O, Costa Rica! Als ik terugdenk aan mijn hele avontuur daar, krijg ik weer een lach op mijn gezicht. 17 jaar was ik. Na een artikel te hebben gelezen in een tijdschrift over een hippieachtige Nederlander die midden in de jungle aan de Caribische kust van Costa Rica een paar huisjes had gebouwd die hij verhuurde aan toeristen, stuurde ik hem een brutaal mailtje met een open sollicitatie. Het werkte en ik mocht die zomer stage komen lopen!
Naast mijn stage ging ik een aantal weken rondreizen. Ik kocht mijn eerste backpack en had een boek bij me met wat plaatjes en verhalen over Costa Rica. De naam Lonely Planet zei me toen nog niks. Ik wilde vooral alle toeristische trekpleisters mijden en de onbereisde wegen pakken. Op een landkaart stippelde ik een route uit, ervan uitgaande dat overal waar een weg liep wel vervoer zou zijn. Well, think again! Zo kwam ik op de meest onmogelijke plekken vast te zitten omdat er bijvoorbeeld slechts twee keer in de week een bus de kant op ging waar ik heen wilde. Of moest ik noodgedwongen een privétaxi pakken omdat er überhaupt geen vervoer was naar de volgende bestemming op mijn route.
Op de één of andere manier heb ik het ook voor elkaar weten te krijgen om geen enkele vulkaan te zien en zelfs geen enkel nationaal park te bezoeken: toch wel een beetje waar Costa Rica voor staat. Het toppunt van mislukking was denk ik wel dat ik er twee dagen later achterkwam dat ik niet 167 dollar, maar 1670 dollar had betaald voor een dolfijnentour ergens in een zuidwestelijke uithoek van het land. De munteenheid in Costa Rica bestaat uit nogal veel cijfertjes: één euro is zo’n 608 Costa Rica Colon. Doe dat keer 167 en je hebt het over een getal met zes nummers. Laat ik nou net niet hebben doorgehad dat er zeven op de bon stonden. Oeps! Inmiddels was ik ver verwijderd van de plek des onheils: toentertijd één van de moeilijkst te bereiken plekken in Costa Rica. Terugkeren was dus ook geen optie.
Desalniettemin was het een waar avontuur, waarbij ik uitzonderlijk mooie uithoeken van Costa Rica heb ontdekt. Manzanillo, bijvoorbeeld, de plek waar ik stage liep, is een waar tropisch paradijs! Apen springen boven je door de bomen, terwijl grote blauwe vlinders en felgekleurde kolibries rond je oren vliegen. Door de jungle wandel je zo naar het witte uitgestrekte strand, dat je helemaal voor jezelf hebt.
Nu, tien jaar later, mag ik terug naar Costa Rica. Een mooi symbolisch moment om afscheid te nemen van mijn eerste backpack, die inmiddels van ellende bijna uit elkaar valt, toen speciaal gekocht voor mijn reis naar Costa Rica. Met een kersverse backpack op mijn rug is het tijd om te abseilen van watervallen, walvissen te spotten, paard te rijden door de jungle en surfles te nemen. Tijd voor Costa Rica. Tijd voor poging twee!
Verder lezen over Costa Rica? Lees de reportage Costa Rica: Groen en puur.
