De laatste keer dat ik bij de Dode Zee was, stond ik aan de overkant: in Israël. Grappig dat je Israël vanaf hier kunt zien liggen: de Dode Zee is veel kleiner dan dat ik me kon herinneren. Niet zo gek, aangezien mijn laatste ervaring alweer twintig jaar geleden is: ik vond het zoute water vooral héél vies smaken en héél erg prikken. Met die herinnering in mijn achterhoofd loop ik voorzichtig de Dode Zee in. Overigens is het helemaal geen zee, maar een meer. En wel het laagstgelegen meer ter wereld.
Tot mijn grote verbazing voelt het alsof ik in een warm bad vol olie stap: het water lijkt zelfs minder weerstand te bieden dan normaal zeewater. De concentratie zout in de Dode Zee is met 33 procent zo hoog, dat een mens gemakkelijk blijft drijven, de vele mineralen in het water zorgen voor het olie-achtige gevoel. Hoewel het voelt alsof je gedragen wordt door het water, is zwemmen nog best lastig. Uiteindelijk geef ik me over aan deze natuurlijk spa en blijf ik op mijn rug in het water liggen met mijn ogen dicht.
Mijn oren komen net onder het wateroppervlak, waardoor ik niks hoor. Het is tegen het einde van de middag en de temperatuur is nu precies zoals hij moet zijn, het water een zalige 32 graden. Langzaam voel ik iedere spier in mijn lichaam ontspannen en komt er een heerlijk gevoel van rust over me heen. Door mijn armen heen en weer te bewegen, laat ik mijn lichaam op en neer veren. Ik heb de Dode Zee bijna helemaal voor mij alleen en hoef dus niet op te letten. Hoe vaak heb je dat eigenlijk? Dat je kunt bewegen, zonder alert te zijn? Zonder bang te zijn dat je iemand aanstoot of ergens tegenaan botst. Ineens voelt deze blinde bewegingsvrijheid als een intense luxe.
Ik doe mijn ogen weer open. De zon gaat bijna onder en kleurt Israël langzaam oranje. Ik zie dat ik tijdens mijn zenmoment toch een stukje ben afgedreven en zwem terug naar de kant om mijn lichaam in te smeren met modder, terwijl ik kijk naar de zonsondergang. De modder van de langzaam verdwijnende Dode Zee schijnt een heilzame werking te hebben op de huid, maar geduld om het op te laten drogen heb ik niet. Ik wil weer terug in dit heerlijke water en al drijvend de zon zien verdwijnen achter de bergen van Israël. Ik had de hele dag in dit heilzame water door kunnen brengen: dit is de meest rustgevende spa op aarde!
