapten vlak voor de slavernij werd afgeschaft en leefden hier jaren zonder enig idee dat ze vrij waren. Toen ze witte mensen de top zagen naderen, stortten ze zichzelf de afgrond in.’ Ik kijk omlaag en gruwel bij die gedachte. Witstaartkeerkringvogels cirkelen om ons heen. Gelukkig zijn de tijden nu beter op het eiland. Samen staan we op een puntje van de rots, met een 360-graden uitzicht op Mauritius: bergen, bossen, stranden en een heldere zee. Ik kan niet wachten om de rest te ontdekken.
2. Hike langs 7 watervallen
Om het jaar goed af te sluiten, hiken we op 31 december – wederom samen met JeanBony, onze nieuwe Mauritiaanse vriend – een volle dag langs de Tamarindwaterval, ook wel les 7 cascades genoemd: de 7 watervallen. Het water stort langs zeven plateaus bijna 300 meter omlaag in de wilde Tamarindvallei. We dalen af, richting de rivier en horen iets wegrennen. Een wild zwijn? JB rolt een paar grote stenen omlaag om het dier af te schrikken. ‘Die wil je niet tegenkomen,’ zeg hij. ‘Als dat gebeurt, zet je het maar beter op een rennen.’ In een boom klimmen lijkt me slimmer, merk ik op. ‘Kan je doen,’ antwoordt JB lachend, ‘maar dan zit je er morgen nog.’ De hike voert over enorme rotsen, smalle paadjes en dichte bossen door de vallei tot we de rivier bereiken.
Even later staan we onderaan de waterval. Vanaf hier begint het echte werk. Met handen en voeten klimmen en klauteren, langs meerdere ‘death walls’, oftewel lange en steile beklimmingen omhoog, waarna we uitgeput en buiten adem aankomen op een hogergelegen plateau. Daar wacht steeds een nieuwe waterval met een nieuw verpletterend uitzicht. Hier puffen we uit. We eten, kletsen en zwemmen. De bovenste drie watervallen zijn gemakkelijk te bereiken van bovenaf, maar wij beklimmen de waterval van onder naar boven. En dat betekent: de natuur voor onszelf. Een zeldzame luxe, op een onbeschrijfelijk mooie plek. Na 7,5 uur lopen we uitgeput en in de stortende regen terug naar de auto. Ik kan me geen mooiere manier bedenken om 2017 af te sluiten.
Let op: de bovenste watervallen zijn alleen te bereiken, maar de volledige hike, zoals in dit artikel is niet zonder gids te doen.
3. Bovenaan een waterval van 150 meter
Rollende heuvels en een dicht regenwoud. Het nationale park Black River Gorge is het grootste beschermde natuurgebied van Mauritius, met ruim 50 kilometer aan wandelpaden. Wij hiken – na eerst anderhalf uur verkeerd te zijn gelopen – de Cascade 500 Pieds, een trail in de zuidelijkste punt van het park. Les één in Mauritius: wandelpaden staan slecht aangegeven. We hoppen over stenen en stroompjes, door dichte vegetatie en verpletterende uitkijkpunten. Muggen drinken, ondanks de ruime hoeveelheid anti-muggenspray op mijn lichaam, gulzig mijn bloed. Inmiddels zijn we – inclusief verkeerd lopen – bijna drie uur onderweg, hebben we niet zoveel water meer en geen idee of we nog goed gaan.
‘Laten we omkeren,’ zegt Robin, terwijl we steil naar beneden afdalen. Daar wil ik niks van weten. Ik heb niet al die uren geploeterd om nu weer om te draaien, zónder iets gezien te hebben. Als geroepen verschijnt er een familie op ons pad: de eerste mensen die we tegenkomen. ‘Nog 5 minuten,’ zeggen ze. We hiken verder omlaag, steken een stoompje over en dan opent het dichtbegroeide pad zich plots in een open plek. Ik loop langs het stroompje naar de rand van de afgrond en bevind me plots aan de top van de 150 meter hoge Cascade des Galets, die naar beneden stort in de dichte vegetatie van Black River. Het begint me te duizelen als ik over het randje kijk. Snel doe ik een stapje naar achter. Ik ga zitten op stenen en kijk neer op de zuidkust en het nationale park, terwijl de waterval met geweld langs me heen naar beneden klettert. Wat een plek! Maar goed dat we niet zijn omgekeerd…
Wil je zelf op avontuur in Mauritius? Boek duurzame activiteiten, zoals deze wandeltochten via Mauritius Conscious. Zij adviseren je over de mooiste routes op het eiland en regelen de beste lokale gidsen.
Veerle Witte is de digital nomad van National Geographic Traveler. Vanaf nu publiceert zij iedere zaterdag een nieuw verhaal over haar avonturen op de website in de rubriek ‘De wereld volgens Witte’. Volg haar reis op de voet via Instagram, waar je haar ook vragen en tips kan sturen.
