Voor een verhaal over de magie van winters Lapland verbleef ik in januari van dit jaar ruim een week in Ukonhattu, een oude houthakkershut aan de rand van het Pyhäjärvimeer en met uitzicht op de skiberg van Pyhätunturi en het Pyhä-Luosto National Park. Ik ging er samen met fotograaf Menno Boermans op zoek naar een verklaring voor de enorme aantrekkingskracht van dit gebied in centraal Finland.

Op een van de laatste dagen van ons bezoek beleefde ik de ultieme wake-up call. Na een uurtje langlaufen zat ik in de sauna van Ukonhattu, gebouwd op ongeveer tien meter van het water – of water, op dat moment was het één grote bevroren en ondergesneeuwde vlakte.

Finland is saunaland. De sauna is een typisch Fins fenomeen, komt hier oorspronkelijk vandaan. ‘Sauna’ is een Fins woord en betekent, nou ja, sauna. Het land telt drie miljoen sauna’s, naar het schijnt. Erin gaan is een sociale belevenis. Ga je voor een etentje langs bij vrienden, dan duik je eerst met z’n allen de sauna in. Zo koel en afstandelijk zijn die Finnen dus niet.

Terwijl mijn lichaam in de benauwde ruimte opwarmde, realiseerde ik me dat een sauna niets voor mij is. Ik zou er graag van willen genieten, het ziet er altijd zo ontspannen uit, maar de hitte vind ik gewoonweg onplezierig, haast ondraaglijk. Misschien ben ik er te ongeduldig voor.

Vervolgens verliet ik de sauna, met een bezweet lijf, en liep op blote voeten door de sneeuw naar het meer, waar in het ijs een groot wak was uitgehakt. Via een trapje daalde ik af in het water dat direct veranderde in duizenden naalden die genadeloos in mijn armen en benen prikten. Ik schreeuwde het uit van de pijn. Of was het genot? Langer dan tien seconden hield ik het niet vol, en ik klom er dan ook meteen uit nadat Menno bijgaande foto had gemaakt. Avantouinti, heet dit. Een ervaring, merkte ik tijdens de laatste dagen van mijn trip, die door de Finnen met respect wordt ontvangen. Durf jij het?

Ik liep terug naar de sauna maar bleef daar buiten staan. Naakt, met alleen een warme muts over mijn oren. Het vroor zeker 10 graden, maar de kou deerde me geenszins. Ik keek om me heen, naar de besneeuwde bomen, de verlichte skiberg in de verte, de witte vlakte voor me. En opeens daalde er een zalige rust op mij neer. Ik voelde me herboren.

Dit alles, dacht ik, was de magie van winters Lapland.

Lees het hele verhaal over Fins Lapland in de nieuwste Traveler. Ga voor meer informatie naar visitlapland.nl of kijk op de website van Scandinavian Wintersports.