Om zeven uur ’s ochtends vlieg ik richting de Franse zon en vijf uur later sta ik halverwege een Franse berg. De missie is om elf kilometer te hiken naar de Baou de Saint-Jeannet, een plateau op een 800 meter hoge berg. Gids Benoit staat in korte broek te wachten in het dorp in de Alpes-Maritimes, Saint-Jeannet, op zo’n 400 meter hoogte, 30 kilometer bij Nice vandaan. De rit naar boven heeft me stil gemaakt: een slingerweg richting het bergmassief met vrolijk gekleurde bloemen, pastelkleurige huizen en een overvloed aan pittoreske plaatjes volgt.
Benoit heeft de hele wereld afgereisd om tot de conclusie te komen dat zijn geboorteplaats de mooiste van de wereld is en bovendien van alle gemakken is voorzien: het strand is vijftien minuten rijden, het skigebied pre-Alpes anderhalve minuut en de bergen liggen in zijn achtertuin.
Schouwspel zonder poeha
Benoit vertelt honderduit over de bijzondere inscripties in stenen die we tijdens de hike tegenkomen. Een van de boodschappen luidt ‘We all have to die one day’, waarmee een lokale herder wordt herdacht. De gids plukt een steen met fossiel van de grond en weet feilloos giftige planten van de eetbare jeneverbes te onderscheiden. Halverwege de tocht tovert hij rood-geruite picknickkleden tevoorschijn. Dit populaire patroon is bekend geworden door schilder Manet, die zich door de regio, lokale wijn en verse lekkernijen liet inspireren. Het is heerlijk warm in de zon en de wijn, het eten en de tocht maken heerlijk rozig.
Favoriet gezegde in de regio is ‘Nice has the watches, we have the time/thyme’ en dat klopt als een bus: overal groeit wilde tijm én de mensen zijn niet gehaast. Alles gaat op een gemoedelijk tempo en niets is belangrijker dan het goede Franse leven. Eenmaal boven heeft Benoit niets teveel gezegd over het uitzicht, de hele kustlijn van de Côte d’Azur is te zien, omarmd door een halve cirkel van bergen. De zon maakt het schouwspel compleet. Zonder poeha eigenlijk, die zuidkust!
Natuurlijk, pizza!
’s Avonds is het bijkomen in de pizzeria van het dorp: Le Vieux Four. Net een jaar open en nu al een gevestigde naam – niet alleen vanwege de geweldige pizza’s, maar vooral vanwege de bijzondere man achter het fornuis. Een communist die niets liever wil dan gebruiken wat de natuur geeft en daar op een natuurlijke manier aan teruggeven. Hij gebruikt alleen lokale en biologische producten, bakt zelf brood en schuwt het niet om brandnetelbrouwsels te gebruiken om het beste uit zijn zelfgeteelde groente te halen.
De lokale rode wijn smaakt er opperbest bij, bovendien intrigeert het verhaal over het wijnhuis me: nu gerund door twee zonen uit een familie van dertien kinderen. Eén ervan is erg creatief en ontwerpt jaarlijks de etiketten voor de wijn. Het zijn ware kunstwerken en daardoor echte collector’s items. De ouders van het gezin zijn inmiddels achter in de 90 maar lopen nog kwiek het dorp door, trots op wat hun kinderen van hun levenswerk hebben gemaakt. En ik? Ik kan na een dag als vandaag alleen nog maar glimlachen.
Tip: Overnachten in Saint-Jeannet doe je in de enige bed&breakfast van het dorp: the Frogs House, van Benoit.
